**** ก่อนอื่นต้องขอเกริ่นคร่าวๆก่อนนะครับ.........
นิยายเรื่องนี้มีทั้ง 3 Season ซึ่งแต่ละ Season ก็จะแบ่งเป็นตอนหลายๆตอนด้วยกัน ซึ่งปัจุบันนิยายเรื่องนี้ก็ดำเนินไปถึง Season ที่ 3 แล้ว สามารถติดตามได้อีก 1 ช่องทางคือเพจ
นิยายเกย์ : เชี้ยมันลักหลับกู - เด็กหอ
>>> ก่อนอื่นก็ต้องขอเนะนำตัวก่อนนะครับผมชื่อ วิทย์ นะครับตอนนี้อายุ 22 ปี สูง 179 น้ำหนัก 70 ครับ ปัจจุบันศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย คณะวิศวะกรรมศาสตร์ สำหรับรูปร่างหน้าตาก็เป็นคนสูงคับ ผิวไม่ขาวมาก แต่ก็ไม่ดำ จมูกโด่ง ดัดฟัน มีลักยิ้มคับ ถ้าอยากรู้จักวิทให้ดีกว่านี้ลองอ่านนิยายดูนะคับ
เรื่องมันมีอยู่ว่า...........
หลังจากที่ผมจบ ป.6 จาก รร แห่งหนึ่งในจังหวัดพัทลุง พ่อและแม่ของผมได้พาผมไปสมัครเรียนต่อที่จังหวัดสงขลาซึ่งผมก้อเพิ่งรู้ว่าถ้าผมไปเรียนที่นั่นผมต้องอยู่หอซึ่งผมไม่เคยอยู่ห่างจากพ่อแม่เลย ผมจึงรู้สึกเศร้ามาก
แม่ : เป็นงัยบ้างเตรียมของเสร็จยังตรวจดูดีๆนะว่ามีอะไรตกหล่นอีกรึป่าวนะลูก
ผม : ผมเรียนแถวบ้านไม่ได้หรอครับแม่(ทำหน้าเส้า)
แม่ : ไม่ได้คับ แม่เตรียมทุกอย่างไว้ให้ลูกแล้วนะ ลูกต้องอดทน แม่อยากให้ลูกมีประสบการณ์กับโลกภายนอกบ้าง ลูกจะได้รู้จักใช้ชีวิต (แม่ยิ้ม)
ผม:โห้แม่แถวบ้านเราก้อหาประสบการณ์ได้ไม่ต้องออกไปเรียนให้ไกลบ้านหรอกครับ (ทำหน้าเหมือนจะร้องให้)
แม่ : ไม่ได้ลูก (แม่ยืนยันเสียงแข็ง)
ผม: โอเครคับแม่ ไปก็ไป (เศร้าเลยคับแต่ก็ต้องไป)
เมื่อคุยกันเสร็จแม่ก้อให้ผมไปรอที่หน้าบ้านเพราะว่าแม่ต้องไปเอารถออกมารับ
แม่ : วิทขึ้นมาได้แล้วลูกเดี๋ยวเข้า รร สายนะ
ผม: ครับแม่ (ผมหันกลับไปดุบ้านอีกครั้งเพราะต้องไปยุที่อื่น ผมรุสึกเศร้ามาก ก้อคนมันไม่เคยจากบ้านไปไกลนิ )
หลังจากผมขึ้นรถแม่ก้อขับรถไปส่งผมที่ รร ..........ในจังหวัดสงขลา
ณ. โรงเรียน
แม่ : ถึงแล้วลูก (แม่ปลุกผม)
ผม : ถึงเเล้วหรือแม่ขับเร็วจัง @_@
แม่ : ไปเร็วลูก ไหนต้องลงทะเบียนอีก จ่ายค่าหอพักอีก (ต้องบอกก่อนนะครับ รร.นี้เป็น รร. ประจำครับซึ่งจะมีหอพักอยู่ด้านในเป็นหอพักชายด้านนึง และอีกด้านเป็นหอพักหญิง ซึ่งนักเรียนทุกคนที่เรียนที่นี่ต้องอยู่หอทุกคนไม่อนุญาตให้ไปกลับ )
ผมและแม่เดินเข้าไปใน รร. เพื่อทำการลงทะเบียนเรียน อยู่ดีไม่ว่าดีผมดันเดินไปเหยียบกับตะปูที่ตั้งอยู่บนพื้นหญ้า (คือพอดีว่าผมเดินผ่านหอพักที่กำลังสร้างใหม่เลยโดนรับน้องสะเลย)
แม่ของผมตกใจมากเพราะเลือดมันดันไหลไม่หยุด
แม่ : เป็นรัยไหมวิทลูก เจ็บมากไหม
ผม : เจ็บครับแม่
ขณะที่มีเลือดไหลผมได้พยายามเอาตะปูออกจากเท้าแต่ตะปูมันเสือกดันเข้าไปลึกมาก ทำยังงัยก้อเอาไม่ออก จนแม่ผมต้องไปตามให้คนมาช่วย แม่เดินไปที่จุดลงทะเบียนเรียนเพื่อขอความช่วยเหลือตอนนั่นที่จุดลงทะเบียนมีรุ่นพี่อยู่หลายคนซึ่งเป็นผู้ชายทั้งหมดเลยครับที่คอยช่วยงานอาจาร (คือจุดลงทะเบียนเค้าจะแยกไว้ 2 จุดคือ สำหรับผู้หญิง1จุดและผู้ชาย1จุดอะครับ)
และแล้วรุ่นพี่ผู้ชายที่อยู่ตรงจุดลงทะเบียนทุกคนก้อรีบวิ่งมาหาผมตามที่แม่ผมไปขอความช่วยเหลือไว้ผมจำได้ว่าคนแรกที่วิ่งเข้ามาหาผมมีรูปร่างดีมาก ขาว จมูกโด่ง หน้าใสแล้วก็หล่อมากกกกกกกกกกกกเลยคับ วิ่งมาหาผมคนแรกซึ่งที่เหลือก้อตามมาติดๆพร้อมแม่ของผม
พี่คนหล่อ : น้องเป็นอะไรมากไหมครับ (จับที่ขาผมแล้วถามแบบเป็นห่วง)
ผม: ผมโดนตะปูตำครับ มันเข้าไปลึกมาก ดึงยังงัยก้อดึงไม่ออกอ่าพี่
พี่คนหล่อ : งั้นเดี๋ยวพี่พาไปห้องพยาบาลนะ
ผม : ครับ (ผมพยายามลุกขึ้นแต่ลุกไม่ไหวรุสึกว่าเท้าเริ่มบวม)
พี่คนหล่อ : ไม่ต้องลุกหรอกเดี๋ยวขี่หลังพี่ไปนะ
ผม : เออ......... (ผมอ้ำอึ้ง พึ่งเจอกันใครจะกล้า)
พี่คนหล่อ : มาเถิดน่า เดี๋ยวเลือดไหรหมดตัวตายกันพอดี (ทำหน้าดุ แต่ยังหล่ออะ)
ผม: เคคับ
แม่ : เดี๋ยวแม่ไปด้วยนะ
พี่คนหล่อ : ไม่เปนรัยครับแม่เดี๋ยวผมพาน้องไปเอง แม่รีบไปลงทะเบียนเรียนให้น้องเถอะครับ (บอกกับแม่ของผม)
ผม:(คิดในใจ เรียกแม่สะเต็มปากเลยนะ)
แม่ : เอางั้นก้อได้ งั้นแม่ฝากวิทย์ด้วยนะลูก แม่เครียเรื่องเรียนเสร็จเดี๋ยวแม่จะตามไป
พี่คนหล่อ : ครับไม่ต้องเปนห่วงนะครับผมจะดุแลอย่างดี (บอกกับแม่ของผม)
แล้วพี่คนหล่อก้อพาผมไปห้องพยาบาล
หลังจากที่พี่สุดหล่อพาผมไปห้องพยาบาลเพื่อทำแผลให้ผม.................
Guest
