(แก้ไข//ปรับปรุงเนื้อหา) [THE END] Mafia&The sixth sense คุณลุงมาเฟียกับเด็กน้อยสัมผัสที่6

บทนำ

เอี๊ยดดดดด!!!!!!! โครม!!!!!!!!!!!!!

เสียงล้อรถยนต์คันหรูบดเสียดไปกับท้องถนนในยามวิการจนทำให้เสียงดังลั่นไปทั่วทั้งบริเวณที่เงียบสงัดก่อนที่ตัวรถจะพลิกคว่ำลงด้วยความรวดเร็วและความแรง..ภาพชายวัย 27 ปีเหม่อมองไปยังข้างกายก็พบเข้ากับภรรยาอันเป็นที่รักและลูกสาวตัวน้อยที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจนัยวัยเพียง 5ขวบที่กำลังนอนสลบไม่ได้สติอยู่ที่เบาะข้างคนขับ

"อึก!!! แค่ก!!ๆ เกล...อึก!! ยัยหนู.." เสียงทุ้มติดแหบพร่าของเขาเอื่อนเอ่ยออกมาอย่างเบาหวิวร้องเรียกภรรยาและบุตรสาว

ปึง!!!ๆๆๆๆ ปึง!!!ๆๆๆๆ

"คุณคะ!!!! คุณ!! เป็นอะไรรึเปล่า!!" เสียงทุบกระจกดังขึ้นพร้อมกับเสียงของผู้หญิงในวัยไร่เรี่ยกันกับเขาเอ่ยขึ้นอย่างเป็นห่วง

"ชะ....ช่วย....อึก!!! ช่วยด้วย...." ร่างหนาเอ่ยออกมาด้วยความเจ็บปวด..

"รอสักครู่นะคะ!! เดี๋ยวฉันนั้นจะช่วยเอง!!" เอ่ยจบร่างบอบบางก็วิ่งออกไปพร้อมกับมองหาเหล็กแถวๆนั้นก่อนที่เธอจะแล้วตะโกนเรียกให้คนที่อ่ศัยอยู่แถวๆนั้นมาช่วย...

ปึก!!!!ๆๆๆ เพล้ง!!!

"ช่วยหน่อยค่ะ!! ช่วยเรียกรถพยาบาลด้วย!!" ร่างบางเอ่ยขึ้นก่อนที่จะเข้าไปอุ้มเด็กร้อยวัย 5ขวบที่อยู่ภายในอัอมกอดของผู้เป็นแม่ออกมาและกอกเอาไว้แน่นส่วนคนอื่นก็ช่วยกันแบกหามร่างของสองสามีภรรยาออกให้ห่างจากตัวรถอย่างรวดเร็วแต่แล้ว..เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อ!!!!!!

บึ้ม!!!!!!!!!!!!!!!

.....................................................

"กรี๊ดดดดดดดดด!!!!!!!!!!! แฮ่ก!!ๆๆๆ"

ร่างบอบบางของสาวน้อยวัย 18 ปีที่เพิ่งจะเรียนจบมัธยมศึกษาตอนปลายมาหมาดๆนั้นกรีดร้องออกมาเสียงดังลั่นไปทั่วห้องแคบๆของเธอ..พร้อมกับที่ร่างกายนั้นสั่นสะท้านอย่างหวาดกลัวมือบางก็ยกขึ้นเช็ดเหงื่อที่เปียกชุ่มไปทั่วใบหน้าก่อนที่จะเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา

"ฝันเรื่องนี้อีกแล้วหรอ..เขาทั้งสองคนนั้นคือใครกันนะทำไมเราจะต้องฝันถึงด้วย..?" เสียงใสเอ่ยออกมาและพยายามนึกถึงภาพเหตุการณ์ในฝันแต่ไม่ว่าจะนึงยังไงเธอก็นึกไม่ออกจน...

โบร๋ว!!! โบร๋ว!!! บรู๋ววววววววววว~~~~~~~~

"อ่ะ..อีก..อีกแล้วหรอ!!?" เสียงเล็กเอ่ยขึ้นอย่างหวาดกลัวก่อนที่ดวงตากลมโตจะกวาดมองไปรอบๆโดยที่มือบางของเธอก็กำผ้าห่มจนแน่น..

โบร๋ว!!! โบร๋ว!!! บรู๋ววววววววววว~~~~~~~~

ปัง!!!!!!!! ปัง!!!!!!!!ๆๆๆๆๆๆๆ ปึง!!!!!!ๆๆๆๆ

'ชะ...ช่วย..ด้วย~ ฮึก!! ช่วย...ด้วย~ ฮื่อออออออ'

พึ่บ!!!!!!!!!

"มะ..ไม่เห็น...ไม่ได้ยิน...ไม่เห็น....ไม่ได้ยิน..ฮึก!!"

เสียงสั่นเครือด้วยความหวาดกลัวพร้อมกับร่างบอบบางที่กำลังหวาดหวั่นอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนาอย่างหวากผวา..ปากบางกระจับเอาแต่พล่ำบอกออกไปหลังจากที่ได้ยินเสียงเหล่าบรรดาสุนัขในซอยหอนแข่งกันพร้อมกับเสียงบานหน้าต่างปิดเปิดเองจนทำให้เสียงดังลั่นไม่ต่างอะไรกับประตูห้องของเธอที่มีเสียงเคาะซ้ำๆวนไปมา..แต่ยังไม่พอเท่านั้น..เธอกลับได้ยินเสียงร้องไห้ที่ชวนโหยหวนของผู้หญิงดังลอดเข้ามาภายในห้องอีกด้วย...

'ช่วยฉันด้วย~ช่วยด้วย~' ร่างบางพนมมือขึ้นพร้อมกับปากบางอวบอิ่มเป็นกระจับเริ่มที่จะท่องบทสวดมนต์ต่างๆนาๆที่เธอนั้นพอจะจำได้..ถึงแม้ว่าตัวเธอจะเคยเจอเหตุการณ์เหล่านี้มาตั้งแต่จำความได้..แต่ใช่ว่าเธอจะไม่กลัว!! แถมตัวเธอนั้นก็ยังคงไม่ชินและยังคงหวาดผวาและหวาดกลัวอยู่เสมอ....

"นะ...โม..นะ...โม....ละ...แล้วอะไรต่อล่ะ..? แม่จ๋าแม่จ๋าช่วยน้ำมนต์ด้วย~น้ำมนต์กลัว~ฮึก!!" ร่างบอบบางสั่นไปทั่วทั้งร่าง..

พึ่บ!!!!

"っ╥╯﹏╰╥っ" ร่างบางช็อคนิ่งไม่ไหวติงเมื่อผ้าห่มผืนหนาที่คลุมร่างอันสั่นเทาของเธออยู่ถูกกระชากออกอย่างแรงจนล่วงลงไปกองอยู่กับพื้นห้อง

'ทำไม!! ทำไมถึงไม่ช่วยฉัน!!!! กรี๊ดดดดดด!!!!!!!!'

ภาพของผู้หญิงชุดขาวรูปร่างผอมบางซูบซีดที่มีผมยาวฟูฟ่องและยุ่งเหยิงที่กำลังยืนกรีดร้องอยู่ที่ปลายเตียงไม้เก่าๆ ในห้องแคบๆของเธอ..ใบหน้าขาวซีดนั้นค่อยๆ มีเลือดไหลออกมาอย่างช้าๆ จนไหลลงมาจนท่วมทั้งตัว..พร้อมกับใบหน้านั้นเริ่มที่จะบูดบี้และมีน้ำหนองไหลเยิ้มออกมา..ก่อนที่ดวงตาข้างหนึ่งจะถลนออกจากเบ้า..ปากบางซี๊ดค่อยๆฉีกไปถึงใบหู..แววตาอาคาดแค้นและโกรธจัดจ้องมาที่เธอเขม็งภาพนี้ช่างมันน่ากลัวเสียเหลือเกินกว่าที่เธอจะรับไหว

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!! อึก!!"

พึ่บ!! ฝุบ!!

สิ้นเสียงกรีดร้องอันหวาดกลัวร่างบอบบางก็สลบไสลและแน่นิ่งไปในที่สุดจนถึงรุ่งเช้าด้วยความหวาดหวั่น

....................................................

"กูจะกลับไทยแล้วนะไอพีท" เสียงทุ้มเข้มของร่างหนาที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามทั้งที่เข้าวัย 40 แล้วก็ตาม..แต่ว่าอายุก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย..เอ่ยบอกกับเพื่อนรักที่เอาแต่นั่งมองรูปถ่ายใบเล็กๆอยู่แบบนั้น

"กูอยากให้มึงหายัยหนูให้กูว่ะ...ไอเซียส"

"เฮ้ออออ!! นี่มึงยังไม่ยอมแพ้อีกหรอวะไอพีท..? นี่มันก็ผ่านมา 13 ปีแล้วนะเว้ย!!&" ร่างหนาเอ่ยบอก

"หึ!! ถึงแม้ว่ามันจะมากกว่านี้..กูนั้นก็จะรอ..มีเพียงยัยหนูเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้กูสามารถมีชีวิตอยู่ได้มึงก็รู้..กูเหลือเพียงแค่นี้จริงๆ เหลือแค่ลูกเพราะเกลเขาก็จากกูไปแล้ว....กู...ฮึก!!!" ร่างหนามองไปที่เพื่อนรักอย่างเห็นใจ..เพราะว่าเพื่อนรักของเขานั้นเสียภรรยาไปอย่างไม่มีวันกลับในขณะที่ทั้งสามนั้นเดินไปเที่ยวพักผ่อนที่ประเทศไทยแต่มันก็ดันเกิดเหตุศัตรูรอบทำร้ายขึ้นเสียก่อนเลยทำให้เกิดเหตุการณ์สูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ขึ้นมา..เพื่อนของเขานั้นรอดมาได้แต่ว่าเกวลิน รุ่นน้องคนสนิดของเขาที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของเพื่อนรักกลับไม่รอด..แถมลูกสาวสุดที่รักในวัยเพียงแค่ 5 ขวบของเพื่อนนั้นก็ดันหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย...มันจำได้แค่ว่าในวันนั้นว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งอุ้มลูกมันเอาไว้..แต่มันก็เห็นหน้าไม่ชัด

"เออ...กูจะพยายามแล้วกัน..." ร่างหนาเอ่ยบอกพรางมองรูปถ่ายที่อยู่ในมือของเพื่อนรักของเขาเด็กน้อยวัย 5 ขวบที่เขารัก....ใช่!! เขาทั้งรักและก็เอ็นดูหลานสาวคนนี้..ก็นะ..จะไม่ให้หลงได้ยังไง..เธอทั้งขี้อ้อนแถมยังน่ารักอีกต่างหาก..เขาเองก็อยากที่จะตามหาให้เจอแต่ความหวังมันช่างริบหรี่ซะเหลือเกิน...

.........................................................