นานมาเเล้วโลกของมนุษย์ได้ถูกสร้างขึ้นโดยพวกเหล่าเทพทั้งหลาเเต่ความผิดพลาดของจักรวาลก้เกิดขึ้นเมื่อพลังขอเหล่าเทพเกิดหม่นหมองเเละมืดมนต์ไม่บริษุทธิ์อีกต่อไปนั้นจึงทำให้ผู้ปกครองเทพทั้งหลายหรือพระวิษณุต้องเเยกความมืดมนต์นั้นออกไปจากโลกโดยสร้างเป็นอีกโลกใบหนึ่งโลกใบนั้นมีนามว่า''จาบัลย์''ซึ่งหมายถึงการร้องไห้เเละโลกนี้จะมีสิ่งที่ผิดพลาดของจักวาลอาศัยอยู่เเละผู้คุ้มกันไม่ให้สิ่งที่ผิดพลาดเหล่านี้ออกไปสู่โลกของมนุษย์คือ พญานาค เเละ พญาครุฑ เเต่ทั้งสองต่างไม่พึงพอใจกันเเละกันจึงทำให้ทั้งสองทะเลาะวิวาทกันบ่อยๆจนพระวิษณุต้องเเยกทั้สองออกจากกันโดยให้
พญานาคคุมบาดาลเเละสัตว์อัปมงคลในวารีทั้งหลายไม่ให้รั่วไหลเเละเเเพร่พันธ์จนเกิดตระกูล'อัษฎาวุธ'ซึ่งเป็นตระกูลที่มีฤทธิ์มากสามารถทำลายล้างดลกได้
ส่วนพญาครุฑให้ปกครองบนนถาโดยให้อาศัยอยู่ในราชวังที่ลอยอยู่บนเมฆาเเละสืบเชื้อพระวงศ์เรื่อยมาจนกลายเป็นตระกูล' โสภาศิรินพคุณ'เเละตระกูลนี้จะคอบคมุมสิ่อัปมงคคลเเละปีศาจต่างๆบนเวหา
ทั้งสองตระกูลอยู่อย่างสงบสุขจนกระทั่ง.....พญาครุฑกระหายอำนาจโดยหวังครอบครองโลก''จาบัลย์''ทั้งหมดจึงก่อเกิดสงครามระหว่างพญาครุฑเเละพญานาคสงครามกินเพลามานานจนกระทั่งกองทัพของพญาครุฑพลาดถ้าให้เเก่ปัญญาของพญานาคจึงมรณังไปที่สุดเเต่ก่อนตายพญาครุฑหมายมั่นจะเอาชีวาของพระราชบุตรนาคไปด้วยจึงใช้เขี้ยวคมพุ่งไปไปที่ร่างน้อยที่ยืนอยู่ตรงหน้าเเต่เเล้ว
''ฉึก''
โลหิตเเดงไหลหนองเต็มทั่วพื้นพิภพร่างของกนกนภา ผู้เป็นเบตุรงศืของนาดน้อยทรุดกายลงพื้นพลางกะอั่กโลหิตออกมาเป็นสายก่อนความทรงจำทั้งหมดของข้าจะดับลง