จากร้ายกลายเป็นรัก

"มะ ไม่เอา ฮึก ปล่อยผม อ๊ะ อร๊าา"

ร่างเล็กนอนอ้อนวอนคนบนร่างด้วยสภาพเปลื่อยเปล่า

"ปากบอกไม่เอา แต่สะโพกส่ายไม่หยุดเลยนะ ร่านจริงๆ" "ฮึก ยะ อย่านะครับ อย่าใส่เข้ามา อึก! "

แกนกายแสนใหญ่โตสอดเข้าในช่องทางรักอันน้อยนิด

"โอ ตอดไม่หยุดเลยนะ"

"เจ็บ ฮึกก คะ คุณคิเรียว อร๊าาา" มือหนาจับสะโพกบางตึกไว้เพื่อที่จะได้กระแทกแกนกายเข้าไปได้

"ตอนที่นายอยู่กับหมอนั่นไม่เห็นอ่อนวอนแบบนี้เลยนิ"

"ขะ เขาเป็นลูกค้า คุณคิเรียวเข้าใจผิด"

"ลูกค้าแล้วไง นาย เป็น ของเล่น ของ ฉัน"

"ผมไม่ต้องการเป็นของเล่น ฮึก อร๊าา"

"นายมีสิทธิ์เลือกด้วยหรอ"

"ฮึก อ๊ะ อร๊างงง"

เมื่อแกนกายใหญ่โดนจุดเสียวของร่างเล็ก เขากระตุกและปล่อยน้ำรักออกมา

"ลุคขึ้นนั่งสิ"

"ฮึก อึก!"

คิเรียวดึงแกนกายออกจากช่องทางเล็กแล้วดึงร่างเล็กให้นั่งตัก ริมฝีปากหนาทาบลงกับริมฝีปากอวบอิ่มสวยได้รูป เขาบดขยี้อย่างร้อนแรงจนริมฝีปากอวบอิ่มเผยอออก ลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพรงปากเล็กเพื่อไปหยอกเย้าลิ้นเล็ก

"คุ คุณคิเรียว อื้อ"

มิเนะเบียนหน้าหนีออกมาแต่ก็โดนรั้งคอให้ไปจูบอีก

"ตอบฉันสิ จูบฉันกับจูบของลูกค้าของนาย นายชอบจูบของใคร"

"......"

"ตอบฉันให้ชื่นใจสิ"

มิเนะไม่ไดรังเรอะไร เขาแค่ไม่อยากตอบ เขาคิดว่าตัวเองบ้ามาโดยตลอด เขาชอบจูบคิเรียวมากที่สุดเท่าที่เคยจูบมา

"คุณคิเรียว...."

"หึ ดีมาก"

"อึก! อ๊ะ อร๊าาา"

คิเรียวยกร่างเล็กขึ้นแล้วกดลงไปกับแกนกายตน อ้อมแขนเล็กโอบคอของร่างสูงไว้แน่น

"ขยับสิ มิเนะ"

"มะ ไม่เอา คุ คุณคิเรียว อึก ฮ่า อร๊าาา"

เมื่อมิเนะไม่ขยับ ร่างสูงก็จับร่างเล็กขยับเข้าออกกับแกนกายตน ริมฝีปากหาาทาบลงที่ต้นคอขาวเนียนจนเกิดรอยแดง เขาผลักมิเนะลงกับเตียงแล้วพนมจูบตามตัวมิเนะจนเกิดรอยแดงทั้งตัว มิเนะเริ่มครางไม่เป็นศัพท์ออกมา สติก็เลื่อนลางไปหมด

"จำไว้มิเนะ นาย คือ ของ ฉัน"

คิเรียวก้มลงกระซิบแล้วงับไปที่หูเล็ก

"อ๊ะ อร๊าา พะ พี่เรียว อร๊าา อร๊างงง!"

ทั้งคู่ปล่อยน้ำรักออกมาพร้อมกัน คิเรียวแช่แกนกายไว้ซักพักเพื่อให้น้ำรักพุ่งเข้าไปจนหมด มิเนะนอนหอบเหนื่อยซักพักก็หลับไป

"ฮึ"

ริมฝีปากหนาทาบลงกับริมฝีปากอวบอิ่มเบาๆ คิเรียวลุคขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวและออกจากห้องไป