หยดน้ำตาต้นเหมยพันปี
แม้นคนตายฟื้นคืนชีพ
ถึงคนเป็นอยู่ชั่วนิรันดร์...
ตัวผม...
เมธพร
ไม่สิ ต้องเป็นตัวข้า...
เหมยเซียน
อดีตโอตาคุนอนป่วยเป็นผักเน่าอยู่บนเตียง วาดฝันไว้ว่าตายไปก็อยากจะไปเกิดอยู่ยุคจีนโบราณ เป็นองชงองค์ชาย ลูกท่านแม่ทัพ เสนาบดี อะไรแบบนี้ แต่ความเป็นจริง ตายแล้วก็ยังคงเป็นวิญญาณเหมือนเดิม...
ยามเหมันต์ เหมยฮวา บานสะพรั่ง
สีแดงชาด ดั่งหยดเลือด ของตัวข้า
~ขอให้ชาตินี้....เฝ้าคิดถึงไม่ลืมข้า
ขอให้ชาตินี้.....จดจำมิลืมเลือน ~
TALK
เห็นชื่อเรื่องดราม่าแบบนี้แต่ความจริงแล้วคือใสๆจ้าาาา สำนวนภาษาไม่ได้ยุ่งยากเคร่งเครียดอะไร
เฮฮาไปกับความน่ารักสดใสของน้องเหมยอย่างเดียว 555 ฝากทุกคนสนับสนุนติดตามเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆๆ
Talk2
แจ้ง!! เราจะปิดทุกตอนเพื่อทำการรีไรท์นะคะ ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ เขียนจบเมื่อไหร่ ก็จะมาลงทีเดียวจบเหมือนเรื่อง "ผมเป็นกระต่ายแองโกล่า" ทำอย่างนี้จะได้ไม่ค่อยรู้สึกเครียดหรือถูกบั่นทอนจิตใจระหว่างเขียนด้วย นักอ่านก็จะได้ไม่รู้สึกว่ารอนาน
ขอบคุณทุกคนที่รอกันมาตลอดนะคะ >3<
แฟนเพจ bingbing189
Bingbing189
Guest
