รักทรหดยากูซ่า

__________________________________________________________________________________

สปรอยเลียกน้ำยอยนิดๆ นะคราฟ^_<♡

ชีวิตเทอ คือทาส ทาสมาตลอด ไม่เคยรู้ซึ่งถึงการสึกษา ไม่เคยรู้ซึ่งถึงความอบอุ่นที่บิดามารดาควรมีให้ เพราะอะไรน่ะหรอ เพราะเทอไม่เคยรู้ว่าพ่อแม่ที่ทิ้งเทอไปคือใคร สิ่งที่รู้คือ เทอไม่ใช่คนประเทศนี้ เทอเชื้อชาติเอเชีย ด้วยแววตาที่ไสซื่อ อันบริสุทธิ์ บวกกับร่างเล็กที่แสนจะบอบบางผิวเนียนระเอียดอมชมผูดั่งไข่มุกชั้นเริด ดวงตาสีนินดำโตสวย ที่คนประเทศนั้นหามีไม่ซักคน   ทำให้คนรอบข้างเกียจเทอ รางเกียจ หาว่าเทอคือปีศาจ หลายครั้งที่เทอเกือบดนเผาให้ตายทั้งเป็นแต่ก็มีคนคอยช่วยเทออยู่เสมอ และหวังว่าซักวันเทอจะมีโอกาสตอบแทนเขาคนนั้นที่ช่วยเทอทุกครั้งที่เทอเจอกับปัญหา

'แกน่าจะตายๆไปซะ ฉันไม่น่าช่วยแกมาถึงตอนนี้เลย ในโทษฐานที่แกมาเห็นความลับของฉัน ก็คงจะร้ายประโยชน์ ถ้าฉันจะปล่อยแกให้ลอยนวนสินะ ก็คงมีแต่คนตายที่ไว้ใจได้ คนเป็นเก็บไวไม่มีแระโยชน์ แต่ของแปลกเด็กๆแบบแกน่าจะทำฉันสุขน่าดูนะ มอบมันทั้งหมดให้ฉันสิ เผื่อฉันอาจจะเมตตาแก'เขาพุดพร้อมจิกผมเด็กน้อยตรงหน้า สีกน้าเต็มไปด้วยความเย็นชา กับยิ้มที่เย็นยะเยือก...เอาคนที่อยู่ในเหุตการณ์ขนลุกขนผองจนต้องรูปแขนตัวเองปลอบขวัญเพราะอาจต้องมีใครซักคนสังเวยชีวิตในที่นี้แน่นอนในวินาทีนี้ เพราะเป็นการบอกอย่างเป็นทางการว่า เด็กสาวน่าตาจิ้มลิ้มนั้น คืนนี้ไม่สพก็ถุกทรมาณทารุณยิ่งกว่าตาย.แต่ไม่ตายนั่นเอง สิ้นความคิดคนในสถานการณ์

ปั่ง!เสียงปืนดงกางวานถั่วห้องโถงใหญ่ พร้อมกับชีวิตของผู้โชคร้ายที่ดันดนหมายกระบานโดยไม่ได้กระทำความผิด

ต่อไปก็เทอ....

_____________________________________________________________________________________

มา มา ต่อในเรื่อง😁😁

ความโรจจิตของนักเขียน แค่สปรอยนะ ว่าเฮียไม่ใช่เสป็ค น้องนางไม่ใช่สไตนส์ โน้น กดออกนะคราฟ

เม้นดีจะลงเลื่อยๆ  เม้นไม่มีจะลงอาทิตย์ละครั้ง ช่วยไงได้ล่ะครับ ผมแค่อยากให้งานมีคนติดตาม รักทุกคนนะครับ

ไปล่ะ คุยยาวไปคนอ่านจะเบื่อผมแย่😙😙😙

อย่าลืมนะ เม้นเยอะเขียนอ่านไปเลยให้จุกใจ เม้นน้อยจบสั้นไม่รู้😒😒😒

บอกแล้วโรคจิต เสพติกคอมเม้น👅👿👿👿