ปล. นิยายเรื่องนี้แต่งมาจากมโนของไรท์เองไม่ได้มีเจตนาทำให้ศิลปินเสียหาย
แบมแบม
เด็กหนุ่มหน้าหวานที่ภายนอกทุกคนมองเค้าเป็นคนสดใสร่าเริง
แต่ลึกๆไม่เคยมีใครรู้เลยว่าเค้าก็เป็นคนที่อ่อนแอคนหนึ่ง
" แบมแบมไม่เป็นไรหรอกครับ เรื่องแค่นี่เองแบมแบมทนได้.."
มาร์ค
ชายหนุ่มผู้เพียบพร้อมไปซะทุกอย่าง
ผู้ที่เห็นความรู้สึกคนอื่นเป็นเพียง ของเล่น
" หยุดทำตัว หน้ารำคานสักที่เถอะ!! "
เมื่อความรักมันช่างสวยงามดั่งเช่น กุหลาบ แรกแย้ม....
แต่ก็อย่าลืมว่าภายใต้ความสวยงามของดอกกุหลาบก็ยังมีหนามที่คอยทิ่มแทง...
ทำให้เราต้องเจ็บช้ำขมขื่น.....หากต้องการรักที่คอยหล่อเลี้ยงหัวใจมันก็คงต้องแลกน้ำตา....
เพล้ง!!
" อึก...พ...พี่มาร์ค...." แบมแบมรำพึงเสียงเบาเมื่อภาพที่เห็นคือคนรักของตัวเองกำลังนัวเนียกับผู้หญิงคนอื่นในห้องนอนของตัวเอง
" หึ...จะไปไหนก็ไปแบมแบม...อย่ามาทำตัวหน้ารำคาญแถวนี้.." มาร์คพูดขึ้นด้วยอารมณ์หงุดหงิดเพราะมีคนมาขัดจังหวะ
" อ้อ..แล้วปิดประตูให้ฉันด้วยหละ.." คำพูดของมาร์คที่พูดออกมาโดยไม่แคร์ความรู้สึกของแบมแบมแม้แต่น้อยและไม่สนใจว่าคนตรง ประตูจะรู้สึกยัง
"ครับ"แบมแบมรับคำและปิดประตูเค้าพยามกลั่นน้ำตาเพื่อไม่ให้คนอื่นเห็นแต่มันช่างยากเหลือเกินแบมแบมหลบตัวเข้ามาในห้องสมุดเล็กห้องโปรดของเค้าและล็อคห้องเอาไว้เพื่อไม่ให้ใครเข้ามา เค้านั้งกอดเข้าตรงพื้นและเริ่มร้องไห้นานเท่าไหร่ไม่รู้จนเผลอหลับไปในที่สุด
#แต่งนิยายเรื่องเรื่องแรกคะเป็นกำลังให้หน่อยนะคะ
#ปล.บุคคลในภาพไม่มีความเกี่ยวของใดเพียงแต่นำมาเป็นต้นแบบตัวละเพียงเท่านั้น
Guest
