บ่วงรักกับดักร้าย

บทนำ 

สายลมเย็นได้พัดผ่านเข้ามากระทบไหล่บาง จนทำให้ร่างบางต้องห่อไหล่ขาวละมุนเข้าหากัน เมื่อร่างบางระหงส์สวมชุดลำลองเรียบง่ายยืนอยู่ริมระเบียงอย่างครุ่นคิด หลังจากรู้ข่าวจากบิดาตนว่าติดหนี้พนันหลายสิบล้าน หญิงสาวหมดหนทาง ใบปริญญาที่เพิ่งคว้ามา กลับไม่ได้ช่วยอะไรกับเงินเดือนที่ได้มาไม่เท่าไร เมื่อนำมาใช้จ่ายภายในครอบครัวแล้วแทบจะไม่มีส่วนที่เหลือ ซึ่งคงไม่เพียงพอกับการชดใช้หนี้ ‘แล้วจะทำอย่างไรกับการชดใช้หนี้’ นี่คือสิ่งที่ ‘ระลิน’ กำลังครุ่นคิด

ระลิน สาวน้อยอายุ 21 ปี ที่เพิ่งเรียนจบและคว้าใบปริญญามาด้วยความสามารถ หญิงสาวเรียนจบสาขาวิทยาศาสตร์การแพทย์ และได้กลับมาทำงานอยู่ที่ต่างจังหวัดกับบิดา หญิงสาวทำงานได้ไม่กี่เดือนก็มารู้ข่าวว่า บิดาของตนติดหนี้พนัน…

“อะไรนะคะ! พ่อ” ระลินถามเสียงสูงเมื่อได้ยินประโยคที่ทำให้ตนถึงกับอึ้ง

“พ่อขอโทษนะลิน พ่อไม่ได้ตั้งใจ ที่พ่อทำไปทั้งหมดก็เพื่อลิน ที่ลินเรียนจบมีงานทำมาได้จนถึงทุกวันนี้ก็เพราะเงินพวกนี้ทั้งนั้น” ประวิทย์พยายามอธิบายเหตุผลให้กับบุตรสาวของตนฟัง

“แต่เงินจากการพนันพ่อก็รู้ไม่ใช่เหรอคะ ว่าจริงๆ แล้ว…มันไม่ใช่เงินคงทนถาวรที่มีได้แล้วจะไม่เสียไป ตราบใดที่เราอยากได้…มันก็ยิ่งทำให้เสียมากเท่านั้นนะคะ”

“ระลิน…” ชายหนุ่มวัยกลางคน ถึงกับก้มหน้าซบลงบนฝ่ามือแล้วน้ำตาซึม เหมือนไม่มีผิด! ระลินยังคงเหมือนกับ ‘มะลาลัย’ มารดาของหล่อน ที่เคยเคียงข้างเขาไม่ว่าเขาจะทุกข์หรือสุข แต่ในยามนี้กลับไม่มีหล่อนแล้ว หล่อนจากเขาไปด้วยโรคร้ายในขณะที่ระลินอายุได้เพียง 12 ปี

“แล้วเงินตั้งมากมายขนาดนี้ พ่อจะทำยังไงต่อไปคะ”

“เจ้าหนี้พ่อเค้าจะมาพรุ่งนี้ แล้วจะมายื่นข้อเสนอให้” ประวิทย์หน้าถอดสี เขาหมดหนทางจริงๆ ถ้าในครั้งนั้นเขาไม่พลาดท่าไปตกหลุมพรางหนุ่มมาเฟียนั่นเข้า ก็คงไม่เกิดเรื่องหนี้สินถึงเพียงนี้ แต่เพราะช่วงนั้นเขามีปัญหาติดขัดทางการเงินจริงๆ พร้อมกันนั้นระลินต้องการเงินไปเป็นค่าใช้จ่ายทางการศึกษาของมหาวิทยาลัย จึงทำให้เขาตัดสินใจเลือกข้อเสนอนั้น และไม่คิดว่าเรื่องมันจะบานปลายมาถึงขนาดนี้

“พ่อเสียใจจริงๆ แต่พ่อจะพยายามหาทางออกให้ดีที่สุด โดยที่เรื่องนี้พ่อจะไม่ให้ลินมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยโดยเด็ดขาด”

“พ่อคะ…ลินรู้ค่ะ ว่าที่พ่อทำไปทุกอย่างก็เพื่อลิน แต่ปัญหาใหญ่ขนาดนี้ ลินจะปล่อยให้พ่อเผชิญอยู่คนเดียวได้ยังไงล่ะคะ ให้ลินช่วยพ่อเถอะนะคะ ขอให้ลินได้ตอบแทนพระคุณของพ่อบ้าง ที่พ่อได้ทำทุกอย่างมาเพื่อลิน” ร่างบางได้สวมกอดบิดาและร่ำไห้ไปพร้อมๆ กัน อ้อมกอดที่อบอุ่นของบิดาที่หญิงสาวเคยได้สัมผัสมาแล้วหลายครั้ง แต่ทำไมครั้งนี้หล่อนกลับรู้สึกว่ามันช่างแตกต่างกันออกไป ราวกับว่าอ้อมกอดนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่หล่อนอาจจะไม่ได้สัมผัสมันอีก…

ระลินยืนอยู่ริมระเบียงได้สักพักหนึ่ง หญิงสาวจึงเดินกลับเข้าห้องนอนของตน หลังจากที่หญิง สาวได้กลับเข้าห้องไปแล้ว ไม่อาจล่วงรู้ได้เลยว่ามีสายตาคู่คมหนึ่งได้แอบมองอากัปกิริยาทุกท่วงท่าของหล่อนตอนที่ยืนอยู่ริมระเบียง เส้นผมยาวดำขลับ ร่างอรชร ตัวเล็ก น่ารัก แล้วจะไหนอีกดวงกลมโตสี ไข่มุก รูปร่างของหล่อนนั้นได้ต้องมนสะกดให้กับเขาเสียแล้ว

เมื่อระลินเดินเข้ามาในห้อง หญิงสาวจึงทิ้งตัวลงนอนด้วยความเมื่อยล้ามาทั้งวัน หญิงสาวได้แต่ ภาวนาว่า ‘ขอให้พรุ่งนี้จงผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ขอให้เจ้าหนี้ของพ่อเป็นคนดีและก็เข้าใจด้วยเถอะ’ หลังจาก  นั้นหญิงสาวจึงปิดเปลือกตาลง เพราะความง่วงได้เริ่มคืบคลานเข้ามาทุกที หญิงสาวเอื้อมมือไปปิดสวิทซ์ไฟที่หัวเตียงดับลง

เมื่อไฟในห้องหญิงสาวดับลง จึงทำให้สายตาคู่คมนั้นละสายตาออก ‘เสร็จสิ้นภารกิจแล้วซินะ’ มุมปากชายหนุ่มเหยียดยิ้มขึ้น หลังจากที่เขามาแอบซุ่มดูตัวหญิงสาวอยู่พักหนึ่ง เมื่อสืบประวัติได้ว่า นายประวิทย์มีลูกสาว และเพิ่งเรียนจบกลับมาทำงานอยู่ที่บ้าน เขาสนใจในตัวหญิงสาวขึ้นมาทันทีและข้อเสนอภายในวันพรุ่งนี้คงหนีไม่พ้นที่จะเอาหญิงสาวมาเป็นผู้หญิงของเขาอย่างแน่นอน และทรมานให้สาแก่ใจ แค่คิดชายหนุ่มถึงกับกระหยิ่มยิ้มภายในใจ หนี้แค้นของเขาที่ต้องชำระกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว!

เวลา 07.00 น. ระลินรีบตื่นขึ้นมาแต่เช้าและลุกขึ้นมาจัดเตรียมอาหารให้กับบิดา และแขกที่จะมาเยือนภายในเช้านี้พร้อมกับข้อเสนอที่หญิงสาวและบิดานั้นอาจจะยังไม่ได้เตรียมใจไว้ดีสักเท่าไร หญิงสาวรู้ดีว่าข้อสรุปภายในวันนี้อาจจะไม่ใช่ข้อตกลงที่ดีเท่าใดนัก ด้วยกิตติศัพท์ของ ‘ธราธิป’ ชายหนุ่มมาเฟียที่รวยระดับแนวหน้าของประเทศ ซึ่งหล่อนเพิ่งรู้มาจากบิดาตนสักครู่ ทำให้ระลินพอจะรู้มาบ้างว่าชื่อเสียงของชายหนุ่มนั้นเป็นเช่นไร

รถลีมูซีนสีดำได้เคลื่อนตัวมาถึงบริเวณหน้าบ้านหญิงสาว ชายหนุ่มคนขับได้เดินอ้อมลงมาเปิดประตูให้กับ ‘นายหนุ่ม’ ซึ่งนั่นก็คือเขา…ธราธิป ชายหนุ่มก้าวลงมาจากรถคันหรูและได้ถอดแว่นตาดำออก เผยให้เห็นใบหน้าที่หล่อคม มีหนวดเคราขึ้นจางๆ จมูกโด่งเป็นสัน รับกับเรียวปากบางที่มักแสดงถึงความถือตัว ความสูงของชายหนุ่มราวๆ ร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตร เมื่อเทียบกับระลินแล้วหล่อนดูเตี้ยลงไปถนัดตา

ประวิทย์รีบออกมาต้อนรับชายหนุ่ม พร้อมกับระลินที่ก้าวออกมาจากภายในบ้าน ชายหนุ่มจ้องมองหญิงสาวไม่วางตาเมื่อหญิงสาวก้าวออกมาจากตัวบ้าน เขาเห็นหล่อนเต็มตา…หล่อนช่างน่ากินนัก เขาคิดในใจ

“สวัสดีครับคุณธราธิป” ประวิทย์โค้งคำนับให้กับชายหนุ่ม ซึ่งนั่นระลินห้ามไว้ไม่ทันว่าไม่ต้องทำ เพราะดูจากอายุแล้ว พ่อของหญิงสาวอาวุโสกว่า หญิงสาวได้แต่หน้าเสียพยายามเก็บงำเอาไว้ในใจ

“เช่นกันครับ” ธราธิปตอบรับด้วยความไม่ใส่ใจนัก

“เชิญข้างในก่อนครับ” ประวิทย์ผายมือให้กับชายหนุ่มเดินเข้าไปภายในตัวบ้าน

“บ้านสวยดีนะครับ หลังนี้เท่าไรน้า…”

“เอ่อ…ประมานสิบกว่าล้านครับ”

“ครับ สวยดีถ้าผมอยากจะขอ...ในช่วงระหว่างหนี้ของผม…”

“นี่คุณ! มันจะมากเกินไปแล้วนะ คุณมีสิทธิ์อะไรที่จะมา…ยึดบ้านของเรา” ระลินกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจชายหนุ่ม เมื่อคำพูดที่ชายหนุ่มกล่าวออกมานั้นเป็นนัยๆ อยู่แล้วว่าต้องการอะไร

“เปล่านี่ครับ ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าจะยึดบ้านของคุณซะหน่อย สาวน้อย คุณด่วนสรุปอะไรไปเร็ว จัง” ธราธิปกล่าวออกมาทั้งที่ในใจของเขานั้นรู้ดี

หญิงสาวกำมือแน่น ได้กักเก็บอารมณ์ไว้ภายใน พร้อมกับจ้องหน้าชายหนุ่มด้วยความโกรธเคือง หากหล่อนแสดงมันออกมาตอนนี้…คงไม่ดีแน่ เพราะอาจทำให้ชายหนุ่มเปลี่ยนใจ และก็เลือกที่จะตัดสินใจ ทำอะไรก็ได้ ที่ไม่เป็นผลดีต่อหล่อนและบิดาของหล่อนเป็นแน่

“วันนี้ที่ผมมาก็แค่จะมายื่นข้อเสนอให้กับคุณว่า ถ้าหากคุณหาเงินสิบล้านมาภายในสิบวันนี้ไม่ได้  ผมอาจจะต้องเก็บเรื่องบ้านคุณไว้พิจารณา”

“เอ่อ…คุณธราธิป ผมอยากจะขอผัดผ่อนเวลาไปอีกสักหน่อยได้มั้ยครับ เพราะเมื่อถึงเวลานั้นแล้ว ผมจะหาเงินมาให้ทบต้นทบดอกเลย” ประวิทย์กำลังหาข้อเสนอดีๆ ให้กับชายหนุ่ม มันอาจจะเป็นหนึ่ง  ทางออกที่ได้ผล ถึงแม้เขาจะรู้ว่าธราธิปอาจจะไม่สนก็ได้

“อืม…ก็น่าสนนะครับ ผมจะเก็บไว้พิจารณา แต่ที่สำคัญไปกว่านั้น…ผมต้องการลูกสาวของคุณ ด้วย”

“อะไรนะครับ/คะ” เสียงของประวิทย์และหญิงสาวดังขึ้นพร้อมกันด้วยความตกใจ เขาไม่นึกเลยว่า ชายหนุ่มจะเสนอวิธีนี้ขึ้น ซึ่งนั่นทำให้เขาไม่ยอมเป็นแน่ที่จะยอมยกลูกสาวของตนให้กับธราธิป ทั้งที่ตนยัง ไม่เคยรู้จักนิสัยใจคอชายหนุ่ม และที่สำคัญเขาพอรู้มาบ้างว่าชายหนุ่มนั้นมีหญิงสาวมาติดพันมากมาย

“คุณได้ยินไม่ผิดหรอก ผมต้องการลูกสาวคุณ” ชายหนุ่มกล่าวเสียงแข็ง ดุดัน

“……..”

“และถ้าคุณตกลงผมจะยอมให้เวลาคุณได้หาเงินมาชดใช้หนี้ พร้อมทั้งลูกสาวของคุณถ้ายอมไป กับผม และปฏิบัติตัวต่อผมเป็นอย่างดี หรือง่ายๆ เลยก็คือเป็นนางบำเรอให้กับผม ผมอาจจะลดหย่อนผ่อน หนี้ลงก็ได้ แต่ถ้าไม่ บ้านหลังนี้อาจจะเป็นเป้าหมายหลักที่ผมต้องการจะยื่นข้อเสนอ”

“แก! ไอสารเลว” ประวิทย์บันดาลโทสะจะเข้าไปชกต่อยชายหนุ่ม แต่การ์ดของชายหนุ่มได้เข้ามากันท่าตัวเขาออกไปเสียก่อน พร้อมกับจับชายวัยกลางคนให้นั่งคุกเข่าลงต่อหน้าชายหนุ่ม

“ไม่นะ!” เมื่อระลินเห็นดังนั้น จึงวิ่งเข้าไปหาบิดาของตนพร้อมกับยื้อหยุดชุดกระชากให้การ์ดยอมปล่อย หล่อนไม่คิดเลยว่าชายหนุ่มจะทำถึงเพียงนี้

“นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ ครอบครัวฉันไปทำอะไรให้กับคุณ คุณถึงต้องทำกับพ่อของฉันขนาดนี้” หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำตานองหน้าพร้อมกับจ้องมองชายหนุ่มด้วยสายตาโกรธแค้น

“ก็ลองถามพ่อเธอดูเองสิ ว่ามันทำอะไรไว้”

“ลิน…พ่อ” ประวิทย์ก้มหน้าลง ไม่กล้าสู้สายตาของหญิงสาว

“อะไรคะพ่อ พ่อไม่ได้ทำอะไรใช่มั้ยคะ” หญิงสาวถามออกไปเพื่อหวังว่าสิ่งที่ได้ยินจากชายหนุ่ม ต้องไม่ใช่เรื่องจริง

“ทำไม แกไม่กล้าบอกเหรอว่าแกเคยทำเรื่องสารเลวอะไรเอาไว้กับครอบครัวฉันบ้าง” ชายหนุ่ม กล่าวออกไปด้วยน้ำเสียงโกรธแค้น นานแล้วสินะ…ที่เขารอคอยเวลามาจนถึงวันนี้ ซึ่งมันคุ้มจริงๆ สำหรับ   การเอาคืนที่สมน้ำสมเนื้อ

“คือ…พ่อ”

“ถ้าแกไม่เล่าก็ไม่เป็นไร งั้นฉันขอชื่นชมลูกสาวแกหน่อยละกันนะ เอาไว้แกนึกออกเมื่อไรค่อยบอก”

ชายหนุ่มว่าพรางเดินเข้ามาหาหญิงสาวพร้อมทั้งใช้ความรวดเร็วตะวัดรอบตัวของหญิงสาวเอาไว้ในอ้อมกอด พร้อมทั้งกระชากเสื้อตัวสวยออกจนขาดวิ่น เผยให้เห็นเนินอกอวบขาวสวยเผยต่อหน้าชายยหนุ่ม หญิงสาวดิ้นรนจนสุดแรง แต่ก็ไม่สามารถสู้แรงชายหนุ่มได้ และในทันทีที่ชายหนุ่มก้มหน้าลงไปซุกไซ้เนินอกอวบของหญิงสาว

“กรี๊ด!” ระลินไม่คาดคิดว่าชายหนุ่มจะทำเช่นนี้ หญิงสาวร้องออกมาพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลพรั่งพรู และหมดสติลงภายในอ้อมกอดชายหนุ่มด้วย แต่ดีที่ชายหนุ่มรองรับตัวหญิงสาวไว้ได้ทัน หล่อนจึงหมดสติลงภายในอ้อมแขนแกร่งที่โอบรัดตัวหล่อนอยู่

“ฮึๆ” ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอ พร้อมทั้งจ้องมองไปยังบุรุษตรงหน้าด้วยความสะใจ

“อย่าคิดนะ ว่าฉันจะเอาลูกสาวแกไปเป็นภรรยาที่ตกแต่งถูกต้องตามกฎหมาย ฉันจะเอาเธอไปเป็นนางบำเรอหรือใครก็ได้ที่ฉันเห็นว่าสมควร ให้ชื่อเสียงของเธอป่นปี้ ไม่ต่างจากแม่ของฉันที่แกเคยทำเรื่องสาระเลวเอาไว้” ชายหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียง

“แก…อย่านะ อย่าทำอะไรลูกสาวฉัน ถ้าจะทำแกก็มาลงที่ฉันสิ ยัยลินไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้”

“มันคงง่ายไปหน่อยมั้ง แค่ข้อเสนอนี้แกยังทำไม่ได้” ชายหนุ่มว่าพลางฉีกเสื้อของหญิงสาวลงมาเป็นทางยาว เผยให้เห็นทรวงอกอวบภายใต้ยกทรงสีหวาน  พร้อมกันนั้นกับก้มลงไปขบเม้มบริเวณปลาย  ถันด้วยปลายลิ้นร้อน ในขณะที่หล่อนยังคงสลบอยู่

“ไม่นะ แกหยุดนะ อย่าทำอะไรต่ำๆ อย่างนี้นะ” ประวิทย์พยายามดิ้นรนอย่างสุดชีวิตเพื่อไปหาบุตรสาวของตน แต่การ์ดของชายหนุ่มได้พยายามจับตัวเอาไว้

“โอ๊ะ!” ชายหนุ่มวัยกลางคนรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาที่หน้าอกข้างซ้าย พร้อมกับยกมือขึ้นมากอบกุม

“แกหยุดนะ อย่า…อย่า…” เสียงของชายวัยกลางคนแหบแห้งลงทุกที และสลบฟุบลงไปที่พื้นทันที

ชายหนุ่มเหยียดยิ้มอย่างพอใจ และตะวัดช้อนอุ้มร่างบางไปที่รถคันหรู พร้อมทั้งสั่งให้การ์ดจับตัวนายประวิทย์ส่งโรงพยาบาล ถึงแม้ว่าชายหนุ่มจะมีความโกรธแค้นนายประวิทย์อยู่มาก แต่เขาจะต้องรักษาเอาไว้เสียก่อน หลังจากนั้นจึงค่อยๆ ทรมาน…ให้เจ็บจนเจียนตาย…เหมือนอย่างที่เขาเคยเป็น!