'ถ้าเลือกเกมส์มากกว่าพี่ เราก็เลิกกันเถอะ!' ประโยคอันแสนเจ็บปวดดังก้องอยู่ในหัว รู้ตัวอีกทีก็ยืนอยู่หน้างานเกมส์แล้ว. เอาเถอะ! ไหนๆเขาก็โพสต์รูปคู่กับแฟนใหม่แล้วนิ เลิกกันแค่ 21 ชั่วโมงเองนะ เหอะ!ใครจะไปรู้ล่ะว่าเมื่อก่อนฉันยอมลดตัวลงไปคุกเข่าอ้อนวอนขอร้องให้เขาอย่าไป เหมือนชาวบ้านขอหวยกับต้นกล้วยที่ออกผลเป็นมะม่วง แล้วนี่ใครอีกเนี่ย โอ้ยยย ทำไมชีวิตฉันมันถึงได้วุ่นวายแบบนี้นะ ฮืออ TT
สวัสดีผู้อ่านทุกท่านด้วยนะคะ นี่เป็นเรื่องแรกของผู้เขียน ถ้าผิดพลาดยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะถ้างั้นอย่ามัวเสียเวลาเราไปอ่านกันเลยค่ะ!! (หลังจากผ่านพ้นไปหนึ่งปีผู้เขียนได้กลับมาแล้วทุกคนน ผู้เขียนคิดว่าผู้อ่านเก่าเนี่ยคงจะเรียนจบจนทำงานแล้วแน่ๆเลยค่ะ ขอโทษนะคะผิดไปแล้วตัวเองงงง)