ความเจ็บปวดที่ต้องอยู่กับคนที่ไม่เคยรักเรา แต่เรารักเค้าสุดหัวใจ ยังไม่เจ็บเท่า.....ที่ต้องพรากจากลูก ไปตลอดการ...นั้นสินะเราไม่ใช้คนที่เค้ารัก....เรามันแค่คนที่เค้าโดนบังคับให้รัก
"พี่เคยรักแบมบ้างไหม...ฮึก...พี่เคยคิดถึงแบมบ้างไหม
พี่เคยเข้าใจความรู้สึก..ฮึก...แบม...บ้างไหม
มันเจ็บ...เจ็บมาก พี่เคยรู้บ้างไหม!!"
.
.
.
.
.
2ปีก่อน
"ผมไม่แต่ง!!! ยังไงก็ไม่แต่ง"
"ไม่ได้ตามาร์คยังไงก็ต้องแต่ง ถือว่าแม่ขอนะ"
"แล้วทำไมต้องเป็นผม"
"ถ้าแกไม่แต่ง ฉันจะตัดแกจากกองมรดก"
"พ่อ!!!"
"เลือกจะแต่งหรือไม่แต่ง"
"แต่งก็ได็"
"แต่ สัญญษมันไม่ได้ีแค่นั้น แกต้องมีทายาทสืบงานธุระกิจ
ต่อด้วย...และต้องเป็นสายเลือดของแก กับ น้องเค้าเท่าน้น"
"แค่นั้น"
"ใช่ ทำได้ใช้ไหม"
"ถ้าทำได้ละ"
"มรดก และหุ้นธุรกิจทั้งหมดของบริษัทเรา และ ภูวกุลจะเป็นของแก"
"หึค่อยน่าสนใจขึ้นมาหน่อย งั้นผมตกลง"
.
.
.
.
.
.
.
"เซนต์สัญญานี้และออกไปจากที่นี้ซะ"
"พี่จะเอาอะไรจากแบมอีก ตอนนี้แม้แต่
ลูกพี่ยังจะเอาไปจากแบมอีกหรอ
พี่มันชั่ว พรากแม่ลูกออกจากกัน"
"นั้สินะ รีบเซนต์สัญญาซะ!!"
"ไม่!! ไม่มีวันเด็จขาดยังไงแบมก็ไม่ยอมให้
ลูกแบมไปอยู่กับคนชั่วๆอย่างพี่หรอก!!"
เพี้ย!!!
"พูดกันดีๆไม่ชอบสงสัยคงต้องใช้กำลัง"
"พี่มาร์คปล่อยแบม ฮึก ปล่อย!"
.
.
.
.
ความเจ็บปวดที่เค้ามอบให้มันมากพอที่จะกล้ายเป็นแรงแค้นที่ต้องการจะทำลายทุกสิ่ง.....
***********************************************************************************************
กลับมาแล้วววว พร้อมกับเปิดนิยยใหม่เอาใจแฟนฟิค มารคแบมอ่าเนอะ เรื่องเก่าก็เเต่งอยู่เนอะ อย่างลืมเม้นให้กำลังใจกันด้วยนะ
1เม้น เท่ากับ 100000000000000000000 กำลังใจจจจจจ
Guest
อันยองค่าทุกคนนนนน ก่อนอื่นเลยเนอะ
