“วีนัส!”
ฉันละสายตาจากสายฝนและหันไปมองผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆฉัน ตอนนี้เรากำลังยืนหลบฝนอยู่ข้างตึกเก่าๆ ฟ็อกซ์อายุมากกว่าฉันสองปีแต่ฉันถูกห้ามไม่ให้เรียกเขาว่าพี่ เพราะเขาไม่อยากให้ฉันเป็นน้องสาว ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกัน แต่กลับรู้สึกว่าตัวเองนั้นพิเศษต่อเขามากกว่าคนอื่นๆ
ตั้งแต่เกิดมาฉันรู้จักผู้ชายไม่กี่คน เพราะฉันเรียนโรงเรียนสตรีมาตั้งแต่ประถม ฉันแถบไม่รู้จักเรื่องความรักแม้แต่นิด แต่มีฟ็อกซ์ที่เขาเหมือนกลับมาเปลี่ยนชีวิตของฉัน และฉันไม่สามารถปฏิเสธสิ่งที่เขาหยิบยื่นมาให้หรือแม้สิ่งที่เขาเอาไปจากฉันได้เลย ไม่ว่าจะเป็นอ้อมกอดที่อบอุ่นและบางครั้งมันชั่งเย็นเยือกจนทำให้ฉันหยุดสั่นไม่ได้และจุมพิตที่ทำให้ฉันละลายได้