#เรื่องที่ 3
เรื่องนี้มี E-Bookแล้วว!
รอยรักผู้ชายเถื่อน
การที่พวกเขาได้มาเป็นรูมเมทเพื่อนร่วมบ้านกัน
ทำให้เหตุการณ์ต่างๆเกิดขึ้นมากมาย
จนบางทีมันก็ล่วงเลยข้ามเส้นคำว่า
'เพื่อน'
ไปแล้ว!!
อิมเมจพายุ Nam Ju-hyeok
อิมเมจน้ำตาล Lee Sung Kyung
พายุ
หนุ่มหล่อมาดเข้ม เก็บความรู้สึกเก่ง โหด(นิดหน่อย) รักความสงบ
เป็นจิตรกรวาดภาพธรรมดา เวลาเกรี้ยวกราดจะควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ยาก
ที่สำคัญเขาเป็นสุภาพบุรุษจนไม่คาดคิดเลยล่ะ!
“ก็ไม่ใช่คนดีแต่ตอนนี้ขอรักเธอทั้งใจได้หรือเปล่า?”
น้ำตาล
สาวน้อยที่มั่นหน้ามั่นโหนก ไม่ยอมก้มหัวให้ใคร รักศักดิ์ศรีมากและไม่เกรงกลัวใครทั้งสิ้นรวมทั้งพายุด้วย?!
“ก็เป็นคนดีที่ไม่อยากได้ความรักจากคนอย่างนาย ออกไปจากชีวิตฉันสักที..!”
#พายุกินน้ำตาล
แรกเริ่ม....
ชายหนุ่มเดินไปบนถนนอย่างไร้จุดหมาย เท้าหนาย่ำทีละครึ่งก้าวอย่างสม่ำเสมอ วันนี้ตั้งแต่เช้ายันเย็นเขาตามหาบ้านเช่ามานานมาก แต่มันก็ใช่ว่าจะไม่เจอซะทีเดียว แต่ที่เขาไม่เอาก็เพราะว่ามันไม่ถูกใจต่างหาก ฉะนั้นวันนี้เขาก็เลยต้องกลับไปพักที่โรงแรมเช่นเคย..
“พ่อหนุ่ม..กำลังหาบ้านเช่าอยู่หรอจ๊ะ??” จู่ๆ ก็มียายชราคนหนึ่ง โผล่ออกมาจากมุมมืด จนพายุเองก็ตกใจจนสะดุ้งโหยง ชายหนุ่มเอามือทาบอกตัวเองพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่เพราะคิดว่าจะเจอกับสิ่งเร้นลับเข้าซะแล้ว แต่โชคดีที่เป็นยายชรานี่เอง..
“เมื่อกี้คุณยายพูดว่าอะไรนะครับ??” ชายหนุ่มถามซ้ำไปอีกครั้งเพราะว่าเมื่อกี้เขาตกใจจนลืมฟังสิ่งที่ยายคนนี้พูดไปเสียเลย..
“ยายถามว่าพ่อหนุ่มกำลังหาบ้านเช่าอยู่ใช่ไหมจ๊ะ?”
“อ๋อ..ใช่ครับ..คือว่าผมกำลังหาบ้านเช่าอยู่แต่หามาทั้งวันก็ยังไม่มีหลังไหนถูกใจเลย..”
“งั้นลองดูบ้านหลังนั้นสิจ๊ะว่าถูกใจไหม??” หญิงชรายกนิ้วชี้ไปยังบ้านหลังหนึ่งที่ตั้งอยู่ริมถนนใหญ่ แต่ว่าไร้ผู้คน ชายหนุ่มทอดสายตามองตรงไปยังบ้านหลังนั้น เขาก็จ้องแบบไม่ละสายตาอย่างกับต้องมนต์สะกด..
บ้านไม้หลังหนึ่งที่มีต้นไม้ล้อมรอบ สร้างความเป็นธรรมชาติให้แก่บรรยากาศรอบข้างมาก ไฟจากตะเกียงที่แขวนไว้รอบตัวบ้านให้แสงสลัวปรับเข้ารับในยามค่ำคืน ทำให้หลับสบาย ทำให้พายุต้องมนต์อย่างไม่ละสายตา...
“สนใจไหมล่ะพ่อหนุ่ม??” เสียงเรียกของหญิงชราทำให้พายุหลุดออกมาจากภวังค์ ชายหนุ่มหันหน้าไปหาหญิงชรา พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงแน่วแน่
“ผมสนใจครับ..ไม่ทราบว่าคุณยายพอจะรู้บ้างไหมครับ ว่าใครเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้??”
“รู้สิจ๊ะ..”
“เขาเป็นใครครับ?” ชายหนุ่มเอ่ยถามอย่างไม่เก็บอาการดีใจสักนิดเดียว
“เขาคนนั้นก็ยืนอยู่นี่ไงล่ะจ๊ะ!?” ยายชราพูดขึ้น ก่อนจะยกยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย
“คุณยายพูดแบบนี้แสดงว่าคงอยากขายบ้านหลังนี้แล้วสินะครับ”
“จะพูดอย่างนั้นก็ถูกนะ..พ่อหนุ่ม แล้วว่าแต่เธอจะซื้อเลยไหมล่ะ??”
“ถ้าคุณยายมีเอกสารและหลักฐานมายืนยัน ผมก็กล้าที่จะซื้อในตอนนี้เลยครับ” พายุเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดัน แววตาคมกริมฉายความชัดเจนอย่างไม่ผันแปร...ยายชราหยิบโฉนดที่ดินของบ้านหลังนี้ขึ้นมา พร้อมกับโชว์ให้พายุดูว่าตนเองมีหลักฐานอย่างเป็นรูปธรรม
“นี่คือโฉนดของบ้านหลังนี้ แค่นี้พอใช้เป็นหลักฐานได้ไหมล่ะ?”
“งั้นเรามาเซ็นสัญญากันเลยดีกว่าครับ?!” พายุตอบรับคำว่าจะซื้อบ้านหลังนี้ โดยที่เขาก็ไม่ได้รู้ข้อมูลของถิ่นนี้มากมายนัก..แต่ชายหนุ่มก็เลือกที่จะซื้อโดยไม่คิด?!
เมื่อเขาเซ็นสัญญาเสร็จ ก็เงยหน้าไปมองคุณยายที่ยืนจังก้าอยู่
“สรุปว่าบ้านหลังนี้เป็นของผมแล้วนะครับ ส่วนเรื่องเงินผมจะโอนให้ตามไปทีหลังนะครับ..”
“ฝากดูแลหลานฉันด้วยนะ..ฉันเลือกเธอแล้ว..พ่อหนุ่ม”
“หลาน? ..หลานอะไรครับ??”
“เดี๋ยวเธอก็รู้เองแหละ..แต่ตอนนี้ฉันต้องไปแล้ว”
“คุณยายจะไปแล้ว มีเงินกลับบ้านหรือเปล่าครับ? เอาของผมไปก่อนก็ได้..” พายุก้มหน้าลงไปหยิบเงินในกระเป๋าของตนเอง เพื่อที่จะได้ให้คุณยายนั่งรถกลับบ้าน..
“นี่ครับงะ..” ยังไม่ทันที่พายุจะพูดจบ ชายหนุ่มก็ต้องผงะ เมื่อพอเพียงความว่างเปล่า ไร้คุณยายคนเมื่อกี้! ทั้งที่ไม่กี่วินาทีก่อนหน้านี้หญิงชรายังยืนคุยกับเขาอยู่เลย....
แต่พายุก็ไม่ได้คิดอะไร..ยายคนเมื่อกี้อาจจะรีบวิ่งออกไปอย่างไว โดยที่เขาอาจไม่เห็น..
ปล.ยายหวานซึ่งเป็นยายของน้ำตาลที่ตายแล้ว พายุโดนผีหลอก
“เรื่องเมื่อคืน..ฉันยินดีจะรับผิดชอบทุกอย่างนะ”
“อย่าใส่ใจเลย ลืมๆมันไปซะเถอะ”
“ทำไมเธอพูดอย่างนี้ล่ะ!?”
“แค่ได้เป็นคนแรกของฉัน มันไม่มีค่าสมเป็นผัวฉันหรอก!”
เรื่องราวความรักของทั้งสองจะเป็น
อย่างไรฝากติดตามด้วยนะจ๊ะ ยู้ววว!
ยังไงก็ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้
อมอกอ้อมใจด้วยแล้วกันนะคะ
ปล.นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการ อิมเมจไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น
ชอบหรือไม่ชอบยังไงก็ฝากเม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยแล้วกันนะ
Guest
