เช้าวันจันทร์ วันเปิดภาคเรียนวันที่ไครหลายๆคนขี้เกียจตื่นมากที่สุด หนึ่งในนั้นคือผม ลืมแนะนำตัวไปเลย
ผมชื่อ นาย ชาญณรง ศิริวัฒนากุล
ชื่อเล่น แจ็ค อยู่ห้องม6/4
เพื่อนสนิทของผมมีอยู่ทั้งหมด2คน คือไอ่พอช กับไอ่ซัน แต่ส่วนมากผมจะสนิทกับไอ่ซันมากกว่า เพราะแม่มันเป็นเพื่อนแม่ผมเราสองคนถึงสนิทกันเรียนห้องเดียวกันตั้งแต่ม1
เรื่องมันเกิดขึ้นบ่ายวันเปิดเรียน...
"นักเรียนจ๊ะ วันนี้ครูมีเพื่อนใหม่มาให้พวกเราทำความรู้จักนะ"เสียงหญิงสาววัย25เธอไม่ไช่ไครที่ใหนเป็นครูประจำชั้นของห้องผมเองเธอชื่ออาจารย์แพรวตัดมาที่นักเรียนใหม่คนนี้ผมรู้สึกถูกชะตายังบอกไม่ถูกแต่มันดูเป็นคนเงียบๆผิดปกติ
"เเนะนำตัวให้เพื่อนๆรู้จักสิจ๊ะ"อาจารย์แพรวกระซิบบอกนักเรียนคนนั้น
"เอ่อ..เอ่อ..สวัส..สวัสดีครับผมชื่อนาย วิวัฒ สุวรรณศรี ชื่อเล่นชื่อ ปอนด์ ครับ ย้ายมาจากเชียงไหม่ครับ"ผมมองมันตั้งแต่มันเดินเข้ามามันดูหน้าเหงาๆแต่อีกมุมนึงกลับดูเข้มๆขรึมๆ มันสูงประมาณ178 ขาวตี๋สไตล์เด็กเหนือ มีกล้ามนิดๆ ถือว่าหล่อเลยครับนี่กูจะไปสนใจความหล่อมันทำไมว้ะ
"โอเคร วิวัฒ อาจารชื่ออาจารแพรวนะ มีที่ตรงไหนให้เพื่อนนั้งใด้บ้างจ๊ะ"อาจารกวาดตามองไปทั่วห้องเเละมองมาที่ผมผมนั่งงงๆ มองข้างถึงรู้ว่าเรานั้งคนเดียวนี่หน่า
"งั้นเธอไปนั้งกับชาญณรงล้ะกันนะ โอเครเรามาเริ่มเรียนกันดีกว่า"อาจารแพรวสอนวิชาวิทยาศาสตร์ อาจารเริ่มสอนแต่ผมกลับไม่กะจิตกะใจเรียน
ชั่วโมงนั้นผมแอบมองมันทั้งชั่วโมง มันไม่พูดไม่ปริปาก ไม่ถามอะไรสักคำราวกับว่ามันอยู่ที่นี่มานาน
"ใด้เวลาพักล้ะจ๊ะอย่าลืมทำการบ้านกันนะ พักใด้จ๊ะ"เสียงอาจารเเพรวปล่อยพักเที่ยง ผมเหลือบๆมองมันมันก็ยังไม่ยอมพูดด้วยจนในที่สุด
"เฮ้ย/เฮ้ย มึงพูดก่อนเลย"เราทักขึ่นมาพร้อมกันผมเลยให้มันพูดก่อน
"กูแค่จะขอไปกินข้าวด้วย แล้วมึงจะพูดว่าไร"มันถามผมกลับ
"กูก็ว่าจะชวนมึงไปแดกข้าวนี่แหละ ไปๆ"ผมกะแล้วว่ามันต้องยังไม่มีเพื่อน
Guest
