เพราะเขา...คือคนที่พ่ออยากให้เธอแต่งงานด้วย
ซึ่งมันจะไม่มีปัญหาตามมาเลย
หากคนคนนั้นไม่ใช่อาจารย์ที่สอนอยู่ในคณะเดียวกันกับที่ที่เธอเรียนอยู่!
ทั้งคู่จึงต้องปิดบังสถานะที่ได้พันธะกันไว้แล้วไม่ให้ใครล่วงรู้ เพื่อไม่ให้ความลับอันไม่เหมาะสมแพร่งพรายออกไป ซึ่งแม้แต่เพื่อนสนิทก็จะรู้เฉพาะคนที่ไว้ใจได้เท่านั้น!
แต่ก็มีอันต้องหวาดระแวงเพราะมีคนจ้องสงสัยและขุดคุ้ยเรื่องราวของพวกเขา แล้วเช่นนี้ความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยาจะทนเก็บไว้ได้นานอย่างไรภายใต้หน้ากากที่ต้องสวมคั่นไว้ในฐานะ
'
นักศึกษา
'
และ
'
อาจารย์
'
เพจ
V
V
ฟ้าน้ำค้าง
E - Book :
Whisper Softly ให้รักโยงใจ(เรา)ไว้ด้วยกัน
จิ้มที่ภาพด้านล่างเลย
v
v
คำโปรย
จู่ ๆ ก็ถูกบังคับให้หมั้นกับอาจารย์ที่มหา'ลัยเดียวกัน คณะเดียวกัน และเธอก็กำลังเรียนกับเขา! ซ้ำยังเคี่ยวเรื่องคะแนนเสียยิ่งกว่าอะไร! ‘พัฒน์ธิดา’ จึงพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อถอนหมั้น
.
แต่ไป ๆ มา ๆ กลับกลายเป็นเธอที่อยากให้การหมั้นนั้นเป็นหนทางไปสู่การแต่งงาน เธอจึงพยายามวางกับดัก (ตื้น ๆ) เพื่อหลอกล่อ ‘ภูพรพงษ์’ ซึ่งดูเหมือนอาจารย์หนุ่มจะเต็มใจเพราะเขากระโดดลงมาในหลุมทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าตัวเองจะโดนจับ!
.
.
.
“แพมขอเข้าไปนอนห้องด้วยได้ไหม”
คนฟังเบิกตากว้าง เธอจะรู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมา “นี่ไม่ได้คิดอย่างที่พูดจริง ๆ ใช่ไหม”
แทนที่ร่างบางจะปฏิเสธ แต่เธอกลับเดินบุกเข้าไปในห้องของเขาหน้าตาเฉย
“ไม่ได้นะแพม เราตกลงกับลุงตรัยว่าไงบ้าง จำได้ไหม”
“มันก็แค่ข้อตกลง แล้วอีกอย่างเราไม่ได้ทำอะไรกันสักหน่อย” ดวงตารั้นกลมโตมองเขาอย่างออดอ้อน “แพมแค่ฝันร้าย อยากมีคนอยู่ด้วย…แต่ถ้าคุณไม่สะดวกใจ แพมกลับก็ได้ค่ะ”
ร่างบางหันหลังกลับด้วยใบหน้าที่ม่อยลง เธอช่างหน้าไม่อายเหลือเกินที่หอบตุ๊กตามานอนกับเขาทั้งยังโดนเจ้าบ่าวปฏิเสธอย่างไม่ไยดี
นี่มันคืนเข้าหอไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมเจ้าสาวอย่างเธอถึงได้อาภัพนัก
“แต่...ถ้าพรุ่งนี้คุณตื่นก่อนสว่างไหวก็คงไม่เป็นไรมั้ง”
เขาคงจะโดนวิญญาณสิงแน่ ๆ คนที่ผลักไสเจ้าสาวในทีแรกจึงได้รั้งตัวเธอ
พัฒน์ธิดาอึ้งเหมือนกำลังประมวลผลจากที่ได้ยิน ใบหน้าของเธอแดงซ่านและลามไปถึงเนื้อตัว และก่อนที่จะได้สติเมื่อเขาจับจูงมือของเธอเข้าไปในห้องอีกครั้งแล้วกดล็อกประตู…
Link อีกรอบนะคะ:
https://goo.gl/StCtD2
ส่วนใครที่สนใจหนังสือ จิ้มดูรายละเอียดตรงนี้เลยค่ะ
v
v
https://goo.gl/GuXWRn
Guest
