คำโปรย...............
“ไม่มีทาง!”นาราพูดอย่างมั่นใจและเชิดหน้าขึ้น
“อย่าพึ่งแน่ใจอะไรมากเลย หนูนายังเคยชอบพี่มาแล้วตั้ง ๑๐ ปี” อคินตอบกลับอย่างหัวเสียที่นาราตอบมาอย่างนั้น แต่แล้วก็เปลี่ยนยกยิ้มมุมปากอย่างเหนือกว่า“ยังไงพี่ต้องทำให้นารากลับมาชอบพี่เหมือนเดิมให้ได้ คอยดูสิ”
“ถ้าคุณคิดว่าทำได้ก็เชิญ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวก่อนนะคะ” จากนั้นนาราก็เดินออกจากห้องไป โดยไม่หันมามองอคินอีกเลย แต่พอออกจากห้องมาเธอกลับหมดแรงที่จะยืนต่อจนต้องใช้ผนังเป็นที่พักพิงและนำมือจับอกข้างซ้ายทำให้รู้ถึงหัวใจเต้นแรงขึ้น ทำไมเธอต้องหวั่นไหวกับเขาคนที่คอยแต่ทำร้ายจิตใจของเธอเรื่อยมา
“แต่เธอจะไม่มีทางกลับไปเจ็บแบบนั้นอีก” นาราพูดกับตัวเองในใจ เพื่อเตือนตัวเองอย่าใจอ่อนให้กับอคิน
อ้างอิงภาพปก : https://picpost.postjung.com/219654.html