"นึกยังไงมาขายตัวสาวน้อย"
อันโตนีโอ รอสซี่นั่งอยู่ที่เตียงนอนขนาดใหญ่
จ้องมองสาวน้อยนัยน์ตาโศกที่ยืนตัวสั่นหลังจากเขาให้ถอดเสื้อผ้า
"ฉันมีความจำเป็นค่ะ"
มนต์มีนาตอบกลับด้วยน้ำเสียงค่อนข้างสั่น
"อย่างเช่น"
มนต์มีนาเงยหน้าขึ้นมองคนถาม
ก่อนจะหลบสายตาเมื่อรับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้มองหน้าของเธออยู่
"เรื่องส่วนตัวค่ะ"
นัยน์ตาคมดุจใบมีดเบนสายตาจากทรวงสล้างอวบอิ่ม ที่ใหญ่โตเกินวัยของหญิงสาว ทั้งลอบกลืนน้ำลายเมื่อทุกสัดส่วนบนเรือนกายหญิงสาวถูกใจเขายิ่งนัก
"ถ้าเธอทำให้ฉันถูกใจ ฉันยินดีจ่ายไม่อั้น นอกเหนือจากค่าตัว"
"เท่าไหร่ก็ได้หรือคะ"
"ใช่"
ยิ้มร้ายที่มุมปากอย่างเย้ยหยัน
ผู้หญิงมันก็เหมือนกันหมด ขอแค่ได้เงินเยอะๆ แค่นั้นสินะ
"ตกลงค่ะ ฉันจะทำตามที่คุณต้องการจนกว่าคุณจะพอใจ"
'แน่นอนสาวน้อย ฉันจะจัดให้หนักให้สมกับความร่านของเธอเอง'
ฝากเป็นกำลังใจ กดไลค์ กดโหวต และคอมเม้นต์ให้ด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
ซัลเวีย
Guest
