ทายาทคนสุดท้าย (อ่านฟรี)

นิยายเรื่อง ทายาทคนสุดท้าย

ขออนุญาตเจ้าของรูปทุกท่านด้วย

ภาคิน

ชายที่ใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้มานานแสนนาน

เขาต้องพลัดพรากจากคนรักไปหลายร้อยคน

เพราะอะไรนะหรอ เพราะเขาไม่มีวันตายยังไงละ

ฟังแล้วอาจจะดูแปลกๆ

แม้กระทั้งอายุ ชายคนนี้ไม่สามารถบอกได้

เพราะเขาจำอายุที่แท้จริงของตัวเองยังไม่ได้เลย

ขออนุญาตเจ้าของรูปทุกท่านด้วย

ข้าวหอม

เด็กสาววัยใสผู้ที่ทำให้หัวใจที่สุดแสนจะเย็นชา

ของภาคินเต้นแรงอีกครั้ง

ข้าวหอมอยากจะหาเงินเรียนเอง

เธอเลยออกจากบ้านมาหางานทำ

จึงทำให้ทั้งคู่ได้มาพบกัน

บทนำ

ค่ำคืนที่แสนจะเหน็บหนาว ชายในชุดดำยืนอยู่บนยอดของตึกสูง ใจกลางมอสโคว์ เขาเฝ้ามองดวงจันทร์ ที่ส่องสว่างอยู่ในยามค่ำคืน แสงสว่างจากพระอาทิตย์ คือสิ่งที่เขาอยากจะสัมผัส ชายหนุ่มยืนมองรถวิ่งผ่านไปมา ในความคิดของเขา ทำไมรถพวกนี้ถึงวิ่งช้าเหลือเกิน

"นายท่านครับ . . ." เสียงพูดจากใครสักคนดังมาจากข้างหลังของเขา ชายหนุ่มหันกลับไปมอง

"มีอะไร เออร์วิน . . ." เออร์วินลูกน้องคนสนิทที่คอยอยู่ข้างกายเขาเสมอ

"ตอนนี้มันใกล้จะเช้าแล้วนะครับ เชิญนายท่านกลับบ้านกันเถอะครับ" เออร์วินเอ่ยออกมาด้วยความเป็นห่วงในตัวเจ้านาย

เขาสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆพร้อมกับทิ้งตัวลงมาจากยอดตึก เออร์วินเดินไปดูจากยอดตึกไร้ร่องรอยของเจ้านายตัวเอง
เขาเดินลงลิฟท์ตามมาแล้วเดินไปขึ้นรถในตำแหน่งของคนขับ ปึก!! เสียงปิดประตูรถ เออร์วินหันกลับไปมอง นายของเขาขึ้นมานั่งบนรถแล้ว พร้อมกับรอยเลือดที่มีอยู่บนปาก

เออร์วิน ยื่นผ้าเช็ดปากให้กับเขา

"นายท่านครับ นี้ผ้าครับ" เขารับผ้ามาเช็ดปากของตัวเอง

"เลือดของคนชั่ว มันน่าขยะแขยงซะเหลือเกิน" ใบหน้านิ่งๆบวกกับเสียงพูดที่ดูจะเย็นชา

"ทำไมนายท่านถึงยังเลือกดื่มเลือดของพวกมันละครับ" เออร์วินเอ่ยถามด้วยความสงสัย เขาอยู่กับเจ้านายของเขา มาตั้งแต่จำความไม่ได้ ตั้งแต่เด็กจนตอนนี้ ก็อายุจะเข้าเลขสี่อยู่แล้ว เวลาไปไหนมาไหน เขาเหมือนพ่อลูกมากกว่าเจ้านายกับลูกน้องซะอีก

"เลือดคนชั่วมันดื่มง่ายกว่า" เขาพูดด้วยใบหน้านิ่งๆก่อนที่จะหลับตาลง

เออร์วิน ขับรถกลับไปที่ปราสาทของเจ้านายเขา เออร์วินจอดรถที่หน้าปราสาทเขาหันกลับไปมองเจ้านายที่นั่งอยู่ข้างหลังแต่ก็ไม่พบเขาแล้ว

เออร์วินเดินลงจากรถเห็นเจ้านายของเขาที่หน้าประตู เขารีบวิ่งไปเปิดให้ ก่อนที่เจ้านายจะเดินขึ้นไปบนห้อง

นี้และครับเจ้านายของผม ท่านเลี้ยงผมมาตั้งแต่ผมยังจำความไม่ได้ ท่านเก็บผมมาเลี้ยงจากข้างถนน ท่านบอกกับผมว่า ท่านเห็นผมอยู่ในกล่องข้างถังขยะ ท่านนึกสงสารเลยเก็บผมมาเลี้ยง นี้ก็เกือบจะสี่สิบปีแล้วนะครับ หน้าตาของท่านไม่ต่างอะไรกับเด็ก ยี่สิบต้นๆเลย

นายท่านของผมท่านชื่อภาคินครับ ท่านย้ายมาจากประเทศไทยมาอยู่ที่นี้ตั้งแต่ต้นปี ค.ศ 1800 ท่านย้ายมาอยู่ที่นี้ รัสเซีย เพราะคนรักคนก่อนของท่านเสียไปแล้ว

ท่านมีภรรยาเยอะมากเลยนะครับ ผมเห็นรูปภรรยาของท่านแต่ละคน ตั้งแต่รูปที่ยังเป็นขาวดำ จนถึงภาพสี มีไม่ต่ำกว่า 100 ภาพ ผมเห็นละยังอิจฉาท่านเลย ที่มีเมียเยอะแบบนั้น

แต่ท่านก็ต้องโดดเดี่ยว เพราะท่านไม่มีวันที่จะจากโลกนี้ไปได้เหมือนกับเราๆท่านๆทั้งหลาย ทุกคนคงเข้าใจแล้วใช่มั้ยละครับ ว่านายท่านของผมเป็นใคร

________________________________________________________________

นี้คือตัวอย่างของนิยายเรื่องใหม่

ฝากนักอ่านทุกท่านติดตามกันด้วยน๊า

__________________________________

นิยายเรื่องนี้ ลงอยู่แค่สองที่ คือในเว็บธัญวลัย

และเพจของผู้เขียนเองเท่านั้น

ไม่อนุญาตให้นำไปลงที่อื่น

_____________________________________________________

นิยายรัก น้ำหมึกหยดเดียว

นิยายรัก น้ำหมึกหยดเดียว