สำหรับเธอ ..... เขาคือรักครั้งแรกที่เธอไม่เคยลืม
สำหรับเขา ..... เธอคือผู้หญิงกลับกลอก ไม่รักษาคำสัญญา
ระยะทางที่ห่างไกล และความไม่เข้าใจ ทำให้ชีวิตของเธอและเขาเหมือนอยู่บนเส้นขนาน
เมื่อกลับมาพบกันอีกครั้งด้วยความบังเอิญ เขาตั้งปนิภาณอย่างแน่วแน่ จะให้เธอต้องชดใช้กับรอยแผลที่เธอสร้างไว้อย่างสาสม
.............................................................
แนะนำตัวละคร
วิธ ดร.วิวิธ วิศวกรหนุ่ม วัย 32 ปี ดีกรีปริญญาเอกจากอเมริกา ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าคมเข้ม
เขาเปลี่ยนจากชายหนุ่มขี้เล่น มองโลกในแง่ดี กลายเป็นคนเงียบขรึม ทุ่มเทชีวิตให้การทำงาน เพราะหัวใจด้านชาจากรักที่ผิดหวัง
เพิ่งกลับมาไทยเพื่อรับตำแหน่ง CEO บริษัทวางระบบคอมพิวเตอร์ยักษ์ใหญ่
พิงค์ เพชรชมพู อดีตคุณหนู อายุ 25 ปี สาวน้อยรูปร่างแบบบาง ผิวขาวใสราวกับตุ๊กตากระเบื้องเนื้อดี มีใบหน้ารูปไข่และมีดวงตาสีน้ำตาลกลมโต
ลูกสาวคนเดียวของเจ้าสัวค้าเพชรซึ่งกิจการล้มละลายจากวิกฤตเศรษฐกิจ ปัจจุบัน พนักงานทดลองงานบริษัทวางระบบคอมพิวเตอร์
.............................................................
“เรามาเริ่มต้นใหม่กันนะ..น้องชมพู.. นะครับ” วิวิธเอ่ยถามพร้อมจ้องมองลึกไปในดวงตาของเธอ
อำนาจด้านดีในจิตใจบอกเพชรชมพูว่าเธอควรจะปฎิเสธเขา เธอนั้นไม่ใช่ผู้หญิงตัวเปล่า เธอยังคงเป็นคู่หมั้นของอาวิชัยอยู่ เธอไม่อยากถูกตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงหลายใจไร้ยางอาย
หากแต่อำนาจด้านมืดในจิตใจกลับกระซิบบอกให้เธอทำตามหัวใจต้องการ ให้มอบทั้งตัวและหัวใจให้กับเขา คนที่ขโมยหัวใจเธอไปเมื่อเจ็ดปีก่อน และยังเป็นเจ้าของหัวใจของเธอตราบจนทุกวันนี้
ในวันนี้เธอจะลืมๆทุกสิ่ง ลืมคนที่เคยมีบุญคุณท่วมหัว เธอจะทำตามใจหัวใจตัวเองดูสักครั้ง ในอนาคตไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นตามมา เธอจะยอมก้มหน้าก้มตารับผลกรรมที่เธอก่อไว้เอง
แทนคำตอบ เพชรชมพูสบตาเขานิ่ง เขย่งปลายเท้าขึ้นเพื่อที่จะมอบจูบอันอ่อนหวานให้แก่เขา และบดเบียดร่างของตนเองเข้าสู่อ้อมอกของเขา
วิวิธจูบตอบเธออย่างเร่าร้อน ร่างของเธอและเขาแนบชิดกันจนเหมือนหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว
*
*
*
วิวิธเอื้อมมือไปทั้งสองยึดสะโพกของเธอไว้ และสอดปลายลิ้นร้อนเข้าไปในช่องทางอันหอมหวานของเธอ เขาหมุนลิ้นไปมาเพื่อหาจุดอันลี้ลับของกายสาว
“อา…อ่า..พี่วิธคะ พูไม่ไหวแล้ว” เขารู้สึกได้ถึงอาการตอดรัดสั่นระริกจากภายใน ร่างของเธอเกร็งกระตุกเป็นจังหวะ
น้ำหวานใสจากกลางกายของเธอเริ่มเอ่อล้นมาให้เขาได้สัมผัส เขาก้มลงดูดซับมันจนหมดราวกับคนหลงทางกลางทะเลทรายที่กระหายน้ำ
ทันทีที่อาการเกร็งของเธอผ่อนคลายลง เขาแทรกดันตัวตนของเขาเข้าไปในกายเธออย่างรวดเร็ว และรู้สึกได้ว่าทำให้เยื่อบางเบาที่เป็นปราการกางกั้นของเธอขาด ความคับแน่นบีบรัดตัวตนเขาไว้จนไม่สามารถเดินหน้าได้ต่อ
Guest
