บทนำ
" จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ"
ไม่ต้องสงสัยนี้มันคือเสียงอะไร ก็เสียงลูกนกตัวน้อย ร้องหาคุณแม่ที่ออกไปหาหนอนน้อยสุดสยองตัวเขียวอี๋ ที่ฉันเกียจที่สุดยังไงละ นั้นไงคุณแม่นกได้ยินเสียงลูกน้อยร้อง บินมาแล้ววว มาพร้อมกับน้องหนอนน้อย คราวนี้แหละ เจ้าหนอนน้อยจะได้ไปอยู่ในท้องของลูกนกตัวเล็กสุดแสนจะน่ารักแล้วว ฮ่าๆๆๆๆ ทำไมฉันถึงมีความสุขกับการได้เห็นอะไรแบบนี้จัง ลูกนกอ้าปากเตรียบรับเจ้าหนอนน้อยเข้าไปสู่กระเพาะของมัน อ้ามมมมมมมม
"สับ เพ สับ ตา สัตว์ทั้งหลาย ที่เป็นเพื่อนทุกข์ ......"
ไม่ต้องสงสัยว่าคือเสียงอะไร นี้คือเสียงของฉัน ที่กำลังแผ่เมตตาให้กับเจ้าหนอนน้อยตัวเขียวที่โดนเจ้าลูกนกเขมือบลงกระเพาะไง ฮ่าๆๆๆๆๆ อ้อ!! ฉันลืมแนะนำตัวเอง ฉันชื่อ นางสาว มีนานุช โพธารักษ์พิพัฒสมัย ชื่อเล่น มีนา เนื่องมาจากคุณแม่ที่แสนสวยของฉันได้กำเนิดฉันในวันที่ 22 มีนาคม ก็เลยตั้งชื่ออันแสนวิเศษว่า " มีนา " แต่เพื่อนๆชอบเรียกฉันว่า " อีหมูเฉิม " หรือ " อีเฉิม " ซึ่งฉันก็ไม่เคยว่าเพื่อนร่วมห้องเลยที่ว่าฉันแบบนี้ ทั้งใบหน้าที่แบกรับแว่นกรอบสีเหลี่ยมหนาๆสีดำไว้ ผมที่ยาวแล้วฟูหยิก และหนังสือที่มือที่แบกยังกับจะเอาไปชั่งกิโลขาย ทั้งหมดที่ฉันเป็นคือคำว่าเฉิมอย่างเต็มรูปแบบ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไม๊ทำไม ฉันไม่เหมือนกับพ่อแม่ของฉันเลย พ่อของฉันสูง ขาว หล่อ ผมสีน้ำตาลที่ตัดกับดวงตาสีน้ำตาลเข้มดูหล่อแบบนายแบบนิตยาสารเลย ดูฉันสิ!! แล้วมาดูที่แม่ของฉัน ตัวเล็ก ผมลอนยาวสีน้ำตาลอ่อน ตัดกับสีผิวที่ขาวดูสะอาดตา คือถ้าจะพูดกันตรงๆเลยนะ ฉันใช่ลูกของพ่อกับแม่ จริงๆหรอ !!!
Guest
