แนะนำเนอะ
1.นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับชายรักชายใครที่รับไม่ได้ กรุณากดออกไปเลยนะคะ
2.เจ้าของรูปภาพที่นำมาเป็นบทบาทของตัวละครไม่เกี่ยวข้องใดๆกับนิยายเรื่องนี้เลยนะคะ
3.นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความสนุกเหตุการณ์ที่เขียนถึงเป็นเพียงเหตุการณ์สมมติขึ้นมานะคะ
4.นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาค่อนข้างรุนแรง อายุต่ำกว่า18 ควรพิจารณาเนอะ
5.นิยายเรื่องนี้จะมีภาษาที่ใช้เขียนวิบัติบ้าง ถ้ารับไม่ได้ก็กดออกไปเนอะ
ซีเจียร์ :เป็นคนโหดร้าย อารมณ์ร้อน เอาแต่ใจ นี่แหละ ซีเจียร์ทายาทยากูซ่าตระกูลดังจากแดนปลาดิบ
“ถ้ามึงก้าวออกไปจากห้องนี้ไปแม้แต่ก้าวเดียว จะหาว่ากูใจร้ายไม่ได้นะไอ้ตัวเล็ก”
สกาย : เป็นคนร่าเริง ไม่ชอบให้ใครเอาเปรียบ ขี้งอน เจ้าเล่ห์ นี่แหละนิสัย สกายล่ะ
“เมื่อไหร่จะปล่อยกูไปสักที ที่ได้ไปมันยังไม่พออีกหรอ กูไม่มีอะไรจะให้มึงแล้ว ซีเจียร์”
Intro
C&C Pup
“พวกมึง คืนนี้ไม่เมาไม่เลิกนะโว้ย ไหนๆวันนี้ก็วันศุกร์แล้วเอาให้เต็มที่เลย กูเลี้ยงเอง” เสียงไอ้เอ็มพูดแข่งกับเสียงเพลงที่ดังมากๆ ทำให้ไอ้พวกเพื่อนๆในกลุ่มส่งเสียงเฮฮาถูกใจกันใหญ่
“ไอ้กายกินให้เต็มที่เลยนะมึง ไหนๆไอ้เอ็มมันเลี้ยงแล้วอย่าให้เสียศรัทธามัน ฮ่าๆ”
ไอ้ซีฟร์มันสะกิดบอกให้ผมกินเยอะๆเพราะงานนี้ไอ้เอ็มมันทุ่มไม่อั้น เนื่องจากวันนี้เป็นวันเกิดมัน ทำให้เพื่อนๆมาเยอะกันพอสมควร แนะนำตัวนะครับ ผมชื่อ สกาย ครับเรียนอยู่มหาวิทยาลัย M ชั้นปีที่2 คณะนิเทศ ผมเป็นลูกคนเดียวของครอบครัวจึงทำให้ป๊ากับม๊ารักผมมากกกกกก นี่ไม่ได้ประชดนะเป็นเรื่องจริง ครอบครัวผมประกอบอาชีพโดยป๊าเปิดอู่รถ ส่วนม๊าทำรีสอร์ทแถวๆทะเลทางใต้ นานๆทีผมจะกลับไปเยี่ยมท่านทั้งสองเพราะผมเรียนหนักมาก เลยไม่ค่อยมีเวลากลับบ้านหรอกนอกเสียจากเวลาป๊ากับม๊ามาทำธุระในกรุงเทพถึงจะแวะมาหา ผมมีเพื่อนสนิทอยู่ 4 คน นั่นก็คือไอ้เอ็ม ไอ้ซีฟร์ ไอ้เวฟ ไอ้พริ้นซ์ เพราะไอ้พวกนี้เป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยมัธยมต้น และวันนี้ผมก็มางานวันเกิดไอ้เอ็มเพื่อนในกลุ่มผมนั่นเอง ขณะที่ผม ไอ้ซีฟร์ กำลังเดินมาหลังเคาท์เตอร์บาร์ เพื่อเซอร์ไพส์วันเกิดไอ้เอ็ม และทุกปีในวันเกิดไอ้เอ็มผมจะต้องเป็นคนถือเค้กให้มันทุกปี ทุกคนคงจะสงสัยใช่มั้ยล่ะว่าทำไมต้องเป็นผม ก็เพราะไอ้เอ็มมันขอไว้ตั้งแต่ม.4แล้วว่าวันเกิดมันทุกปีขอให้ผมถือเค้กให้มันอย่างนี้ตลอดไปได้หรือเปล่า ผมก็เลยตกปากรับคำมันไปเลยว่าได้สิ ฮ่าๆก็เพื่อน แค่นี้ทำไมจะทำให้ไม่ได้จริงมั้ย??? การเซอร์ไพส์เริ่มขึ้น ณ บัดนาว อิอิอิอิ
พรึ่บ!!!!
ไฟในผับดับขึ้นมาเสียเฉยทำให้ทุกคนที่ต่างกำลังเต้นกันอยู่สนุกสนานนั้นส่งเสียงร้องกรี๊ดกร๊าดกันลั่นผับ แต่แล้วเสียงกรี๊ดกร๊าดก็เงียบลงเมื่อเพลง แฮปปี้เบิร์ดเดย์ขึ้น ทำให้ทุกคนช่วยกันร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ขึ้นอย่างดังในผับ ผมที่ถือเค้กอยู่ก็เดินเข้าไปหาเจ้าของวันเกิดโดยที่เจ้าของวันเกิดอย่างไอ้เอ็มก็ยืนนิ่งๆและยิ้มออกมา
“อธิฐานและเป่าเทียนสิ” ผมบอกไอ้เอ็มเมื่อเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์จบลง มันมองผมยิ้มๆแล้วก็เป่าเทียน พอเทียนดับลงเสียงเพลงและไฟในผับก็ดังขึ้นเหมือนเดิม ทำให้พวกวัยรุ่นหญิงชายเต้นกันอย่างเมามันอีกครั้ง
“เอ่อ ไอ้เอ็ม แฮปปี้เบิร์ดเดย์ มีความสุขมากๆนะ” ผมส่งของขวัญให้ไอ้เอ็มพร้อมกับที่มันส่งเค้กในมือมันให้ผมเหมือนกัน ผมได้แต่ยิ้มกับเค้กที่มันตักมาให้ที่มีช็อกโกแลตและสตอเบอรี่ที่เป็นของโปรดผมเลย ไอ้เอ็มมันรู้ใจผมเสมอเลย ผมชอบนะที่มันคอยดูแลเทคแคร์ผมตลอดตั้งแต่ม.ต้น ผมอยากให้มันเป็นอย่างนี้กับผมตลอดไป
“ขอบคุณนะ,ขอบคุณนะ” ผมกับไอ้เอ็มมองตากันและหัวเราะออกมา ที่เราได้พูดขอบคุณพร้อมกัน
“ไอ้เอ็มกูกะว่ากินเค้กเสร็จ กูจะกลับเลยนะรู้สึกมึนๆแล้วว่ะ อยากนอน” ผมบอกไอ้เอ็มในขณะที่ผมก็ตักเค้กเข้าปากไปด้วย ไอ้เอ็มมันก็พยักหน้าเป็นเชิงรับรู้
“แล้วมึงจะกลับยังไง รถก็ไม่ได้เอามาส่วนไอ้ซีฟร์ก็คงยังไม่กลับแน่ๆเห็นมันบอกว่าเลิกจากนี่มันจะไปต่ออ้ะ”
“เอ่อ เดี๋ยวกูขึ้นแท็กซี่กลับก็ได้มึง แค่นี้เอง” ผมบอกกลับไอ้เอ็มอีกครั้งและเร่งกินเค้กในจานให้หมดเร็วๆเพราะอยากกลับไปนอนพักสักที
“เดี๋ยวกูไปส่งเอง ไม่ต้องปฏิเสธเพราะกูเป็นห่วงมีง จบนะ”ผมจะพูดอะไรได้ล่ะนอกจากพยักหน้ารับ
.
.
.
.
.
.
.
พอกินเค้กเสร็จไอ้เอ็มก็ขับรถมาส่งผมที่คอนโด โดยขับมาไม่ถึงสิบนาทีก็ถึงแล้วล่ะเพราะตอนนี้เป็นตอนดึก รถเลยไม่ติด แถมถนนก็โล่งในเมื่อวันนี้มันเป็นวันศุกร์ คนก็เลยออกนอกกรุงเทพกันเยอะเพื่อไปพักผ่อนต่างจังหวัด พอให้ไอ้เอ็มจอดรถหน้าคอนโดผม ผมก็เอ่ยขอบคุณมัน และกำลังจะลงจากรถไอ้เอ็มแต่ยังไม่ทันได้เปิดประตูรถ ไอ้เอ็มก็กระชากแขนผมให้เข้าไปหามัน
“กาย กูขอจูบมึงเหมือนวันเกิดปีที่แล้วได้มั้ย” ไอ้เอ็มพูดขึ้นหลังจากที่เราสบตากันอยู่บนรถ เพราะเมื่อปีที่แล้วผมไม่มีของขวัญไปให้มัน ไอ้เอ็มมันก็พูดลอยๆว่า ‘แค่จูบมึงก็เป็นของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับกูแล้วล่ะ’ ผมก็เลยให้จูบเพราะไม่ได้คิดอะไรเท่าไหร่ ฮ่าๆ เมื่อให้ไอ้เอ็มมันขอผมก็เลยพยักหน้าให้มันเป็นเชิงว่า ‘ก็ได้’ จากนั้นไอ้เอ็มก็เลื่อนหน้ามันเข้ามาใกล้หน้าผม จนริมฝีปากของเราทั้งสองแตะกัน ลิ้นไอ้เอ็มก็เริ่มเข้าไปสำรวจในโพรงปากของผม ผมก็จูบตอบกลับไอ้เอ็มแบบไม่ค่อยเป็นประสีประสาเท่าไหร่
“แฮ่กๆ พะพอกะก่อน หะหายใจมะไม่ทัน”
“หึ หึ ” ผมพูดขึ้นเมื่อไอ้เอ็มมันถอนริมฝีปากออกจากปากของผม เพราะมันเล่นจูบไล่ต้อนผมไม่ยอมปล่อยเลย เลยทำให้ผมหายใจไม่ทัน
“ลงไปได้แล้วก่อนกูจะไม่หยุดแค่จูบนะครับ ฝันดีครับ วันจันทร์กูจะมารับนะ” ไอ้เอ็มเอ่ยขึ้นมาในขณะที่ผมตอนนี้กำลังหน้าแดง เพราะเขินกับคำที่มันพูด มันเพื่อนผมนะทำไมผมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ
“อืม ฝันดีนะ” ผมพูดแค่นั้นก็รีบลงจากรถไอ้เอ็มและรีบเดินตรงไปที่ลิฟท์เพื่อขึ้นห้อง เพราะไม่อยากให้ไอ้เอ็มเห็นหน้าแดงๆของผม ผมอายนะ แต่ไม่วายเมื่อตอนเดินลงจากรถมันผมได้ยินเสียงมันหัวเราะด้วย ฮึ่ย!!!แกล้งกูได้นี่ดีใจใช่มั้ย เดี๋ยวมึงโดนกูแกล้งกลับแน่ไอ้เอ็มบ้า ไอ้เอ็มขับรถออกไปพร้อมกับที่ผมเข้ามาอยู่ในลิฟท์พอดี
แต่ทั้งสองคนไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์ที่ทั้งสองได้ทำนั้นได้ตกอยู่ในสายตาของใครคนหนึ่งตั้งแต่รถของเอ็มได้เข้ามาจอดหน้าคอนโดของเพื่อนรักคนนี้
“หึหึ มีความสุขให้เยอะๆนะไอ้เอ็ม เพราะต่อไปมึงจะต้องเจ็บปวดมากกว่ายาหยี น้องสาวกูแน่นอน” ริมฝีปากหยักที่ติดคล้ำนิดเพราะสูบบุหรี่เอ่ยขึ้น พอรถของเอ็มออกไปเขาก็เดินกลับมาขึ้นรถของตัวเองและขับออกไปอย่างเร็ว พร้อมกับเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้เจ้าของโทรศัพท์ต้องกดรับเพราะชื่อที่ขึ้นบนหน้าจอนั้น คือคนสำคัญสำหรับเขามากคนหนึ่งเลยล่ะ
“ว่าไงครับ”
( ‘พี่ซีเจียร์’ อยู่ไหนคะ)
...........................................................................................................................................................................................................
ฝากติดตามด้วยนะ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ไรท์ลองเขียนดู สามารถติชมกันได้นะคะ
V
V
V
V
V
V>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Guest
