“ปล่อยฉันลงได้แล้ว”
“ปล่อยแน่ แต่ไม่ใช่ห้องนี้”
หญิงสาวหยุดดิ้นทันควันแล้วถามอย่างไม่เข้าใจ
“หมายความว่าไง”
“ผมจะพาคุณไปที่ห้องผม” เขาตอบพลางกระตุกยิ้มที่มุมปาก ขณะที่ร่างบางเริ่มออกอาการดิ้นรนอีกครั้ง
“ไอ้บ้า ไหนว่าจะไม่ปล้ำไง แล้วจะพาฉันไปที่ห้องของคุณทำไม ปล่อยนะ”
แซ็คพาหล่อนออกจากห้องโดยไม่สนใจต่อเสียงก่นด่าและคำสาปแช่ง จนกระทั่งมาถึงห้องของเขาที่อยู่ติดๆกันนั่นแหละ ชายหนุ่มจึงยอมปล่อยแวววิวาห์ลง
ทันทีที่หญิงสาวได้รับอิสระ หล่อนก็เตรียมจะวิ่งหนีทันที แต่มือใหญ่คว้าคอเสื้อหล่อนจากทางด้านหลังได้ทันเสียก่อน
“ปล่อยนะ ปล่อยๆ ฉันจะกลับห้องของฉัน”
“กลับไม่ได้ !” ชายหนุ่มพูดเสียงห้วน แล้วเสริมต่ออีกว่า “คืนนี้คุณต้องนอนที่นี่ นอนในห้องของผม”