บทนำ
ปัง!
ตูม!
โครม
เสียงกระสุนและแรงระเบิด ผสมกันมั่วไปหมดจนผมปวดหัว ดวงตาสีน้ำเงินของผมพล่ามัวลงอย่างเห็นได้ชัด เลือดบริเวณหน้าท้องยังคงไหลไม่หยุดราวกับท่อประปาแตก
“คิไร คิไร นายจะตายตอนนี้ไม่ได้นะ ลืมตาขึ้นมาคุยกันก่อนสิเว้ย”
“ฉันยังไม่ตายซักหน่อยดูสิ ฉันยังคุยนายอยู่เลยคู่หู”อะไรกันผมยังไม่ตายซักหน่อยทำไมเอเดนคู่หูของผมถึงได้ทำหน้าหน้าเศร้าแบบนั้นนะ
“หยุดพูดไปเลย ฉันจะรีบพานายไปหาหมอ ทำใจดีๆไว้นะ”ผมรีบยกมือห้ามเพื่อนที่กำลังสติแตก
“ฉันรู้ตัวเองดี ฉันไม่ไหวแล้ว ขอโทษนะเอเดน”ที่พูดไปเมื่อกี้ก็แค่อยากปลอบใจตัวเองเท่านั้นแหละ ผมรู้ดีว่าตัวเองไม่ไหวแล้ว ผมค่อยปิดเปลือกตาลงช้า แล้วทุกอย่างก็ดับวูบไป
“แล้วนายจะมารับกระสุนแทนฉันทำไม ไอเวรคิไร ทำไมนายถึงทำแบบนี้ ฮึก…”น้ำตาของเอเดนไหลไม่หยุด
“...”
“ถ้านายไม่มารับกระสุนแทนฉัน นายคงไม่ต้องเป็นแบบนี้”
“…”
“คิไรอย่าเงียบดิวะ คิไร คิไร เฮ้ย ตื่นสิเว้ย”เอเดนเขย่าตัวคู่หูของตัวเองไม่หยุด แล้วเขาก็ต้องร้องไห้มากว่าเดิมเมื่อรู้ว่าคู่หูของเขาได้จากโลกนี้ไปแล้ว
Guest
