[end] เสน่หา ยอดชู้ [yaoi]/หน่วง

มนุษย์..เห็นแก่ตัว

เกิดเป็นคนต้องมีความสุข มนุษย์อย่างเราเราต้องการความสุข เสพสมความสุข ถึงความสุขที่ได้มานั้นต้องไปทำลายความสุขของคนอื่น..

ติณณภพ กาลิฟิอานาคิส (ภพ)

(29)

เขาคนนี้คนที่มีภรรยาผู้เลิศเลอที่เป็นที่หมายปองของชายอื่น ก็เลือกที่จะไม่พอกับแค่นั้น เขาต้องการความสุขให้มากกว่านี้.  ขอแค่ให้เขามีความสุข.  จึงคอยหาหญิงสาวมาร่วมรักบนเตียงและหนุ่มน้อยที่เขารู้สึกพิเศษกว่าคนร่วมรักบนเตียงที่ผ่านๆมา

"ทนไม่ได้ก็ไป อยู่ทำไม!"

เปมทัต อมรสิริโยธิน (พิญ)

(21)

เขาจะต้องเป็นที่หนึ่ง เขาจะต้องอยู่อย่างมีความสุขกับคนที่เขารัก ถึงจะผิดก็ไม่สน รักไปแล้วต้องการไปแล้วจะให้เลิกก็คงไม่มีทาง ถึงจะเป็นแค่ชู้แต่เขาคนนี้จะทำให้ตัวเองน่าปราถนายิ่งกว่าสิ่งใด

"ถ้าพี่ไล่พิณอีกครั้ง พิณจะไม่หยุดอยู่แค่นี้แน่"

รินลดา  วรโชติโภคิน (ริน)

(27)

เกิดเป็นหญิงอย่าอยู่ต่ำ ต้องสูงส่ง ภรรยาคนนี้จะปรนิบัติสามีให้ดีที่สุด สามีต้องการอะไรเธอก็พร้อมที่จะยอม ขอแค่รักเธอ แค่เธอ ไม่ว่าใครหน้าไหนที่เข้ามายุ่มย่ามชีวิตคู่ของเธอ..คนคนนั้นต้องพัง

"แกมันแค่ชู้ ส่วนฉันคือภรรยาของพี่ภพ"

จรินทร์  พัชรวิทิต (ไท)

(25)

คำที่ว่า ถ่านไฟเก่าติดไฟง่าย มันคือเรื่องจริง เขาคนนี้คือเเฟนเก่าของหนุ่มน้อยหน้าตาน่ารัก เขารักคนคนนั้น เขาจะต้องแย่งกลับมาให้ได้ ถึงต้องทำลายใครบางคนก็ตาม

"พิณ..พอเถอะอย่าทำตัวแบบนี้เลยพี่รักพิณ พิณมาอยู่กับพี่เถอะนะ"

ภูวไนย  ภมรโสภา (ทัช)

(21)

เกิดมาพร้อมความจริงใจ รักเพื่อน พยายามไม่ลวงโลก อย่าเรียกเขาว่าเจ้าชู้เด็ดขาดละ ปากจะมีสีเอา เขาจะทุ่มเทให้ความรัก รักครอบครัว รักเพื่อน รักเเฟน รักตัวเอง...

"คนนั้นสวยว่ะ"