ไม่ทราบชื่อหรือรหัสดาว เวลา ERROR
‘หึหึ...คงรู้แล้วสินะว่าชั้นต้องการอะไรน่ะ...’
“รู้น่ะรู้ แต่ชั้นไม่ยอมให้แกมีชีวิตรอดต่อไปหรอก!”
“เป็นใครก็ไม่ยอม! เพราะงั้นส่งพูมิคืนมาแล้วรีบๆตายไปซะ!!”
‘……โอ้...งั้นก็ดีเลย...มาเล่นเกมอะไรกันหน่อยดีกว่า...’
เกมเหรอ เวลาแบบนี้ชั้นไม่มีเวลามาช้ากับแกหรอกนะ จะทำอะไรก็รีบๆเถอะ มิติอ่อนแอลงมากจนชั้นรู้สึกได้ว่ามันกำลังจะหายไปอยู่แล้วนะ
‘ชั้นมีทางเลือกให้สามทาง 1ในผลึกสีแดงนี่มีคนที่พวกเธอต้องการ แต่อีกสองนั้นจะเป็นทางเลือกของชั้น แน่นอนว่าถ้าเลือกผิด ชั้นจะฆ่าพูมิ แล้วหายไปจากที่นี่ซะ...ฮ่าๆๆๆๆ!!’
ชิ...ทางเลือกที่ถูกมีเพียง1ใน3เท่านั้น ถ้าไม่รีบเลือกแล้วล่ะก็ มิติก็จะถูกกลืนไปจนไม่สามารถแก้ไขอะไรได้แน่ๆ เอาไงดี ไม่มีเวลาแล้ว ชั้นต้องเลือกตอนนี้!
“เอาสิ...แค่เลือกก็พอแล้วงั้นสินะ...”
“เดี๋ยวรุ่นพี่...ให้ชั้นเลือกเองดีกว่า...อย่าลืมสิว่าชั้นมีดวงตาพิเศษน่ะ”
“จริงสิ! ดีล่ะ แบบนี้ก็ง่ายแล้วล่ะนะ”
Hassuna แอบกระซิบคุยกับชั้น เพราะเธอมีเทคโนโลยีที่สามารถสแกนวัตถุได้ ถ้าโชคดี เธออาจเจอพูมิได้แม่นยำกว่าสุ่มเอาเองล่ะนะ
“ชั้นจะเป็นคนเลือกเอง...”
‘ดี...งั้นก้าวขึ้นมาเลย...’
“อย่าเล่นตุกติกล่ะ ไม่งั้นชั้นฆ่าแกแน่!!”
ชั้นคอยระวังไม่ให้โดนเล่นงานลับหลัง ก็นะ การระวังตลอดเวลาทั้งที่รู้ว่าเธอเองก็ไม่โดนทำอะไรง่ายๆ แต่ประมาทไปก็ไม่ดีเช่นกัน
ผลึกสีแดงทั้งสามอยู่ตรงหน้าของฮาสสึนะแล้ว มันออกจะมีความโปร่งแสงนิดหน่อยเพราะมันมีความระยิบระยับเมื่อโดนแสงไฟ ถ้าเป็นอย่างงั้น การสแกนหาของเธอจึงไม่มีปัญหา
“ชั้นขอเลือกอันทางซ้าย”
‘...โอ้! งั้นก็ตีให้แตกแล้วมาดูกันว่าจะถูกรึเปล่า’
เมื่อฮาสสึนะเลือกแล้ว ผลึกอีกสองอันก็ถูกเก็บเอาไว้ในตัวของมัน ชั้นหวังว่าเธอจะสามารถสแกนหาและเลือกได้อย่างถูกต้อง เพราะทุกอย่างบนจักรวาลนี้ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเธอแล้ว
“...ย๊ะ!”
‘...เพล๊ง!!’
ฮาสสึนะตีผลึกสีแดงด้วยเคียวของตัวเองจนแตก และทันใดนั้นเอง พูมิที่หลับอยู่ก็หลุดออกมาจากผลึกนั้น
“ช...ใช่จริงๆด้วย!”
‘........ยินดีด้วย...เธอเลือกถูก...แต่ว่า...’
‘ฉึก!’
“...อ!...ฮ...ฮาสสึนะ!!!”
แย่ล่ะ! ทันทีที่ฮาสสึนะรีบรับตัวพูมิไว้หลังหลุดออกมา Dark Falz ก็ยิงลำแสงขนาดเล็กลงมาใส่ดวงตาของเธอทั้งสองข้างจนมันพังในทันที
“อ...อ๊ากกกก!!! ตาชั้น...ตาชั้น!!!”
“น...นี่แก!! ทำไมล่ะ แกนี่มันเลวที่สุด!!!”
‘ก็ในเมื่อพวกเธอโกง ชั้นเองก็ไม่มีเหตุผลที่จะเล่นตามกฎด้วยแล้วล่ะ...เพราะงั้นพวกเธอน่ะ...เตรียมตัวตายกันได้เลย...ฮ่าๆๆๆๆ!!!!’
“อ...อะไรน่ะ...”
‘MAYDAY…MAYDAY…ยานกำลังจะตก...MAYDAY!!!’
‘……คลืดดดดด...’
“ไม่นะ! นักบิน ...!!”
‘มาสู้กันต่อแล้วจบเรื่องนี้กันได้แล้ว เจ้า ARKS!!!’
เสียงของพลังที่ส่งมาจาก Dark Falz มันกำลังปล่อยสายฟ้าไปทั่วจนโดนเข้ากับยาน Camp Ship ของเรา แม้ยานจะตก แต่ก็ไม่ค่อยได้รับความเสียหายมากนัก เพราะชั้นยังไม่ได้ยินเสียงอะไรระเบิดเลย หวังว่านะ เพราะตอนนี้ชั้นก็ไม่สามารถต่อสู้ได้ ชั้นต้องรีบหาทางหนีออกจากที่นี้โดยเร็วก่อนจะตายโดยไร้ความหมาย
“ฮาสสึนะ! จับมือชั้นไว้เร็ว!!”
“รุ่นพี่...รุ่นพี่อยู่ไหนคะ...!?”
“มานี่ ขึ้นไปบนยานก่อน!!”
ถึงศัตรูจะยังอยู่ตรงหน้า แต่หากเอาแต่สู้จนลืมฮาสสึนะล่ะก็ เธออาจเสียเลือดเยอะจนตายได้ เพราะงั้นชั้นจึงรีบจับมือฮาสสึนะที่กำลังควานหาด้วยความหวาดกลัวและอุ้มพูมิไว้ด้วยแขนอีกข้าง แล้ววิ่งกลับเข้าหลบในยานทันที
“อยู่ในนี้ไปก่อนนะ...ชั้นจะกางบาเรียไว้ให้ แล้วจะพยามติดเครื่องให้เร็วที่สุด เธอสองคนรีบหนีไปซะ...ชั้นจะปิดฉากเจ้า Dark Falz เอง...”
“ม...ไม่ได้นะคะ...พี่อยู่ใกล้กับบริเวนหลุมดำ ถ้าไม่รีบไปตอนนี้พร้อมกัน...รุ่นพี่จะตายนะคะ!!!”
“.....ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ...แต่ตอนนี้ถ้าไม่กำจัดแล้วหนีออกมาพร้อมกัน...มิติเวลาก็จะกลืนกินจนทุกอย่างต้องถึงจุดจบ ชั้นมาคิดดูแล้วยังไงก็ตายอยู่ดี เพราะงั้น ถ้าชั้นจะตาย ก็ขอทำประโยชน์ให้จักรวาลนี้ซักครั้งเถอะนะ...รีบไปซะ!”
ก็ไม่ได้อยากพูดอะไรเท่ๆหรอกนะ แต่มันจริงตามที่พูดนั่นแหละ ถึงจะหนีตอนนี้ก็ตายเพราะมิติถูกทำลายอยู่ดี เพราะงั้น อย่างน้อยตราบใดที่ยังมีลมหายใจ ชั้นจะยื้อเวลาให้หาวิธีหยุดการทำลายตัวของมิติให้ได้ก็แล้วกัน
“ขอให้ปลอดภัยนะ ฮาสสึนะ...”
“ม...ไม่...รุ่นพี่คะ...กลับมา!!!”
สิ้นคำอำลา ชั้นก็วิ่งออกไปจากยาน ปล่อยให้เฮสสึนะและพูมิอยู่ในยานอย่างลำพัง และทันใดนั้นเอง ยานก็ติดเครื่องแล้วลอยลำอย่างรวดเร็ว ชั้นได้แต่ยืนดูยานบินออกจากดาวด้วย Hyperspace หวังว่าเธอจะปลอดภัยนะ
“เฮ้! ทีนี้ก็เหลือแกกับชั้นแล้ว ว่าไง พร้อมจะตายรึยัง!”
‘…………ฮ่ะๆ เธอเนี่ยไม่เปลี่ยนเลยนะ คุณวีบาล์ย’
“อ...อะไรนะ นี่แก แกรู้จักชั้นงั้นเหรอ!!”
ไม่จริง...เป็นไปไม่ได้...! Dark Falz รู้จักชั้นงั้นเหรอ...ทำไมล่ะ...ไม่ใช่แล้วแบบนี้ ชั้นที่กำลังตั้งท่าจะโจมตีกลับชะงักและสับสนจนทำอะไรไม่ถูกซะแล้ว
‘ถ้าเป็นร่างนี้เธอคงจำไม่ได้หรอก งั้น ชั้นจะกลับร่างมนุษย์ให้เธอดูก็แล้วกัน’
“ด...เดี๋ยวสิ! คิดจะหลอกให้ชั้นมองว่าแกอ่อนแอน่ะไม่ได้ผลหรอกนะ!!”
ทำเป็นบอกว่าจะกลับร่างมนุษย์เพื่อให้นึกออกว่าชั้นกับมันเคยเจอกันที่ไหน แล้วชิงโจมตีชั้นตอนเผลอแล้วล่ะก็ บอกเลยว่าอย่าหวัง Dark Falz ตรงหน้าชั้นกำลังเคลื่อนไหวช้าลงและเริ่มมีลำแสงสีขาวส่องออกมาจนชั้นแสบตา แย่ล่ะ ถ้ามองไม่เห็นแบบนี้ก็...
‘ไม่ต้องห่วง ชั้นน่ะไม่ทำอะไรเธอหรอก เธอเคยช่วยชีวิตชั้นและน้องสาวชั้นไว้ที่นี่ เพราะงั้น ไม่ต้องกังวลนะ’
“อ...อะไรกัน เธอ เธอเป็นใครกันแน่!!”
สิ้นแสงที่ส่องสว่าง ตอนแรกชั้นคิดว่า Dark Falz จะโจมตี แต่ เกิดคาดมาก เพราะ Dark Falz ที่อยู่ตรงหน้าชั้นกลับหายไป เหลือเพียงร่างของผู้หญิงตัวเล็ก ผมสีแดงแต่มัดทวินเทลเล็กๆแบบชั้น...เดี๋ยว...เธอหน้าเหมือนชั้นเลยงั้นเหรอ!! ท...ทำไมล่ะ...ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงเหมือนชั้นได้ขนาดนั้นกัน!!
‘ค่ะ อย่างที่เห็น ชั้นก็เป็นเพียงเด็กผู้หญิงคนนึงที่เคยถูกกินโดย Dark Falz แต่ อดีตเมื่อ2ปีที่ผ่านมา ยังไงมันก็คืออดีต ตอนนี้ ชั้นยังคงซาบซึ้งและขอบคุณเธอจริงๆ’
“ไม่...เดี๋ยว...ชั้นสับสนไปหมดแล้ว อะไรกัน ชั้นเคยช่วยเธอกับน้องสาวเธอเมื่อไหร่กัน สองปีก่อนชั้นยังไม่เป็น ARKS เลยนะ นี่เธอคิดจะทำอะไรกันแน่ Dark Falz อย่างเธอชั้นจะไปช่วยได้ยังไงกัน”
‘...อืม ดูเหมือนความทรงจำบางส่วนของคุณถูกลบออกไปโดยเจ้าหน้าที่ระดับสูงของ ARKS ไม่แปลกหรอกที่จะโดน เพราะเหตุการณ์นั้นมันเป็นความลับสุดยอด จริงสิ ดาวดวงนี้น่ะเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ 2ปีเองแท้ๆ แต่กลับโทรมได้ขนาดนี้ ระบบนิเวศมันคงพังไปแล้วล่ะ’
หญิงสาวปริศนาพูดบางอย่างที่ชั้นไม่เข้าใจ ดาวนี่ จะว่าไปมันคือดาวอะไรกัน ไม่มีในแผนที่ ไม่มีข้อมูลเลยจน Dark Falz พามา หรือว่าสิ่งที่เธอพูดเป็นความจริง แต่ทำไมล่ะ ชั้นกลับมีความทรงจำเมื่อ2ปีก่อนเป็นชั้นที่ยังไม่สมัครเข้า ARKS เลย จะบอกว่าเป็นการแทรกความทรงจำหลอกๆเข้ามางั้นเหรอ
“นี่...ถ้าสิ่งที่เธอพูดคือความจริง งั้นถามหน่อย เธอเป็นใคร...”
‘งั้นเหรอ ความทรงจำถูกลบออกไปจริงๆ งั้น...’
จากที่หญิงสาวคนนั้นกำลังดูรอบๆดาวที่เป็นภูเขาไฟและลาวาที่ปะทุ เธอก็หันมามองตาชั้น แล้วหยิบเศษเหล็กจากพื้นที่ถูกถมด้วยดินขึ้นมา ปักเศษดินออกเล็กน้อยแล้วเอามาให้ชั้น
‘ลองดูสิ เธออาจจำอะไรได้บ้างนะ’
“อ...อืม...”
บนแผนโลหะมีอักษรภาษาของ ARKS เขียนติดอยู่ ซึ่งดูๆแล้วมันอ่านว่า laboratory ‘Aperscien’
‘วิ๊งงงง!!’
“......อ...อึก...!”
‘สิ่งที่คุณเห็นคืออาการflash bang (แฟลชแบง) อาการนี้จะเกิดขึ้นเมื่อความทรงจำหรือข้อมูลอะไรก็แล้วแต่วิ่งเข้ามาในสมอง ซึ่งมันเคยถูกลบหรืออาจไม่มีอยู่ แต่เมื่อคุณเป็นอาการแบบนี้เมื่อได้เห็นชื่อแล็บ ก็แปลว่าชั้นไม่ได้หลอกคุณ ทุกอย่างที่ผ่านมา2ปีนั้นคือความจริง และคุณ เคยช่วยชั้นและน้องสาวจริงๆเช่นกัน’
หญิงสาวพูดพร้อมใบหน้าที่มืดมนราวกับไร้ความรู้สึก แท้จริงเธอจะดีใจอยู่หรือเสียใจที่ได้เจอชั้นกันแน่ แต่ ยิ่งนานเข้า ชั้นยิ่งมองหน้าเธอแล้ว อาการนั้นมันก็ค่อยๆมากขึ้นเรื่อยๆซะแล้วสิ
“อ...ท...ที่นี่คือที่ไหนกันแน่...”
‘วิ๊งงง!!’
‘มิยูกิ! เธอจะตายไม่ได้นะ!!’
“อ๊ะ!”
อย่างพี่เธอว่า ภาพเหตุการณ์แปลกๆที่ไม่เคยเห็นไหลเข้ามาในหัวชั้นพร้อมแสงสว่างมากมาย มันรู้สึกเหมือนเป็นบ้า แต่ก็ไม่ขนาดขาดสติ มันคืออะไรกัน ชั้นเคยมาที่นี่ และเคยช่วยชีวิต Dark Falz จริงๆงั้นเหรอ แต่ทุกภาพเหตุการณ์นั้นไม่น่าตกใจไปมากกว่าคำพูดที่ชั้นพูดเองว่ามิยูกิ... เธอคนนี้ชื่อมิยูกิ...
“เธอน่ะ...เธอชื่อ...มิยูกิใช่มั้ย...”
‘ค่ะ ชั้นชื่อมิยูกิ ฮาสสึนะ มิยูกิ(Hassuna Miyugi) ค่ะ’
“ฮาสสึนะ...เดี๋ยว ทำไมชื่อของเธอถึงเหมือน Cast คนที่ออกไปจากดาวเมื่อกี้กันล่ะ หรือว่า ฮาสสึนะจะเป็นน้องสาวคนที่เธอว่าน่ะ!!”
‘ต้องเข้าใจว่านั่นไม่ใช่ชื่อค่ะ แต่เป็นนามสกุล Cast คนนั้นคือน้องสาวของชั้นอย่างที่ว่าค่ะ แต่เธอนั้น ไม่มีชื่ออีกต่อไปแล้ว ตั้งแต่2ปีที่ผ่านมา-’
“หยุดเลย แล้วบอกชั้นมา ว่าที่นี่คือที่ไหน ชั้นเคยทำอะไรกับเธอและฮาสสึนะกันแน่ ไม่อย่างงั้นชั้นจะฆ่าเธอที่นี่แหละ”
ยิ่งคุยเรื่องก็ยิ่งซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ ชั้นไม่อยากเชื่อว่า Dark Falz คนนี้จะเป็นพี่ของฮาสสึนะรุ่นน้องแสนใจดีคนนั้นหรอก เพราะงั้นชั้นจึงชักดาบออกมาพร้อมจ่อที่คอหอยของมิยูกิไว้พร้อมสายตาที่มั่นคงพร้อมฟันทุกเมื่อ
แต่ปฏิกิริยาของมิยูกินั้นกลับตรงข้ามกับที่ชั้นคิด เธอเองก็มองตาชั้นด้วยสายตาเดียวกัน เพราะเธอตัวสูงเท่าชั้น สายตาจึงอยู่พอดีกัน และที่แปลกคือเธอกลับอยู่นิ่งทั้งที่ดาบยังจ่อคออยู่แท้ๆ เธอนี่ไม่กลัวตายเลยรึไงกันนะ
‘ถ้าคุณอยากรู้ล่ะก็ ดูด้วยตาตัวเองเลยดีกว่าค่ะ...’
“อ...ห๊ะ...เธอจะทำอะไรน่ะ!”
สิ้นคำพูดของเธอ อยู่ๆดาบของชั้นก็สลายไปต่อหน้า พร้อมแสงประกายสีขาวล้อมรอบตัวชั้นและมิยูกิ เธอคิดจะทำอะไรกันแน่! อาวุธก็ไม่มีซะแล้ว ทำไงดีล่ะ เธอจะฆ่าชั้นรึไงกัน!
‘เพื่อให้เห็นความทรงจำที่หายไป ชั้นต้องเป็นหนึ่งเดียวกับคุณเพื่อซ่อมและตามหาความทรงจำของคุณ เพราะยังไงชั้นก็คือคุณนั่นแหละค่ะ...’
“อ...อะไรนะ เธอคือชั้น ได้ไง เดี๋ยว!”
ไม่ทันไรแสงรอบๆตัวชั้นก็สว่างจนขาวไปหมด มิยูกิที่อยู่ตรงหน้าก็หายไปพร้อมแสงที่สว่างนี้ ชั้นทำอะไรไม่ถูก และพอรู้สึกตัวอีกที ชั้นก็รู้สึกราวกับกำลังโดดจากยาน Camp ship มิยูกิกำลังรวมร่างกับชั้นจริงๆสินะ
Guest
