ไม่ใช่ตัวแทน

‘ความรัก’….ไม่ได้สร้างความสุข

‘ความทุกข์’….ไม่ได้สร้างความเศร้า

‘ความเดียวดาย’….ก็ไม่ได้สร้างความเหงา

เพราะทุกสิ่งเกิดจาก ‘เรา’ ที่สร้างมันขึ้นมา

" ที่เขาว่ากันว่าจำคนที่เรารักยังไม่เจ็บเท่ากับการจำคนที่ไม่มีวันรักเรามันคงจะจริงสินะ "

พีรศุภ รัชชานนท์

" มึงรู้มั้ยกูเกลียดที่สุดคือคนที่เข้ามาทำดีกับกูเพราะเห็นว่ากูน่าสงสาร ถ้ามันเริ่มด้วยความสงสารมันก็จะจบด้วยความสมเพช เพราะงั้นกูเลยต้องเข้มแข็ง เพราะกูไม่มีใคร กูเลยร้องไห้ได้กับแค่เพื่อนกู เพราะกูไม่อยากถูกมองด้วยความสมเพชกูเลยอ่อนแอไม่ได้ "

พัท อิทธิพัทธิ์   บวรกิจติ์

" งั้นตอนนี้หน่ะก็ให้กูเป็นอีกคนนึงที่มึงจะร้องไห้ให้เห็นได้รึป่าว ให้กูเป็นที่พึ่งอีกที่ของมึงได้รึป่าว "

นิว นิลพัทธิ์  เลิศไพศาล

" ขอโทษที่กูรักมึงไม่ได้นะพัท กูมีคนที่รักอยู่แล้วว่ะ "

แจ้ง!!!!

ขออนุญาติเปลี่ยนตัวละครนิดนึงนะคะ

********** พูดคุยกันก่อนค่าาา *********

1.เจ้าของรูปภาพที่นำมาเป็นบทบาทของตัวละครไม่เกี่ยวข้องใดๆกับนิยายเรื่องนี้

2.นิยายเรื่องนี้ที่แต่งขึ้นเป็นการสมมติขึ้นเท่านั้น

3.นิยายเรื่องนี้ผู้แต่งเพิ่งเริ่มแต่งอาจจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ บกพร่องตรงไหนก็ให้อภัยกันเนาะ แล้วก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ