เขาคนหนึ่ง เคยประสบความเจ็บปวดจากการสูญเสีย
จนไม่กล้ายื่นมือไขว่คว้าหารัก...
ส่วน....
เขาอีกคนหนึ่ง แม้จะเคยประสบความสูญเสียแสนสาหัส
ก็ยังยืนยันที่จะหยิบยื่นความรักให้แก่ผู้อื่น...
....................................................................................................................................
เคยมีคนบอกผมว่าอาชีพแพทย์คือผู้เสียสละคอยช่วยเหลือและเยียวยาผู้คนให้หลุดพ้นจากความเจ็บป่วย แต่ผมกลับมองว่าตนเองเปรียบดั่งเทพเจ้าแห่งความตาย ผู้ได้รับหน้าที่นำข่าวร้ายมาสู่ผู้คน
เพราะกลัวความเจ็บปวด ผมจึงกลัวการเข้าใกล้คนไข้เกินกว่าความจำเป็น สร้างกำแพงน้ำแข็งที่ไม่เห็นขวางกั้นพวกเขาไว้ ไม่ฉันนั้นผมคงไม่อาจทำอาชีพนี้ต่อไปได้...
จนกระทั่งวันหนึ่งเขาคนนั้นก็โผล่มา พร้อมใช้ค้อนเล็ก ๆ คู่ใจ พยายามกะเทาะกำแพงน้ำแข็งหนาและแข็งแกร่งเพื่อหาช่องทางเล็ดลอดกายเข้ามาปั่นป่วนผม
เขาคือ...ชายหนุ่มผู้มีรอยยิ้มพราวระยับ สลักติดบนใบหน้าจนราวกับ...คนบ้า
ชินนะ
เบื้องหน้าที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา
คือรอยยิ้มที่ไม่เคยแสดงออก
"นี่ทำไมชินนะคุงไม่ยิ้มบ้างล่ะ"
"ถ้านายลองมาทำงานแบบฉัน ก็จะรู้เอง"
คารินทร์
เบื้องหลังรอยยิ้มที่ไม่เคยแห้งเหือด
คือน้ำตาที่ไม่เคยหลั่งไหล
"คารินทร์ นายทั้งยิ้ม ทั้งหัวเราะ ทุกวัน ทุกเวลา ทุกสถานการณ์แบบนี้ ไม่เหนื่อยหรือไง"
"เขาบอกว่าหัวเราะครั้งหนึ่ง อายุจะยืนขึ้นเจ็ดปี เพราะฉะนั้น...ถ้าผมยิ้มและหัวเราะทุกวัน ผมอาจจะอาจจะอายุยืนถึง 700 ปี ก็ได้"
Guest
