รักยุ่งๆพิชิตใจนายซุป'ตาร์

บทนำ

เช้าวันเสาร์ เวลา 7.00น.

หญิงสาวผมยาวสีน้ำตาลประกายแดงนอนหลับสบายอยู่บนเตียง ช่างเป็นอากาศที่ดีมากในวันนี้ หน้าต่างเปิดรับลมเย็นๆเข้ามาตรงหัวนอน เสียงนกดังจิ๊บๆ ช่างสดใส เธอกำลังนอนหลับฝันดีได้ไม่นาน ก็ต้องโดนขัดด้วยเสียงเรียกของแม่เธอ

"เอริน...เอริน!"

เธอยังคงนอนหลับอยู่โดยไม่สนใจใดๆทั้งสิ้น แถมยังคว้าผ้าห่มที่ปกคลุมสะโพกเธอมาคลุมมิดหัว

"เอริน...เอริน"

กริ๊ก (เสียงบิดประตู)

แม่เดินเข้ามาหาเธอในห้องนอน

"เอริน...ตื่นได้แล้ว"

"โอ๊ยแม่นี่มันวันเสาร์นะ รินควรได้นอนสิ!" เธอพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

"วันนี้แม่จะไปเยี่ยมคนรู้จักแม่น่ะ ช่วยไปเป็นเพื่อนหน่อยสิ" แม่ยังคงยืนอยู่ตรงปลายเตียง

"ไม่เอาอะ ทำไมรินต้องไปด้วยล่ะ...แม่ไปเถอะ"

"นี่! ไปเยี่ยมเขาหน่อย เขาก็เห็นเอรินมาตั้งแต่เด็กแล้วนะ"

เคยเห็นเราด้วยหรอ?

"อ่าๆๆ ไปก็ไป~" เอรินพูดด้วยเสียงงัวเงีย

"อีก 20 นาที เจอกันจ้ะ"

เห้อ~ (ถอนหายใจ)

ณ โรงพยาบาล

แม่พาฉันเข้ามาในห้องพิเศษห้องหนึ่ง ฉันเองก็ไม่รู้หรอกว่ากำลังไปพบใคร เห็นว่าเป็นคนรู้จักของแม่เลยมาด้วย เห็นว่าป่วยเป็นโรคคนแก่ แม่เปิดประตูนำให้ฉันเกินเข้าตาม สายตาเหลือบสะดุดกับผู้ชายร่างสูงคนหนึ่งซึ่งมีผิวสีขาว ผมหนาสีดำ ดวงตาหวานสีดำ คิ้วสีเข้ม ใบหน้าเรียวไข่ได้รูป ริมฝีปากเรียวบางสีชมพูอ่อน สวมเสื้อแขนยาวสีเหลือง กางเกงขายาวสีดำและสวมรองเท้าแตะ เขาหันมามองฉันด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย

พระเจ้า! นั่นเขาเป็นดารานี่ พระเอกชื่อดังด้วยนะ ดูตอนนี้เขาคงจะฮอตพอสมควร เพราะใครๆเห็นเขาเป็นต้องละลายกันทุกคน (รวมถึงฉันด้วย)

โอ้เขาหันมามองฉันด้วย เขิลชะมัด O///O

นี่แม่มีคนรู้จักเป็นญาติดาราตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เคยบอกฉันเลย วันนี้ฉันมาเยี่ยมคนป่วยที่ไม่คิดจะมีอะไรพิเศษ เลยแต่งตัวธรรมดามากๆ หน้าก็ไม่ได้แต่งอะไรเลย ซึ่งเขาแต่งธรรมดาๆยังดูหล่อได้ถึงขนาดนี้ ฉันล่ะอายเขาจริงๆเลย

ฉันเองก็คงเป็นแขกที่มาเยี่ยมธรรมดาๆคนหนึ่ง เขาจึงได้แค่หันมามอง ฉันเดินเข้าไปทักทายทุกคน ซึ่งมีแต่ผู้ใหญ่และวัยรุ่นผู้หญิงอีกคนซึ่งน่าจะรุ่นเดียวกับฉัน

ทุกคนต่างก็คุยกับชายชราที่นอนอยู่บนเตียง แม่ฉันก็เข้าไปคุยไฝและทักทายกับคนกลุ่มนั้น ฉันไม่มีจังหวะเข้าไปทักทายเลยมานั่งบนโซฟาอย่างเงียบๆ และมีผู้หญิงที่หน้าตาดีรุ่นเดียวกับฉันมานั่งข้างๆ

พายุหันมามองหน้าฉันและยื่นแก้วน้ำให้ มันมีสองใบ ฉันตกใจเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าเขาจะทำอะไรให้

"ขอบคุณค่ะ" ฉันยื่นมาหยิบแก้วน้ำข้างขวาของเขาแล้วมาดื่ม

ผู้หญิงที่นั่งข้างๆฉัน ยื่นมือแบขอแก้วน้ำ

"อะไร...นี่ของฉัน" พายุหันไปคุยกับผู้หญิงที่นั่งข้างๆ เธอทำหน้าไม่พอใจ ได้แต่กอดอกนั่งเงียบๆ

"หวัดดี ฉันเอรินแล้วเธอชื่ออะไรหรอ" ฉันยิ้มทักทาย เธอหันมามองหน้าฉันด้วยสีหน้าเรียบเฉย "โอ้ สวัสดี ฉันพอลล่าเป็นน้องของพี่พายุน่ะ" เธอยิ้มก่อนจะพูดต่อ "เห็นเขาแล้วไม่ต้องตกใจหรอกนะ ขอให้เงียบไว้้ด้วยล่ะอย่าไปบอกใคร เพราะในเวลานี้เป็นเวลาของครอบครัว พี่พายุถือว่าไม่ใช่ดาราแต่เป็นคนธรรมดาอย่างเรา เข้าใจนะ" พอลล่าจ้องมองฉันอย่างไม่กะพริบตา

"เข้าใจ..." ฉันยิ้มแหยๆ

แม่เดินเข้ามาหาฉัน "เราไปหาไรกินกันข้างนอกก่อนดีกว่า แม่เริ่มหิวแล้ว เอรินหิวรึยัง"

"หิวแล้วเหมือนกันค่ะ" ฉันหันไปบอกพอลล่าซึ่งไม่รู้ว่าเราสนิทกันตั้งแต่เเมื่อไหร่ แต่เป็นมารยาทฉันถึงต้องบอกพอลล่าไว้ก่อน "งั้นไว้เดี๋ยวเราค่อยคุยกันใหม่นะ" พอลล่ายิ้มให้และไม่ได้พูดอะไร

เมื่อออกจากห้องได้และตอนนี้ได้มานั่งอยู่ในรถยนต์ ฉันรีบโต้งถามแม่ทันทีที่ไม่มีผู้คนแล้ว

"นี่แม่รู้จักเขาด้วยหรอ!"

"ใครหรอ" แม่เงยหน้ามองกระจก

"ก็จะใครล่ะ พายุไง ดาราน่ะแม่!"

"อ๋อ พายุน่ะหรอ" แม่ขำกลบเกลื่อน "แม่ก็ไม่คิดว่าพายุเขาจะมาด้วยน่ะ เมื่อกี้ก็ไม่ได้คุยกันเลย มัวแต่คุยกับปู่เขา"

รถยนต์คันสีขาวสวยหรูวิ่งออกไป

"ปู่คนนั้นเขาเป็นใครหรอแม่"

"เป็นเพื่อนของตาเรานะ" แม่หันมายิ้มให้  "พายุกับเอรินก็เคยรู้จักกันด้วยน้าาา"

ฉันตกใจเล็กน้อย

"ว่าไงนะ?" ฉันยังคงสงสัย "ทำไมถึงจำไม่ได้เลยล่ะ"

"ก็...มันนานแล้วไง. ตั้งแต่ยังเด็กกันมาก ทำไมถามมากนักล่ะ. ชอบเขารึไง"

O///O

"เปล่าสักหน่อย แม่พูดอะไรน่ะ" ฉันทำเป็นไม่สนใจแม่ หยิบสายหูฟังขึ้นมาใส่หูแทน

ฉันเดินเข้ามาในห้องพิเศษอีกครั้งหลังจากออกไปกินข้าวกับแม่ แล้วเห็นทุกๆคนนั่งกันอยู่ในห้อง มีเพียงแต่พายุเท่านั้นที่นอนอยู่บนโซฟาและมีผ้าห่มบางๆปกคลุมตัว ซึ่งก่อนหน้านี้ที่ตรงนั้นฉันนั่งอยู่ แล้วตอนนี้เขานอนทับ ><

คิดบ้าอะไรของเราเนี่ย!!

เมื่อเขาเห็นฉัน เขาก็รีบลุกทันทีทันควัน และจ้องมองฉันอยู่ตลอด

แม่ฉันเดินเข้ามาทักทายพายุและพอลล่าอย่างคุ้นเคย จากนั้นแม่ก็ออกไปทำธุระข้างนอกใกล้ๆ เพราะคนที่ทำงานแม่ติดต่อมา จึงรีบไปและฝากฉันไว้กับคนรู้จักของแม่ ปล่อยให้ฉันอยู่กับคนที่ไม่คุ้นเคย ฉันอึดอัดจนทำอะไรไม่ถูก

ฉันเห็นปู่มานานและยังไม่ถามไถ่อาการ พอได้จังหวะจึงเดินเข้ามาถาม แต่ด้วยสายตากดดันของพายุจึงทำให้ฉัน แทบพูดไม่ค่อยออก

"ปู่...เป็นยังไงบ้างคะ" ปู่หันมามองหน้าฉัน "ก็...ดีนะ" ปู่ยิ้มตอบและฉันก็ยิ้มกลับ

สายตาของพายุหยุดมองฉันและหันกลับไปมองหน้าจอโทรทัศน์แทน ปู่หันไปมองหน้าพายุและหันหน้ากลับมาพร้อมส่งยิ้มให้

"มานี่สิ" ปู่กวักมาและกระซิบเบาๆ ฉันเขยิบเข้าไปใกล้ๆและก้มหัวลงค่อยๆฟัง

"คิดว่าน่ารักไหม" ฉันเลยมองหน้าปู่อย่างสงสัย

"อะไรน่ารักคะ" ปู่ยังคงยิ้มอยู่

"พายุน่ะ เธอชอบเขาไหม" ฉันตกใจเล็กน้อยกับคำถามปู่ และได้แต่อมยิ้มคนเดียบ ไม่กล้าพูดอะไร

"เนื้อหอมไหมล่ะ"

"อะ..อะไรหอมคะ! ปู่หมายถึงอะไร"

"อ๋อ...หมายถึงเมียฉันน่ะ วันนี้กลิ่นตัวหอมไหม" ปู่หันไปโอบไหล่ย่าที้นั่งเฝ้าอยู่ข้างๆ ย่าเลยหันมามองฉันกับปู่และส่งยิ้มให้

"ฉันเลยแกล้งพูดไปว่าหอมเพราะฉันไม่ได้กลิ่นอะไรเลย"

ปู่ยังคงยิ้มและหันไปเรียกพายุที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่อย่างไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

"พายุ มานี่หน่อยสิ"

พายุหันมาทำหน้างงและรีบเดินเข้ามาหาปู่

"ก้มหัวลงหน่อย" พายุยังทำหน้างงและค่อยๆก้มลงมา จนหน้าที่ยื่นเข้ามาใกล้ๆกับฉันพอสมควร ทำให้สายตาของเขามาหยุดตรงที่ฉัน เขาจ้องฉันตลอดเลยทำให้ฉันต้องก้มหน้าหลบหนีและถอยห่าง

"เดี๋ยวตอนที่น้องจะกลับ พายุไปส่งน้องทีนะ"

ฉันแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน และไปหาที่นั่งแทน

พายุพยักหน้าเล็กน้อยและหันมามองหน้าเอริน

ณ ที่จอดรถ

"เดี๋ยวสิ รอก่อน" พายุวิ่งตามตะโกนเรียกฉัน

ฉันหันไปมองหน้าเขา ตอนนี้เขาสวมเสื้อฮู้ดสีดำและใส่หมวกคลุมหัวพร้อมกับแวนดำ

"คุณไม่ต้องมาส่งฉันหรอก มาส่งฉันแถวนี้ก็พอ"

พายุหยุดวิ่งแล้วยืนท้าวเอว "ทำไมล่ะ"

"คุณเป็นคนดังนะ เดี๋ยวพวกแฟนคลับคุณจะวิ่งตามกันมา"

พายุได้ยินนั้นก็ยิ้มมุมปากเล็กน้อย

"ไม่เป็นไรหรอก วันนี้คนเยอะน่ะ ไม่มีใครสังเกตุฉันได้" พายุเดินเข้ามาใกล้ๆฉัน "ปะ เดี๋ยวฉันไปส่งเธอเอง"

"แต่..."

"แม่เธอกับปู่ฉันเขารู้จักกัน ให้ฉันขัดคำสั่งของปู่มันไม่ดีหรอกนะ" พายุยืนกอดอกยิ้มที้มุมปาก "หรือว่า...เขิลจนไม่อยากไปกับซุป'ตาร์"

"จะบ้าหรอ!" ฉันรีบโต้งออกไปทันที

พายุยิ้มแบบเห็นฟัน "ถ้างั้นก็เป็นอันว่าตกลง"

พายุเดินนำฉันแล้วรีบหยิบกุญแจรถมาเปิดทันทีรถยนต์คันดำสวยหรูป้ายแดงที่แต่งมาแล้วยิ่งดูเท่ห์ขึ้นไปอีกระดับ 10 ><

ใครจะไปคิดล่ะ...ว่าวันหนึ่งฉันจะได้นั่งรถกับซุป'ตาร์ดังกันสองคน!