มาเฟียร้ายบังคับรัก

มาเฟียร้าย บังคับรัก  

. 

. 

. 

เพราะเห็นว่าเป็นเด็กเลยจะทำอะไรก็ได้หรอ... 

เด็กก็มีหัวใจเหมือนกันนะ 

. 

. 

. 

"ได้เวลาแล้วค่ะ" ผมมองรูปภาพผู้เป็นแม่ในมือก่อนยัดใส่เข้าไปในเกาะอก ผมลุกเดินตามพี่เลี้ยงออกไป แต่ละก้าวขามันสั่นจนแทบจะทรุด  

หัวใจเต้นระรัวจนกลัวว่าจะหยุดเต้นเอาดื้อๆไม่ใช่แค่ร่างกายกับหัวใจที่เต้นผิดปกติแม้แต่ลมหายใจยังเหมือนจะหยุดสะตรงนี้ เมื่อมาถึงห้องโถงที่เป็นโบสถ์มีทั้งคนรู้จักและไม่รู้จักนั่งเรียงรายกันสองฝั่งสายตาที่มองมาราวกับสมเพชสองเท้าก้าวเดินไปจนถึงหน้าโบสถ์ 

ผมขยับออกห่างเจ้าบ่าวเล็กน้อยแต่เขาก็ขยับตามแถมยังรั้งเอวไม่ให้ขยับหนีอีก ผมแกะแขนเขาออกแล้วขยับอีกนิดยกมือห้ามอย่าขยับตามมาเขาก็ยอมแต่โดยดี ไม่นานพิธีก็เริ่มและจบอย่างรวดเร็วในโบสถ์มีแค่ผมกับเขา 

"ไม่มีความสุขรึไง" ผมไม่เลือกตอบหันหน้าหนีไปอีกทาง จะว่าเสียมารยาทก็ช่างเถอะ 

"นิ้วสวยดี" เขามองนิ้วนางข้างซ้ายที่มีแหวนสวมอยู่ อึดอัดเป็นบ้า ผมเดินดุ่มๆออกจากโบสถ์แต่ยังไม่ทันจะถึงครึ่งทางก็โดนดึงจากข้างหลัง ผมเสียหลังสะดุดกระโปรงจนล้มไปชนกับเขาเต็มๆ 

"จะไปไหน" เขากำข้อมือผมแน่น ถ้าปล่อยออกคงจะแดงมากแน่ 

"ผมจะ...กลับบ้าน" 

“ไม่ใช่บ้านผม” 

“บ้านฉัน”ผมถลึงตาใส่ ไม่ได้ขอให้มาส่งสะหน่อยแต่โดนลากขึ้นรถมาด้วยต่างหาก เหอะ...พวกผู้ใหญ่ก็เป็นแบบนี้กันทุกคน 

“ลงมา” 

ผมถอนหายใจรอบที่สิบของวันแล้วลงจากรถ เดินตามเขาเข้าไปข้างใน แล้วต้องตะลึงกับความใหญ่โตมโหฬารของคฤหาสน์ มันใหญ่กว่าที่ที่ผมเลยอยู่หลายเท่า 

“อยู่ห้องนี้ไปก่อน” 

เขาบอก เอ่อ หรือจะว่าสั่งดีนะ พอพูดจบเขาก็เดินออกไปทิ้งผมไว้กับห้องนี้คนเดียว สิ่งที่อยากทำมากที่สุดตอนนี้...ผมมองหมอนก่อนทิ้งตัวนอนลง นุ่มจัง หอมด้วยชักจะง่วงแล้วสิ 

[Past:เฟย์] 

หลังจากออกไปจัดการธุระของทางบ้านไอดะเสร็จ กลับมาเจอเด็กน้อยที่นอนหลับบนเตียงราวกับโกลด์ดิล็อคที่กินข้าวโอ๊ตของหมีแล้วแอบไปนอนที่เตียง 

ผมมองคนบนเตียงก่อนทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ ไม่รู้ว่านั่งมองนานเท่าไหร่ กว่าจะละสายตาได้มันก็ตื่นพอดี 

[Past:ไอดะ] 

“อ่ะ!” 

พอลืมตาขึ้นมาก็เจอเขานั่งมองอยู่ นี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมไม่รู้ตัวเลย ผมลุกขยับออกห่างก่อนทั้งห้องจะตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง 

“มานี่”ผมส่ายหน้า แค่เสี้ยววินาทีเขาพุ่งตัวมาแล้วคร่อมแสงไฟบนเพดานถูกบัง ตรงหน้าผมมีแต่เขาในสายตาตอนนี้ 

“ถอดชุด...” 

ไม่พูดเปล่ามือก็สอดเข้าด้านหลังรูดซิบจนสุดพร้อมดึงชุดลงไปกองไว้ที่เอว ทุกอย่างมันรวดเร็วมากจนคิดตามไม่ทัน 

“ขาวจริง” 

อะไรนะ...ผมไม่กล้ามองหน้าเขาตอนนี้เลย ทั้งที่เป็นผู้ชายเหมือนกันทำไมถึงรู้สึกอายขนาดนี้... 

ความรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่เปียกแฉะ พร้อมกับเสียงที่ดังจ๊วบจ๊าบ ขยับตัวไม่ได้! เฟย์กดแขนทั้งสองข้างไว้ทำให้ผมหนีไม่ได้เลย 

เสียงลมหายใจกระเส่าดังอยู่แถวต้นคอ ลิ้นสากเลียที่ต้นคอระหงส์ก่อนทำรอยทิ้งไว้ เขาปล่อยมือทั้งสองข้างก่อนดึงชุดลงไปกองที่สะโพก 

Write : 24/06/17 : 24/06/60         

End : 02/09/17 : 02/09/60 

Rite Wright : 03/03/19 : 03/03/62