แรกร้ายปลายรัก
ธีภพ กฤติเดชา : สิ่งที่เขากลัวที่สุด คือการถูกพรากอิสรภาพที่หวงแหน ดังนั้นเขาจึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อรักษามันไว้
กันธิชา ดนุตริน : สิ่งที่เธอกลัวที่สุด คือการหลงรักผู้ชายที่เกลียดเธอยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น ดังนั้นเธอจึงต้องรักษาหัวใจไว้กับตัวเองให้นานที่สุด
“รู้สึกว่าจะสนิทกับป๊าของผมไวจังนะ ทีกับคนแก่เข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ย คิดว่ามารยาของคุณจะทำให้ป๊าหลงคิดว่าคุณเป็นคนดีรึไง หรือคิดจะเก็บป๊าไว้เป็นตัวสำรองเผื่อว่าหลุดมือจากผม”
“หยุดนะ!” กันธิชาตวาดอย่างเหลืออด
ไม่คิดเลยว่าเขาจะสามารถดูถูกคนที่เพิ่งจะพบกันครั้งแรกได้ถึงเพียงนี้ แรงบีบจากต้นแขนยังไม่เจ็บเท่าคำพูดดูถูกเหยียดหยามของเขาเลย ถ้าไม่ต้องการจะหมั้นหมายก็น่าจะบอกกันดีๆ ไม่ใช่มาดึงศักดิ์ศรีของเธอลงไปเหยียบย่ำจนไม่เหลือความเป็นคน เพราะการหมั้นหมายครั้งนี้ไม่ได้มาจากความต้องการของเธอสักนิด
“ฉันมาที่นี่เพราะงานไม่ใช่เพราะคุณ และอีกอย่าง ฉันเคารพนับถืออาปราโมทย์เสมือนผู้บังเกิดเกล้า ไม่ได้คิดอะไรเกินเลย อย่าเอาความคิดสกปรกของคุณมายัดเยียดให้คนอื่น” กันธิชาพูดด้วยน้ำตาคลอหน่วย เพราะโกรธที่ถูกกล่าวหาว่าจงใจหว่านเสน่ห์ใส่บิดาของเขา
“สกปรกงั้นหรอ ทำอย่างกับว่าตัวคุณสะอาดนักนี่ ไม่รู้ว่าผ่านมากี่สมรภูมิแล้วกว่าจะมาถึงผม” ธีภพว่ากลับ พร้องทั้งปรายตามองอย่างดูแคลน
เพียะ!
กันธิชาหมดความอดทนกับคำพูดของเขา จึงสะบัดฝ่ามือเข้าใส่ใบหน้าคมเต็มแรงด้วยความโมโหที่เขายังพูดจาดูถูกไม่เลิก โดยไม่ฟังสิ่งที่เธอพยายามอธิบายบ้างเลย
“ต่อให้ฉันผ่านมากี่คนมันก็เรื่องของฉัน แต่รู้ไว้เลยว่าผู้ชายอย่างคุณไม่มีวันได้แตะต้องตัวฉันแน่นอน ต่อให้โลกนี้เหลือคุณแค่คนเดียวก็ตาม” กันธิชาไม่แก้ต่างให้ตัวเอง เพราะไม่ว่ายังไงเขาก็คิดว่าเป็นผู้หญิงใจง่ายอยู่แล้ว เธอจึงประชดประชันกลับ เพื่อให้เขาสำนึกว่าตัวเองไม่ได้วิเศษไปกว่าผู้ชายคนอื่นสักนิด
“ของอย่างนี้มันก็ต้องลองดูก่อน บางทีถ้ามีผู้ชายอยู่เต็มโลก คุณอาจไม่เลือกใครเลยนอกจากผมก็ได้” ธีภพเค้นเสียงลอดไรฟันเพราะโมโหที่โดนตบหน้า แถมยังดูถูกว่าผู้ชายอย่างเขาไม่มีทางได้ตัวเธอมาครอบครอง
--------------------------------------------------
ต้องเรียนก่อนว่าเป็นผลงานของ น้องสาว ซึ่งไรท์เห็นว่าพอจะมีพรสรรค์ด้านนี้ จึงนำมาขึ้นหน้านิยายของตัวเอง ยังไงก็ฝากรีดเดอร์ช่วยแนะนำและติติงกันด้วยนะคะ ชอบไม่ชอบอย่างไรสามารถคอมเม้นต์ได้ตามสะดวเลยค่ะ ไรท์ไม่โกรธ ไม่นอยด์ ดีใจเสียอีกที่มีคนมาอ่าน
ขอบคุณค่ะ
หญ้านวลน้อย : ผู้ประพันธ์
Guest
