(จบแล้ว)คุณชายตัวร้ายกับยัยเหม่ง

คุณชายตัวร้ายกับยัยเหม่ง 

รอยยิ้ม^^ 

เฮ้ออออออ! เช้าวันใหม่อีกแล้วหรอ...... 

ชั้นได้แต่คิดในใจและถอนหายใจออกมายาวๆ  เพราะวันนี้เป็นวันที่ต้องเดินทางอบรมอีกครั้งนึงสินะ -.-
 

o.O 

ก่อนอื่นคงต้องขอเท้าความก่อนแล้วกันค่ะว่า  ฉันเป็นพยาบาลวิชาชีพประจำโรงพยาบาลเอกชนแห่งนึง ในจังหวัดที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงมากในประเทศไทยนั่นก็คือจังหวัดภูเก็ตนั่นเอง 

แต่ชั้นมีความสามารถที่จะไปเรียนต่อเพื่อเป็นนักวางแผนทางการเงิน เพราะเพิ่งไปสอบ licence มาได้อย่างเฉียดฉิว โดยการสอบครั้งเดียวผ่าน ทั้งที่คนอื่นๆ เท่าที่ฟังมาเค้าสอบกันเป็น 10 รอบ (โฮะๆ แอบดีใจและภูมิใจ นี่ชั้นเก่งหรอ) 

วันนี้ชั้นก็เลยต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปอบรมต่อเป็นเวลา 2 วัน เอาล่ะ ชั้นต้องลุกจากที่นอนแล้ว ฮึบ! 

ขณะเดินทาง..... 

ชั้นเป็นคนนึงที่เพื่อนมันบ่นให้ชั้นได้ทุกวันเพราะอบรม 9 โมงเช้า แถมฝนตกอีกและชั้นดันตื่นสาย มันก็เลยเอาแต่บ่นๆ 

"แก นี่ถามจริงๆเถอะ ไปอบรมอะไรวะ" 

ชั้น "เออ ก็อบรมเรื่องงานนี่แหล่ะ ไม่มีอะไรทำไม? แกอยากรู้ไปเพื่อ!! หืม ไอ้วิน" 

เพื่อนชั้นเองค่ะชื่อวิน เพื่อนรุ่นเดียวกัน เจอกันโดยบังเอิญตอนมาทำงานที่ภูเก็ต ส่วนเรื่องที่เพื่อนมันถามเพราะมันไม่รู้ว่าชั้นแอบไปสอบมา ฮ่าๆๆ ขณะนั้นเป็นเวลา 08.30 น. ซึ่งที่ที่ต้องอบรมใช้เวลาเดินทางประมาณ 1 ชม. 

"รีบขึ้นรถเร็วๆเลย" 

ชั้นเลยต้องรีบวิ่งสุดชีวิต ปิดประตู ปั๊ก!!  Let's go!!!!!  (ยิ้ม และนั่งเงียบๆให้มันด่าต่อไป) 

10.00 น.  

"เอ้า รีบไปได้แล้ว เค้ายังให้เข้างานอยู่มั้ยเนี่ย มาก็สาย ไอ้บ๊องเอ้ย!!" 

ขณะที่วินทั้งบ่นทั้งด่าชั้น ชั้นก็รีบวิ่งเข้าห้องอบรมอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ได้หันกลับมามองหน้าไอ้เพื่อนขี้บ่นเลย  -.- 

ณ....ห้องอบรม..... 

"สวัสดีค่ะ พอดีหนูมาสายอ่ะค่ะ ยังเข้างานได้มั้ยคะ"  พี่ staff ท่านนึงบอก 

"ได้ๆ มาลงชื่อตรงนี้เลยน้อง แล้วรีบวิ่งไปต่อแถวไป เค้ากำลังเล่นเกมส์กันอยู่" 

หา!! ชั้นคิดในใจ 

นี่มาอบรมไรเนี่ย มีเล่นเกมด้วย อีกอย่างเท่าที่มองๆดูเป็นชั้นรึเปล่าเนี่ยที่อายุน้อยที่สุด แต่ละคนนี่เป็นคุณลง คุณป้า คุณน้า คุณอา ของชั้นได้แล้ว แต่ก็ไม่ได้อะไรก็รีบวิ่งไปต่อแถวปกติ จนกระทั่งไมค์มาถึงคนสุด้ทาย ชั้น!! 

" อะ ไหนน้องมาจากไหนคะ " 

ขณะที่กำลังทำหน้าเหวออยู่นั้น ชั้นก็ตอบไปแบบงงๆ 

"ภูเก็ตค่ะ" 

"ชื่ออะไรคะ ในฐานะที่มาเป็นคนสุดท้ายของห้อง  " 

"อ๋อ เอ่อ ชื่อญาญ่า ค่ะ" 

พี่ staff อีกคนตะโกน มาจากอีกฝั่ง "ญาญ่า หรอ" 

ไอ้เราก็หน้าเหวอสิ อะๆ ก็คิดไปซะว่าเป็นเรื่องปกติแล้วกัน เพราะเราบอกใครก็คิดว่าชื่อเราแปลกทุกที เฮ้ออออ! 

หลังจากอบรมกันอยู่นั้นในช่วงเช้า ก็ทำความรู้จักทุกคน ซึ่งจะมีการแบ่งกลุ่มเท่าๆกัน 5 กลุ่ม กลุ่มละ 10-11 คน  ให้มีการหาประธานกลุ่มซึ่งหนีไม่พ้นคนที่อาวุโสที่สุดในกลุ่มอยู่แล้ว แต่พอให้คัดเลือกเลขา ไหงเราโดนเลือกเนี่ย โอ้ย จะบ้าตาย!! จริงๆก็ไม่ได้มีหน้าที่อะไรมากมายนะ แค่จดๆ เขียนๆ ทำบัญชีกลุ่ม แต่ประเด็นคือหลับไม่ได้ไง! 

จากนั้นก็มีการเล่นเกมตอบคำถามสะสมแต้มแต่ละกลุ่ม พร้อมทั้งสอดแทรกความรู้เรื่องการเงิน การลงทุน 

โอ้ยยย ง่วง!!   ชั้นทนไม่ไหวสลัดความง่วงพร้อมหันไปหาพี่ที่นั่งข้างๆ 

"พี่ง่วงมั้ย" ชั้นหันไปถามพี่นิด ซึ่งรู้จักเพราะเค้ามานั่งข้างๆ 

พี่นิดตอบอย่างง่วงๆ "เจ้ โคตะระ ง่วง ตาจะปิดละ" 

ชั้นหันไปมองพี่นิดอย่างหมดอาลัยตายอยาก พร้อมทั้งเหลือบตาไปมองจอมอนิเตอร์และมองนาฬากาที่ติดข้างฝาผนัง 

" 11.50 แล้วพี่นิด เย้ๆๆ จะได้พักแล้ว"  ชั้นหันไปมองพี่นิดด้วยความตื่นเต้น ตาส่วาง 

แต่สภาพที่ชั้นเห็นพี่นิดคือ มือเท้าคาง ผมที่ยาวประบ่าของพี่นิดลงมาปกที่ใบหน้าไปครึ่งนึง ทำให้รู้สึกได้เลยว่าพี่แก ไม่ไหวแล้ว ฮ่าๆ นึกขำในใจดีแฮะ คิดว่าจะง่วงอยู่คนเดียว "เที่ยงแล้ว!! ไปพักกันเถอะปะ " พี่นิดรีบลุกพรวดอย่างรวดเร็วเมื่อพี่ staff สอนจบและให้ไปพัก "โห พี่นิด ทีอย่างนี้นี่ไวเลยนะ" พี่นิดตอบเขิลๆ "แฮ่ะๆ แหม เจ้ ทนมาครึ่งวันละ ไปๆๆ เจ้หิว" 

ณ ห้องอาหาร 

ชั้นกับพี่นิดเรารีบเดินเพื่อไปจองโต๊ะและตักอาหาร  เราสองคนแทบจะบอกได้เลยว่าสวาปามอาหารที่ทางโรงแรมจัดให้อย่างอิ่มหนำสำราญเลยก็วว่าได้ ไม่รู้ทำไมถึงรุ้สึกชอบพี่นิดนัก รู้สึกเข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย พี่นิดอายุราวๆ 35 ปีแต่หน้าเด็กมากยังกะ 28-29 ปี (ลืมบอกไป ชั้นเองอายุ25 ปี พอดิบพอดี) อีกอย่างพี่แกมีลูกสาวแล้วด้วยอายุราว 3-4 ขวบ ชอบเอารูปลูกสาวมาโชว์ตอนประชุม อื้อ น่ารักดีจัง ^^ 

ขณะที่ชั้นเองกำลังทานของหวานอยู่หลังจากที่สวาปามอาหารคาวแล้ว 

ชั้นก็เหลือบไปเจอพี่ staff ท่านนึง จำได้ว่าตอนมายังไม่เห็นนะ 

เอ้ะ!! รึชั้นไม่ได้ฟัง 

แต่ชั้นก็ไม่ได้หันไปถามพี่นิดได้แต่นั่งมอง เป็นชายวัยกลางคนอายุราวๆ 28-29 ปี(โดยประมาณจากการเดา) ผิวขาว รูปร่างดูแล้วรู้เลยว่าเป็นคนออกกำลังกาย ไหล่กว้างสูงประมาณ 170 cm มั้ง  ดวงตากลม เวลายิ้มกว้างแล้วตาหยีเลย (>.< ) (ชั้นกำลังนั่งนึกอยู่ว่ายิ้มเหมือนอะไร อ้อ!! แมวน้ำ! สมองมันโลดแล่นเหลือเกินเวลาที่เจออะไรแบบนี้ ฮ่าๆ ชั้นเป็นคนที่ชอบดูสาระคดีสัตว์ดลกน่ารัก โดยเฉพาะลูกแมวน้ำ มันน่ารักน่าหยิกมาก จากนั้นหัวสมองชั้นมันดันเชื่อมโยงกันจนได้ ฮ่าๆ ชั้นเป็นอะไรของชั้นเนี่ย) 

พี่เค้ากำลังนั่งคุยกับกลุ่ม staff คนอื่นๆ ชั้นนั่งมองแล้วดันเผลอยิ้มไปด้วย 

"อรึ๊ยยย น่ารัก(>//<)" เผลอพูดออกมา 

พี่นิดจึงถามขึ้นมา      "หืมอะไรหรอๆ อะไรน่ารัก" 

"อ่อ ปล่าวๆ ปะพี่นิดไปเข้าห้องน้ำกัน แล้วเดี๋ยวเข้าห้องอบรม" ชั้นตอบปัดอย่างรวดเร็ว 

พี่นิดพยักหน้าพร้อมทั้งลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ชั้นเองยังนั่งมองรอยยิ้มนั้นไม่หยุด จนกระทั่งต้องรีบลุกขึ้น ก่อนที่พี่นิดจะทักท้วงอีกครั้ง.... 

................................................................... 

บทนำไม่มีภาพเพราะอยากให้ทุกคนจินตนาการตามความคิดนะคะ 

หาภาพถูกใจไม่ได้จริงๆ เดี๋ยวจะมีภาพตาม ep ต่างๆ น้าา 

จุ๊บๆ