บทนำ
คุณคงเคยได้ยินคำๆนี้
รัก คือ การให้
….เธอ คือคือผู้หญิงคนหนึ่งที่รักสงบ อยากเรียนจบตามความฝันของพ่อของเธอ แต่ฝันเธอต้องจมหาย พังทลายเพราะเขา เขาทำลายชีวิตเธอ เธอต้องจมปักกับชีวิตบัดซบนี้ เขาคงคิดที่จะเก็บเธอไว้เป็นของเล่นไปตลอดกาล… แต่จากเธอไม่คิดเช่นนั้น เธอไม่ได้ต้องการเป็นเบี้ยล่างของเขาผู้นี้ตลอดไป
การค้นหาชีวิตใหม่กำลังจะเริ่มขึ้น…….
“ หึ!!! จะมีใครมีชีวิตที่บัดซบได้มากกว่าฉันไหม การให้ของเขาคือการจะทำยังไงดี…..ให้ชีวิตฉันบัดซบได้มากกว่าเดิม ”
“…อย่าคิดว่าจะหนีไปจากฉันได้ หึ! เธอนี่มันน่าสมเพศจริงๆ ฉันไม่มีทางเอาเธอมาเชิดหน้าชูตาในฐานะเมียของฉันแน่ อยู่เป็นเศษสวะที่นี่แหละ นางบำเรอสำหรับเธอนี่ มันสูงและมีค่าเกินไป. ”
…เสียงทุ้มเรียบเย็น แต่ตัดเชือดเฉือนขั้วหัวใจของฉัน เจ็บจนไม่รู้จะใช้ชีวิตให้มีความสุขต่อไปบนโลกใบนี้ได้ยังไง
“… ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ชีวิตฉัน ฉัน ไม่มีทางให้คนเลวๆแบบคุณมาย้ำหยีทั้งชีวิตหรอก ฉันทนคุณได้ไม่นาน และเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วด้วย! ถ้ามีโอกาสฆ่า ฉันจะฆ่าคุณด้วยมือของฉัน ต่อให้ติดคุกฉันก็ยอม ”
เพี๊ยยยย!!!! มือหนาของเขาตบเข้ามาเต็มแรง ฉันไม่รู้ว่าฉันจะอดทนกลัดกลั้นน้ำตาไว้ได้นานแค่ไหน
“… ไหน! ไอ้อีหน้าไหนที่มันบอกจะฆ่าฉัน หึ ร้องทำไมหละแม่คนเก่ง ไหนบอกจะฆ่าฉันไง ฉันว่าเธอเก็บแรงไว้ใช้บนเตียงดีกว่าไหม? หึ แล้วก็หยุดร้องได้แล้ว หึ ฉันไม่ชอบเห็นน้ำตาหรอกนะ ฮ่า ฮาๆๆๆ”
เขาสะแยะยิ้ม อย่างเหยียดในเกียรติของฉัน น่ารังเกลียด น่ารังเกลียดที่สุด!!!!
“ คุณไม่มีสิทธ์มาควบคุมชีวิตฉัน!”
เสียงขำของเขา มันทำให้ฉันโกรธเต็มพละกำลัง ทำให้ฉันสะบัดมือเขาออกจากคางของฉันได้สำเร็จ ก่อนที่ฉันจะโต้เถียงออกไปอย่างเหลืออด ไม่อาจทนไหวที่เขาดูถูกฉันมากเกินไปแล้ว ทั้งๆที่ความบริสุทธิ์ของฉัน… เขาก็เป็นคนทำลาย ทำลายไปอย่างไม่มีชิ้นดี
“ ทำไมจะไม่มีสิทธ์หล่ะ ห้ะ! จำใส่กะโหลกไว้ชะ คำว่าของเล่นมันยังดูดีเกินไป หึ สวะก็คือสวะ ฉันไม่ได้คิดจะเอาเธอมาทำพันธุ์หรอก โบรัน หึ!”
เขาเอามือมากระซากผมฉัน หึ ฉันไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงทำตัวต่ำช้ากับฉันได้ถึงขนาดนี้ ฉันไม่รู้ว่าฉันทำอะไรให้เขานักหนา ฉันอยากตาย อยากตาย
“ ฆ่าฉันที….ฮือ….ฮึก…. ได้โปรดช่วยฆ่าฉัน”
ฉันร้องออกมาอย่างเผ่วเบา ฉันทนไม่ได้ จากที่คิดจะหนี กับทำให้ฉันรู้สึกยอมแพ้เอาช้ะง่ายๆ
“ ได้สิที่รัก ผมจะทำให้คุณตายช้าๆ นอนควรครางบนเตียงด้วยอารมณ์เพลิงที่ผมมอบให้ร้องออกมาเหมือนเจ็บแค้นใจเจียนตาย ทรมารใจให้มากที่สุด ฮ่า ฮาๆ อยากตายหรอ มันง่ายไป อยู่ของเล่นเอ้…….หรือหมาเฝ้าเตียงดีหล่ะ ไม่สิโสเภณีดีกว่าสมเกียรติเธอดี หึ ”
เขาสบถคำหยาบออกมาพร้อมกับทิ้งฉันลงที่เตียงอย่างรุนแรง…
“ เห้ยยยย ! เฝ้าไว้ ถ้ายายนี่ตาย แกตาย ลูกเมียแก ก็ตาย ”
“ บ้า บ้าที่สุด!!!!!!! ฉันจะไม่มีวันให้อภัยแกเลยไอ้สารเลว ฮื่อๆ อึก ฮึ ”
เขาเอ่ยปากออกคำสั่งให้ลูกน้องเขาที่อยู่หน้าห้อง แล้วเดินออกไปอย่างอารมณ์ดี ฉันรู้สึกจุกจนพูดไม่ออก น้ำตาของฉันมันพร้อมใจกันไหลอย่างเสียใจแบบที่สุด ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี เงินก้อนใหญ่ขนาดนั้น ฉันจะหามาจากที่ไหนได้ ต่อให้เขาจะฆ่าฉันทิ้งชะตอนนี้ก็จะยังคงทดแทนเงินนั้นไม่ได้ เมื่อเทียบกับเกียรติของฉันที่เขามอบให้มาในตอนนี้…….
สวัสดีค่ะ คนอ่านทุกคน โปรดขอร้องอย่าเป็นนักอ่านเงากันเลยนะค่ะ ไม่ถูกใจก็โปรด รับไว้พิจารณารับไว้อ่านด้วยนะค้าาาาาาาาาาาาาา เป็นนักเขียนมือใหม่นะคะ นี่ไม่ใช่เรื่องเเรก เป็นเรื่องที่ สี่ของเราเเล้ว เราก็พยายาม ทำให้ดีขึ้นเรื่อยๆนะค่ะ ก็ถ้าผิดพลาดตรงไหนคำเขียนผิดก็ไม่ว่ากันเนาะ มีอะไร
ติชมได้ค่ะ แต่อย่าด่าเเรงนะคะ แรงมาก็แรงกลับสิค้าาาาา 55555555555
Guest
