ณ สวนสาธารณะ
ผมกำลังเดินเล่นกะเพื่อนผม มี วี ไอซ์ เมฆ เมษา เพื่อนผมมีแต่ผู้ชายน้ะ หน้าตานี่ดีกันทั้งนั้น ส่วนหน้าเมฆอ่ะหรอ หน้าตาเมฆอ่ะ หล่อสุดแล้ว หล่อมากกก หล่อจน ขนาดมีรุ่นพี่รุ่นน้องมาชอบเยอะแยะ มีของติดไม้ติดมือมาด้วยเลย จนไอ้เมฆยังต้องแบ่งขนมมาให้พวกผมเลย ผมกับวี ไอซ์ แล้วก้อ เมษา ก็กินอย่างอิ่มหนามสำราน ฮ่าๆ
พวกผมกำลังเดินไปทางโต๊ะหินอ่อน ที่ไม่มีคนนั่ง ลมเย็นๆ แล้วก็ยังสงบอีก
“ วี มึงดูนั่นดิ ใช่ไอ้ฟ้าแฟนไอ้เลโอป่ะว้ะ ”
ไอซ์กระซิบข้างหูวี วีก็บอกเมฆกะเมษาว่าใช่ฟ้าหรือป่าว
ผมหันหน้าไปมองพวกเพื่อนผม “มึงทางนั้นมันมีไรว้ะ?”
อยู่ๆไอ้พวกนั่นก็ทำหน้ายังกะเห็นผี ทำตาโตใส่ผม แล้วก็จับหัวผมไม่ให้หันไปทางอื่น
“มึงทางนั้นมันไม่มีไรหรอก เชื่อกูสิ”
ผมก็พยักหน้าใส่มันไอ้ไอซ์
แต่ผมไม่เชื่อมันหรอก ผมหันไปดูว่ามีอะไร
“ อย่า!! ” เมฆ วี ไอซ์ เมษา พูดตะโกนพร้อมกัน
อยู่ๆน้ำตาผมก็ใหลออกมาเพราะเห็นฟ้ากับผู้ชายอีกคนกำลังกอดจูจี๊กัน ผมไม่รอช้า ผมเดินไปหาฟ้ากับผู้ชายคนนั้น ผมเดินเข้าไปจับมือฟ้า
“ฟ้าทำมั้ยอ่ะ...ทำมั้ยต้องทำงี้ด้วย ไม่รักเลแล้วอ๋อ? ไหนบอกว่ารักเลคนเดียวไง?” ผมมองหน้าฟ้าด้วยสายตาที่กำลังจะร้องไห้แล้วฟ้าก็มองหน้าผม “ เล...ฟังฟ้าน้ะ ฟ้าไม่รักเลแล้ว เลดีเกินไป เล...ฟ้าขอโทษน้ะ ” น้ำใสๆผมเริ่มใหลรินออกมา
จากตา “แล้วที่เราคบมามันคืออะไร? ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมา ฟ้าไม่เคยรักเลเลยหรอ?”
“ ใช่!...ฉันไม่เคยรักเธอเลย เธอมันก็แค่คนคั่นเวลา”
แล้วฟ้าก็สะบัดมือผมออกจากเธอ และเธอก็เดินจากไป…
ผมวิ่งกลับโดยปล่อยพวกเพื่อนๆผมไว้ จริงๆมันก็วิ่งตามผมน้ะ ผมวิ่งหนีจนเพื่อนหาผมไม่เจอ
วีโทรมา 20 สาย
ไอซ์โทรมา 15 สาย
เมษาโทรมา 30 สาย
เมฆโทรมา 20 สาย
แต่ผมไม่รับสักเบอร์เลย
ผมวิ่งจนตาผมมัวไปหมด น้ำตาผมไหลไม่หยุด ผมพยายามหยุดให้มันไม่ไหล
ผมวิ่งเพื่อกำลังจะข้ามถนนไปฝ่างนึ่ง แต่ไฟมันแดงซะก่อน ผมมองไปที่ถนนมีรถกำลังขับรถมา
ปี๊ดดดดดดดด!!!!!!
#เลจะเป็นยังไงต่อ โปรดติดตามตอนต่อไป...