INTO
“เบื่อจัง!”ผมเดินทอดน่องอยู่ในใจกลางกรุงเทพฯแบบหน่ายๆมองนั่นมองนี่จนชาชิน ที่หนีมานี่ไร้ประโยชน์อย่างมากมาย
“คุณหนูครับ!!”เสียงเหี้ยมเกรียมที่ผมรู้จักดี ทำเอาคนหล่อสะดุ้ง ผมหันหลังกลับไปมองช้าๆ ก็เจอเข้ากับพ่อบ้านสุดหล่อกับพวกคุณการ์ด สองสามคน
พรึ่บ!!
การ์ดเดินเข้ามาหิ้วปีกแขนทั้งสองข้างของผมอย่างรู้งาน
“เหอะ”สะบัดหน้าหนี
“คุณหนู อยากให้ผมหัวใจวายตายเหรอครับ”
“ก็ชรินทร์ไม่ได้ตายซักหน่อยหนิ ผมก็ทำเหมือนปกติ”ผมเบะปาก กอดอกเชิดหน้าไม่ยอม จนพ่อบ้านส่ายหน้าระอา
คุณคงสงสัยล่ะสิ ว่าผมเป็นใคร??? มาทำไม???มาพร่ามอะไรนักหนา???งั้นผมจะบอกเลยล่ะกัน ผมชื่อนที ที่มาคือ ผมเป็นตัวเอกของเรื่องส่วนเรื่องข้างต้นก็คืองี้ ผมเป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของมหาเศรษฐี(พ่อผม) ที่ตอนนี้กำลังไปดูงานที่ต่างประเทศ อายุก็ 23 แล้วนะจะให้ผมจมปรักอยู่คฤหาสมันเป็นไปไม่ด้ายยยยยยยยยยย จิงมั้ย!!!ผมเลยหนีมาเดินเที่ยวสยามอินเตอร์ฯแบบชิวๆ(รู้ทั้งรู้ว่าวุ่นวายแน่ๆ)ก็แค่นี้แหละ ไม่เห็นมีไรมาก
“คุณหนู คุณท่านสั่งว่ายังไงครับ”
“อยู่บ้าน”ผมพูดทั้งๆเชิดหน้านั้นล่ะ
“ก็นั่นแหละครับ คุณหนูควรอยู่บ้านแล้วเรียนนะครับ”
“ก็มันน่าเบื่อนี่ชรินทร์ ผมเรียนกับอานพ(อาผมเอง)มาตั้งแต่ประถมตอนนี้ก็ควรปล่อยผมบ้างสิ โถ่”
“ผมปวดหัวนะครับคุณหนู เล่นหนีมาแบบนี้ ถ้าคุณท่านรู้ไม่เอาผมตายเลยเหรอครับ”
“ไม่หรอก พ่อตามใจผมจะตาย”พูดจบผมก็พิงตัวกับเบาะรถเบาๆพลางทำหน้าครุ่นคิด อืม.....
ปิ๊ง!!!!(เหมือนมีเสียงหลอดไฟ)
“เอางี้นะ ชรินทร์ผมอยากเข้าเรียนมหาลัย”
“จะดีเหรอครับ??!! ผมว่าให้อานพมาสอน...”
“แต่ผมอยากเป็นศิลปินวาดเขียนนี่ อานพวาดภาพแย่จะตาย”จริงครับ อานพนี่สุดยอดแห่งหายนะสำหรับวงการวาดรูปเลยครับขอบอก
“เฮ้อ?? ก็ได้ครับ ผมล่ะเหนื่อย”
“เย้!! รักชรินทร์ที่สุดเลยย”พูดจบก็กอดเอวคนที่เหมือนพ่อคนที่สองของผม พร้อมเอาหน้าถูไถไปมา
ส่วนเรื่องเป็นคุณพ่อคนที่สองนี่ไม่ได้หมายถึงว่าทำตัวเหมือนพ่อคนที่สองหรอกนะ คือว่าพ่อผมโฮโมหน่ะ(ทำหน้าเอือม)ส่วนแม่เหรอรายนั้นเป็นสาววาย เมื่อก่อนจิ้นพ่อกับชรินทร์ให้ได้กันอยู่เนืองๆ จนสุดท้ายมันได้กันจริงๆ!!!! ผมนี่ถึงกับเครียด ตอนแรกไม่รู้หรอกนะ(พ่อคนไหนจะบอกลูกบ้างว่าเป็นโฮโม)แต่วันหนึ่งผมไปได้ยินเขาฟีเจอริงกัน(ทำหน้าเอือม)ตอนแรกนึกว่าแม่ ดีใจแทบตายว่าได้น้องแน่ แต่เปล่าแม่นั่งเอาหูแนบประตู กัดผ้าแบบฟินสุดๆ ผมนี่ถึงกับผิดหวังเลยครับ จบชีวิตอันแสนรันทดของผมไว้แค่นี้เหอะ อนาถเกิ๊น!!!!
“แต่มีข้อแม้.....”
“....”ว่าแล้วเชียวมันต้องไม่ง่ายแน่
“คุณหนูจะต้อง...”
Guest
