เช้าวันหนึ่ง ณ ปลายสมัยราชวงส์ชิง มีราชองค์การณ์จากพระราชวังตรงมายังเมืองต้านโจวแต่พอมาถึงเมืองต้านโจวคนส่งสารถึงกับอึ้งเพราะไฟลุกลามไหมเมืองต้านโจวแต่คนส่งสารก็สั่งเกตุเห็นร่างของใครบ้างคนที่สลบยอยู่บนต้นไม้คนส่งสารจึงตัดสินใจปีนต้นไม้ขึ้นไปช่วยคนๆนั่นเอาไว้ก่อนที่จะพามาส่งที่เมืองหลวง ผ่านไปสองอาทิตย์แล้วคนคนนั่นยังไม่มีท่าทีว่าจะตื่นเลยสักนิด
“ฝ่าบาท เด็กหนุ่มผู้นี้ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอนถ้าเป็นไปได้ท่านควรจะให้หนุ่มคนนี้เป็นหนึ่งในเชื้อพระวงศ์จะเป็นผลดีเป็นอย่างมาก”หนี่งในหมอดูประจำวังพูดขึ้นพรางมองหนุ่มคนแปลกหน้าที่นอนอยู่บนเตียง
“ฝ่าบาท ข้าเห็นด้วยถ้าท่านแต่งตั้งเด็กหนุ่มผู้นี้ราชวงศ์ชิงจะต้องอยู่ได้อีกเป็นพันๆปีอย่างแน่นอนฝ่าบาทโปรดไตร่ตรอง”หมอดูอีกหลายๆคนก็ทักขึ้นแบบนั่นกันขึ้นมาเป็นจำนวนมาก
“อืม พวกเจ้าออกไปก่อนเถอะเดี๋ยวข้าจะคิดอีกทีหลังว่าจะทำเยี่ยงไรต่อ”ฮ่องเต้พูดขึ้นพรางหันไปมองหนุ่มคนนั่น พอฮ่องเต้พูดเช่นนั่นออกมาเหล่าขันทีและหมอหลวงก็ออกไปจากห้องนั่นทันที
“ฝ่าบาทท่านจะทำเยี่ยงไร สนมหยางกุ้ยเฟยบอกว่านางจะรอให้ท่านไปทานอาหารค่ำกับนางเพค่ะ”ฮ่องเฮาพูดพรางพูดพรางหันหน้ามามองฮ่องเต้กับหนุ่มคนนั่น
“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าข้าจะทำเยี่ยงไรดี แต่ว่าเจ้ากับหนุ่มน้อยคนนี้ก็ชั่งคล้ายกันยังกับพี่น้องเจ้าก็ไม่มีน้องงั้นข้าขอยกหนุ่มคนนี้ให้เป็นน้องชายเจ้าแล้วกัน เจ้าจะรับภาระนี้ไหม”ฮ่องเต้พูดพรางยื่นมือไปหาฮ่องเฮาแล้วยิ้มขึ้นมาเบาๆ
“ข้าขอขอบพระทัยในความเมตตาข้าจะดูแลเค้าเป็นเยี่ยงน้องชายของข้า ฮ่องเต้โปรดวางใจ”ฮ่องเฮายื่นมือไปจับมือของฮ่องเต้ไว้
“ดี งั้นข้าจะไปหาสนมหยางก่อนเจ้าก็กลับไปที่ตำหนักก่อนเถอะ”ฮ่องเต้พูดเสร็จก็เดินออกไปจากที่นั่นทันที แทนทีฮ่องเฮาจะทำตามที่ฮ่องเต้สั่งแต่นางกับนั่งเฝ้าเด็กหนุ่มคนนั่นอย่างใกล้ชิด
“แค่ก แค่ก แค่ก”ชายหนุ่มคนนั่นไอขึ้นเบาๆก่อนที่จะค่อยๆขยับตัวแล้วค่อยๆลืมตาขึ้น
“เจ้าฝื้นแล้ว หมอหลวง หมอหลวง”ฮ่องเฮาพูดพรางเดินมาหาหนุ่มปริศนาคนนั่นอย่างเร็ว
“ทะท่านเป็น แล้วที่นี่ที่ไหนกัน”ชายหนุ่มปริศนาพูดพรางมองไปรอบๆอย่างสงสัยก่อนที่จะหันไปหาฮ่องเฮา
“ที่นี่คือตำหนักซือจวิ๋น เจ้ามีชื่อหรือไม่”ฮ่องเฮายิ้มพรางมองไปหาหนุ่มคนนั่นก่อนที่จะเอาถ้วยชามาให้
“ข้าชื่อ จ่าว เฟยเหวิน ขอบใจท่านที่ช่วยชีวิตข้า”เฟยเหวินพูดพรางรับชามาจากฮ่องเฮา
“ชื่อเจ้าชั่งอัปมงคลยิ่งนัก ข้าจะให้ทางสำหนักหลวงตั้งชื่อให้เจ้าใหม่”ฮ่องเฮาพูดพรางลูบหัวเฟยเหวินก่อนที่จะยิ้มออกมา
“ทำไมท่านถึงใจดีกับข้ายิ่งนัก ข้าไม่มีอะไรจะให้ท่านหรอกนะ”เฟยเหวินพูดขึ้นพรางมองไปที่ฮ่องเฮาที่นั่งอยู่ข้างๆเค้า
“เจ้ารู้ไหมฮ่องเต้จะให้เจ้ามาเป็นน้องชายข้า มีอะไรให้ข้าช่วยอีกไหม”ฮ่องเฮสพูดขึ้นก่อนที่จะลุกขึ้นเตรียมเดินออกไปแต่เฟยเหวินกับคว้ามือของฮ่องเฮาไว้
“ข้าเป็นน้องท่านเยี่ยงนั่นหรือ(ทั่งๆที่ข้าเป็นเพียงคนธรรมดาเยี่ยงนั่นนะหรือ)”เฟยเหวินพูดพรางมองไปที่ฮองเฮา
“เจ้าไม่ต้องกลุ้มกับชีวิตของเจ้าอีกแล้ว จงใช้ชีวิตใหม่ให้คุ้มค่าเจ้าคงเข้าใจคำนี้ใช่ไหม”ฮองเฮาพูดเสร็จก็เดินออกไปจากห้องของเฟยเหวินทันที ตอนนั่นเฟยเหวินไม่รู้ว่าจะทำอะไรดีเค้าเลยเดินสำรวจตำหนักนี้
“โห้ ใหญ่จังเลยแหะแต่ก็ดูร้างจริงๆก็ข้าเป็นเพียงเด็กหนุ่มธรรมดานี่นะ ทำไมข้าจะต้องดิอะไรที่หรูหราด้วยนะ”เฟยเหวินพูดพรางเดินไปจับตันไม้ก่อนที่จะสดุงขึ้นเมื่อคนพูดขึ้น
“ท่านฝื้นก็ดีแล้ว องค์ฮองเต้ได้ให้ข้าไปหาชื่อใหม่มาให้ท่านท่านอยากจะได้ยินชื่อที่ฮองเต้ตั้งให้ไหมขอรับ”ชายวัยกลางคนคนหนึ่งพูดขึ้นภายใต้ความเงียบ
“ท่านเป็นใคร”เฟยเหวินพูดพรางหันหน้าไปมองชายคนนั่น
“ข้าน้อยเป็นกงกงประจำตำหนักขององค์ฮองเต้ นายน้อยโปรดรับราชองค์การณ์”กงกงคนนั่นพูดก่อนที่เฟยเหวินจะคุกเข่า
“ราชองค์การณ์จากฝ่าบาท
ข้าขอแต่งตั้งให้ เจิน เหลียนหยวน จากตำหนักซือจวิ๋นข้าขอแต่งตั้งให้เป็นคนในสกุลเจิน และขอต่งตั้งให้ เจิน เหลียนหยวน เป็นน้องชายขององค์ฮองเฮอ จบราชองค์การณ์”
พอพูดเสร็จก็มอบราชองค์การณ์ให้กับเหลียงหยวนก่อนที่จะพูดขึ้นมาอีกว่า
“นายน้อยโปรดพักผ่อนก่อนก็ได้นะขอรับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ข้าน้อยจะส่งขันทีและนางกำนัลมาให้นะขอรับ”กงกงคนนั่พูดพรางยิ้มมาให้
“ท่านกงกงต้องลำบากแล้ว”เหลียนหยวนพูดขึ้นก่อนที่จะยิ้มให้กอกงแล้วรอให้กงกงออกไปจากตำหนัก วันนี้เหลียนหยวนรู้สึกปวดหัวามากก็เลยหลับไปในที่สุด
วันต่อมา
เหลียนหยวนรู้สึกว่ามีใครมาลูบหัวเค้าเบาๆเหลียนหยวนก็ค่อยๆลืมตาขึ้น
“เอ๊ะ ท่านพี่ท่านมาทำอะไรที่นี่แต่เช้าขอรับ”เหลียนหยวนพูดพรางเอียงหัวอย่างน่าเอ็นดู แล้วมองไปที่ฮองเฮา
“สมกับเป้นเด็กน้อยจริงๆนะนี่จะเที่ยงแล้วต่างหาก ข้าให้คนในห้องเครื่องทำซุปเห็ดมาให้เจ้านะรีบทานซะสิ”ฮองเฮาพูดพรางถือถ้วยซุปมาวางไว้ตรงหน้าเหลียนหยวน
“ขอบคุณขอรับ ท่านพี่ว่าแต่วันนี้ท่านพาใครมากันทำไมเยอะกันเยี่ยงนี้”เหลียนหยวนพูดพรางจิบซุปไปด้วย
“อ้อ พวกนี้คือข้ารับใช้ที่ข้าเลือกมาให้เจ้าส่วนนี้ อี้หวัง เฟย เค้าจะมาเป็นคนสนิทของเจ้า”ฮองเฮาพูดพรางมองไปรอบห้องของเหลียนหยวน
“ข้า อี้หวัง ขอรับใช้นายน้อยไปจนวันตาย”อี้หวังพูดขึ้นก่อนที่จะคุกเข่าลงไปคารวะเหลียนหยวน
“พวกเจ้าแยกย้ายกันไปทำความสะอาดได้แล้ว อี้หวังฝากดูแลน้องข้าด้วยเหลียนหยวนเดี๋ยวพี่ต้องกลับแล้ว”พอพูดเสร็จฮองเฮาก็เดินออกไปจากตำหนักทันที
ในขณะที่เหลียนหยวนกำลังจะลุกขึ้นแต่ขาเค้ากับเจ็บอยู่มันจึงทำให้เค้าทรุดลงแต่ก็ได้แขนอันแข็งแกร่งของอี้หวังก็รับตัวคุณไว้ได้อย่างง่ายดาย
“ท่านเป็นเยี่ยงไรบ้างเจ็บขนาดนี้ท่านจะไปไหน”อี้หวังพูดพรางมองไปที่เท้าของคุณ
“ข้าแค่จะไปอาบน้ำน่ะ ท่านอย่ามองเท้าข้านานเยี่ยงนั่นสิข้ารู้สึกแปลกๆนะ”เหลียนหยวนพูดพรางลูบไปที่ต้นคอ
“งั้นเดี๋ยวข้าจะไปท่านไปอาบน้ำเอง ขออภัย”พอพูดเสร็จอี้หวังก็อุ้มเหลียนหยวนไปที่อาบน้ำส่วนแล้วไม่ให้ใตรเข้าไป
(อี้หวัง)
(เหลียนหยวน)
(ฮ่องเต้)
(ฮองเฮา)
Guest
