Summoner

ตอนที่1

ณ ป่าแห่งหนึ่งที่มี ชื่อว่า โลแลนด์ มีเด็กหนุ่มคนหนึ่ง

นามว่าเอริค ได้หลงเข้าไปในป่า ในป่าแห่งนี้เต็มไป

ด้วยอสูรชั้นต่ำมากมาย พอเอริคเดินไปได้สักพักเขา

ก็ได้ไปเจอกับสูรชั้นต่ำ ตัวหนึ่งรูปร่างของมันคล้ายหมีขนาดใหญ่ เอริคตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า เป็นอย่างมาก ทันใดนั้นเองอสูรตนนั้น ได้ใช้มือฟาดไปที่เอริค

เอริคที่เห็นมือขนาดใหญ่ที่ฟาดมาหาตนนั้น  เอริคคิดว่า ตนเองนั้นไม่น่าจะรอดไปได้ เอริคหลับตาลงอย่างช้าๆ ก่อนที่อสูรตนนั้นจะใช้มือของมันฟาดมาที่เอริค ทันใดนั้นเองก็ปรากฎ มังกรสีแดงที่เต็มไป ด้วยเปลวไฟอยู่เต็มตัวที่เข้ามารับการโจมตีของอสูร ตัวนั้นไว้ พออสูรชั้นต่ำตนนั้นเห็น มังกรสีแดงฉานที่มีเปลวไฟลุกอยู่ทัั่วทั้งตัว ก็รู้ได้ทันทีว่า มังกรตัวนั้นคือ1ใน7ราชันย์มังกร มังกรแห่งคุมนรกอเวจี นามนั้นคือ บราน 1ใน7ราชันย์มังกร

พอเอริคมองไปยังมังกรตัวนั้น เขาตกใจเป็นอย่างมาก

เพราะว่ามังกรนั้น ถึงจะอยู่บนโลกแห่งนี้ ก็ไม่ใช่ว่าหาดู

ได้ ง่ายๆ แต่ที่เขาตกใจมากกว่า เพราะว่า ปรกตินั้น มนุษย์นั้นจะไม่ค่อยถูกกับมังกร แต่ว่าตอนนี้มังกร ตัวนี้กลับมาช่วยเขาเอาไว้ พออสูรชั้นต่ำตนนั้นเห็นบราน อสูรตนนั้นทราบกดีว่า บรานนั้นเป็น1ใน7 ราชันย์มังกร ที่ไม่ว่าอสูรตนนั้นจะพยายาม สักแค่ไหนก็ไม่มีวันที่จะชนะราชันย์มังกร อย่างบราน ได้เลย อสูรชั้นต่ำตัวนั้นได้ถอยหนีไปแต่โดยดี พออสูรชั้นต่ำตนนั้นถอยหนีไปไกล ได้มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินมาหาหน้าเอริค พร้อมเอามือลูบหัว บราน อย่างอ่อนโยน พลันหันหน้ามามอง เอริค แล้วชายคนหนึ่งก็กล่าวขึ้น

"ไม่เป็นไรนะหนุ่มน้อย"

ชายหนุ่มกล่าวพลันลูบหัวของ บราน  ไปอย่างช้าๆ จากเปลวไฟที่ร้อนแรงกับกลายเป็นเปลวไฟที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นทันที

"ผ ผมไม่เป็นไร ข ขอบคุณท่านมากที่มาช่วยผมเอาไว้"

น้ำเสียงของเอริคนั้นเป็นน้ำเสียงที่ดีใจปนตกใจอย่างมาก เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะ มาเห็นนมังกรตัวเป็นๆที่นี่

แถมยังเป็น1ใน7ราชันย์มังกรอีก

"ท่านเป็นใครกันทำไมมังกรตัวนั้นถึงไม่ทำร้าย ท..ท่านกัน"

เอริคกล่าวถามไปด้วยใบหน้าที่ที่ยังตะลึงไม่หาย

"ข้านะเป็นนักเวทย์อัญเชิญยังไงล่ะ"

ชายหนุ่มกล่าวตอบพร้อมยิ้มให้เอริคอย่างเป็นมิตร

"นักเวทย์อัญเชิญงั้นหรอ"

เอริคพูดด้วยสีหน้าตกใจอีกครั้ง ชายหนุ่มยิ้มตอบเอริค

"ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่ามีนักเวทย์อัญเชิญคนไหนสามารถอัญเชิญมังกรได้"

เอริคกล่าวถามด้วยสีหน้าตกใจเล็กน้อยเพราะว่าในความคิดของเอริคนั้นอาชีพนักเวทย์อัญเชิญนั้นเป็นเพียงแค่อาชีพขยะเท่านั้นหากเทียบกับจอมเวทย์และ

อัศวินเวทย์

"แล้วเจ้าทำไมเข้ามาอยู่ในนี้ได้ล่ะ"

ชายหนุ่มถามด้วยความสงสัย

"ข้ามากับพ่อของข้าที่เป็นอัศวินเวทย์แต่พอ ข้าเดินไปได้สักพักข้าก็ดันหลงทางแล้วก็ไปเจออสูรตัวนั้นเข้าแล้วก็ได้มังกรตัวนั้นช่วยเอาไว้

เอริคกล่าวด้วยสีหน้าที่ เบื่อหนาย เล็กน้อย

เอริค...เอริค

ทันใดก็มีเสียงชายคนหนึ่งดังลั่นน้ำเสียงของชายคนนั้นเต็มไปด้วยความกังวล เอริครับรู้ได้ทันว่าจะต้องเป็นพ่อของเขาอย่างแน่นอน

"ข้าคงต้องไปแล้ว"

ชายหนุ่มที่อยู่กลับเอริคพูดขึ้น

"ข้าขอทราบชื่อของท่านได้หรือไม่"

เอริคกล่าวขึ้น

"นามของข้าคือ ซีด"

พอซีดกล่าวจบเขาก็หายไปอย่างไร้ล่องลอย

ทันใดนั้นก็มีชายคนที่ร้องเรียกเอริคดังลั่นมาอยู่ด้านหน้าเอริคแล้ว

"เอริคเจ้าไม่เป็นอะไรใช่ไหม"

ชายคนนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดูกังวลเล็กน้อย

"พ่อ"

เอริคกล่าวขึ้นโดยไม่สนใจคำถามของผู้เป็นพ่อเอริควิ่งเข้าไปกอดผู้เป็นพ่ออย่างอ่อนโยนจากนั้น เอริคได้เล่าเหตุการณ์ต่างๆให้พ่อ ของตนฟัง พ่อของเอริคสีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ ้เค้าไม่เคยคิดเลยว่า นักเวทย์อัญเชิญจะสามารถ อัญเชิญสัตว์ชั้นสูงได้แถมยังเป็นมังกรอีกด้วย มังกรนั้นจะเป็นสัตว์ที่ทนงตนอย่างมากแต่ว่า กลับมีคนที่สามรถ ทำให้มันเชื่อฟังได้นั้นเป็นเรื่องที่แถบจะเป็นไปไม่ได้เลย

หลังจากที่พ่อของเอริคคิดอยู่สักพักก็ถามได้ถามเอริคถึงชื่อชายคนนั้น  "ซีด"เอริคตอบไปด้วยท่าทางที่ชื่นชมบุรุษคนนั้นเป็นอย่างมาก

พอพ่อของเอริคได้ยินชื่อของ ซีด ก็ตกใจเป็นอย่างมาก เพราะว่าเขาไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนเลย คนที่สามรถจะอัญเชิญมังกรออกมาได้นั้น น่าจะเป็นคนที่่มีชื่อเสียงพอสมควร แต่ว่าไม่ว่าจะนึกเท่าไรพ่อของเอริคก็คิดไม่ออกสักที พ่อของเอริคคิดอยู่สักพักก่อนจะพาเอริคกลับบ้าน

ก่อนฟ้าจะมืด

_________________________________________________