รู้แล้ว....ว่าขาดเธอไม่ได้

กราบสวัสดีค่ะ

วันนี้นักเขียนมาเปิดนิยายเรื่อง

'รู้แล้ว....ว่าขาดเธอไม่ได้'

เรื่องนี้ตั้งใจว่าจะเอาแบบดราม่าจัดเต็มค่ะ แต่พอดีนักเขียนไม่ถนัด

ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าฟิลไม่ถึง

จะพยายามอย่างเต็มความสามารถค่ะ เพื่อให้กำลังใจนักเขียน

คอมเม้นต์กันมาเยอะๆเพื่อการลงนิยายจะถี่ขึ้นนะคะ

เพราะนักเขียนแทบจะ(แดก?)คอมเม้นต์เป็นเครื่องชูกำลังละ><

อาจจะใช้คำไม่สุภาพ

อาจจะเรียงคำไม่สะสวย

ยังไงก็ขอโทษไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

ไม่ว่าใคร....ก็ต้องรู้จักคำว่ารักเป็นธรรมดา แล้วคุณรู้บ้างรึป่าวว่ารักที่แท้จริงจะเป็นอย่างไร? แล้วใครล่ะคนที่คือรักแท้ของคุณ? สาวๆหนุ่มๆคงจะคิดว่ารักแท้คงต้องเป็นรักที่สวยงามตั้งแต่เริ่มต้นสินะ

แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยว่า

มันคงไม่มีอะไรที่โรยไปด้วยกลีบกุหลาบหรอกนะ แล้วเคยคิดบ้างมั้ยว่าแฟนหนุ่มของพวกคุณอาจจะเป็นรักครั้งสุดท้าย หรือรักชั่วคราว

หรืออะไรต่างๆนานา พวกคุณอาจจะพบรักชั่วข้ามคืนกันมามากสินะ

ฉันก็...ไม่เคยพบหรอก หึ

รักของฉันก็ไม่ได้ดีอะไรหรอก มันเป็นเพียงความดูแลเอาใจใส่กับคนที่เรารัก แต่เขาไม่รักเราก็เท่านั้น ที่อยู่ด้วยกันมาก็เพราะคะแนนความสงสารหรืออยู่ๆก็อยากคืนดี

ฉันน่ะไม่เคยไปเรียกร้องหรอก

ทำแบบนั้นทำไมล่ะ!! ผู้ชายสมัยนี้ต้องปล่อยให้มาง้อเอง

แล้วยังไงน่ะหรอ ก็พอถึงที่สุด

ฉันสัญญากับตัวเองว่า

'คนที่ต้องมาเสียใจเพราะกูจากไป ก็คือมึง'

____________________________

"เออ กูมันก็แค่คนที่มึงสงสารจนต้องทนอยู่ด้วย"

____________________________

"กูไม่มีทางสำคัญตัวผิดหรอก ว่ากูคือ'คนที่มึงไม่ได้รัก'

_____________________________

"รักมันมากสินะ หึ ไปเลยไปเลยสิกูว่ามึงคงจะสุขสบายไปตลอดชีวิตเลยล่ะ ที่มี'ผู้หญิงเกาะกิน'

อ้อ! ใช่สิกูลืมไป กูก็เกาะมึงกินเพราะที่ผ่านมากูก็ไม่ได้หวังรักมึงอยู่แล้ว!"

_____________________________