ณ ถิ่นรัก
(แทนความคิดถึง)
----------
'เขา' คือหนุ่มรูปงามนามเพราะ
ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของพ่อกับแม่ ถูกเลี้ยงดูแบบตามใจสุดขีด
แม้เลือดที่ไหลเวียนในกายจะพล่านเดือดชวนให้เกเรแค่ไหน
แต่ถ้าพูดเรื่องเรียนแล้วคนอย่างเขาไม่เคยที่จะไม่ตั้งใจ
เขาชอบเรียน เรียนไม่เข้าใจก็ไม่เคยโดดเรียน
และความเพียรนี้เองที่ส่งให้เขาสอบเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยในฝันได้
...
ส่วน 'เธอ' คือสาวน้อยผู้เรียบร้อยและขี้อาย
วัน ๆ เอาแต่ขลุกอยู่กับหนังสือ ไม่เคยออกไปดูโลกภายนอกว่าเป็นอย่างไร
แต่แล้ววันหนึ่งพ่อกับแม่ก็ผลักเธอกระเด็นออกจากอ้อมอก
ต้องระเห็จมาใช้ชีวิตไกลบ้านเพียงลำพัง
แบบฝึกหัดอันโหดร้ายเริ่มต้นขึ้นพร้อมคำว่า...น้องใหม่ !
*❤*❤*❤*
“น้อง...ชื่ออะไร?” คำถามจากพี่เลี้ยงน้องใหม่ดังขึ้นหลังจากที่เขาเดินมานั่งต่อแถวเพียงไม่นาน “ชื่อเล่นน่ะ พี่จะเขียนป้ายชื่อให้” บอกพร้อมชูแผ่นป้ายกับปากกาเมจิกในมือ
“ชื่อหลามครับ” เขาตอบไปตามจริง
“วุ้ย ชื่อดุ ปลาฉลามเหรอ?” ปากถาม มือก็บรรจงเขียนป้ายชื่อให้น้อง
“เปล่าครับ”
“หรือว่างูหลาม?”
“ไม่ใช่ครับ”
“ถ้างั้นคืออะไรอ้ะ” ถามพร้อมคล้องป้ายชื่อประจำกลุ่มให้น้อง ซึ่งเจ้าตัวเพียงแต่ยิ้มแล้วบอกว่าขอบคุณ
จ้างก็ไม่บอกหรอกว่าชื่อข้าวหลาม แหม พูดแล้วคิดถึงพ่อนัก ตั้งชื่อซะน่ารักเชียว ไม่คิดบ้ารึไงว่าลูกชายจะโตมารู้สึกอย่างไรเวลาที่มีคนเรียก ข้าวหลาม ข้าวหลามเอ้ย แหม น่ารักเกินไป รับไม่ได้จริง ๆ
“ยินดีต้องรับสู่กลุ่มโอ (O) นะ มีอะไรก็เรียกพี่เลี้ยงได้เลย” เธอบอกอย่างอารมณ์ดีก่อนจะไปเขียนชื่อให้น้องใหม่ที่มาต่อหลังเขา
ขวัญสกุลยิ้มรับอีกครั้งก่อนจะกลับมาสนใจป้ายชื่อที่เพิ่งได้มา
‘น้องหลาม’
เขายิ้มน้อย ๆ ก่อนจะหวนนึกถึงพ่อกับแม่ที่มาส่งเข้าหอพัก ป่านนี้คงเดินทางกลับกันแล้ว
ขณะที่นั่งฟังเพลงจากกลุ่มพี่สันทนาการที่มาร้องมาเต้นตามจังหวะเพลง หูก็แว่วได้ยินเสียงกลั้นสะอื้นดังมาจากที่ไหนสักแห่ง ซึ่งเขาคิดว่าน่าจะอยู่ใกล้ ๆ นี่แหละ แต่เมื่อมองรอบกายก็ไม่พบความผิดปกใด นอกจาก...
ผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในแถวกลุ่มพี (P) เขาเห็นแว้บ ๆ ว่าเธอเพิ่งมา และตอนนี้นั่งอยู่หลังสุดของแถว เธอก้มหน้าถอดแว่นตาแล้วเช็ด ๆ มันจนสะอาดจึงสวมกลับคืน
“น้องชื่ออะไร?” พี่เลี้ยงกลุ่มพีตรงมาถามชื่อเพื่อเขียนป้ายชื่อ
“ช...ชื่อหนู เหรอคะ?” เธอถามเสียงสั่นเครือ ทำให้พี่เลี้ยงน้องใหม่ที่เกือบจะเขียนคำว่าหนูลงไปในป้ายเงยหน้าขึ้นมอง
“ใช่จ้ะ ชื่อของหนูนั่นแหละ” พี่ระบายยิ้มอ่อนโยนก่อนจะสังเกตว่าน้องใหม่ที่เข้ามานั้นมีอาการผิดปกติไป “หนูเป็นอะไรไปคนสวย หนูร้องไห้เหรอลูก?” ถามด้วยศัพท์วัยรุ่นที่ผูกญาติกันไปทั่ว
“ป...เปล่าค่ะ หนูเป็นหวัด” เธอตอบพร้อมใช้ผ้าเช็ดหน้าซับจมูก พยายามเก็บอาการเต็มที่ จะบอกได้อย่างไรว่าเธอร้องไห้เพราะคิดถึงบ้าน
เมื่อเห็นว่าน้องใหม่ไม่อยากเปิดเผยอะไร ผู้เป็นพี่จึงยอมว่าตาม ถามชื่อแล้วเขียนป้ายคล้องคอให้แล้วเดินจากไป
ขวัญสกุลที่นั่งรับรู้เหตุการณ์มาแต่ต้นพยายามมองป้ายชื่อของคนขี้แย แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่เห็น เขารู้แค่ว่าเธอผิวขาวเหมือนอย่างชาวเหนือที่อยู่ในจินตานาการของตัวเอง สวมแว่นสายตาหนาเตอะ ผมบ๊อบสั้นตามระเบียบโรงเรียน ดูจืดเป็นต้มจืดสุด ๆ ไปเลย
อา...ตกลงว่าเธอชื่ออะไรกันล่ะนี่
เมื่อจนหนทางจะแอบอ่านป้ายชื่อคนอื่นได้ คนเกเรก็หันมองซ้ายมองขวา แล้วทำทีว่าลุกไปเข้าห้องน้ำ พอลับตาคนก็ถอดป้ายชื่อกลุ่มโอพับใส่กระเป๋ากางเกงแล้วเดินกลับมานั่งต่อแถวที่กลุ่มพี...
ไอ้หลามซะอย่าง ดื้อได้โล่ !
~❤~❤~❤~❤~
Guest
