ความทรงจำและคำสัญญาที่หายไป
Intro
“แบมจำพี่ไม่ได้เหรอ” ชายหนุ่มร่างสูงเอ่ยคำพูดออกมาเสียงแผ่ว
“ผมจำไม่ได้” ชายหนุ่มที่ร่างบางและเล็กกว่า เริ่มเอ่ยออกมาอย่างหงุดหงิด
“แบมจำพี่ไม่ได้จริงๆเหรอ” ถึงแม้จะรู้คำตอบอยู่แล้ว แต่เค้าก็อยากจะถามซ้ำอีกครั้ง ถึงแม้ว่าคำตอบที่ได้รับจะทำให้เค้าเจ็บปวด แต่เค้าก็ยังหวัง หวังว่าคำตอบของคนตัวเล็กตรงหน้าเค้า จะเปลี่ยนไป
“ไม่!! ผมจำคุณไม่ได้ จะให้ผมบอกคุณอีกกี่ครั้งกันเนี่ย คุณเป็นใครคุณก็บอกผมมาสิ จะมาถามผมทุกครั้งที่เจอทำไม คุณเป็นใคร คุณสำคัญขนาดที่ผมต้องจำคุณไว้อย่างนั้นเหรอ” ร่างสูงเมื่อได้ยินคำตอบนั้น เริ่มน้ำตาคลอ ตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้าเค้าจำเค้าไม่ได้เลยแม้แต่น้อย ไม่ว่าจะถามอีกซักกี่ครั้ง คำตอบก็ยังคงเหมือนเดิม มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
เวลาของผมมีไม่มากแล้ว ถ้าแบมแบมยังจำผม และคำสัญญาที่มีให้กันไม่ได้ ผมคงจะไม่ได้เจอแบมแบมอีกตลอดไป
BamBam part:
ผมตะโกนใส่คนตรงหน้าอย่างเหลืออด ผู้ชายคนนี้เค้าเป็นใคร ตั้งแต่เจอกันครั้งแรก เค้าก็เอาแต่ถามว่าไม่รู้จักกันจริงๆเหรอ จำเค้าไม่ได้เหรอ ก็ถ้าจำได้ก็บอกไปนานแล้วเซ่ แต่นี่จำไม่ได้ไง แล้วไอ้สีหน้าเจ็บปวดจนแทบขาดใจนั่นก็ด้วย นี่มันอะไรกันวะเนี่ยยย
“เฮ้อออ...ถ้างั้นเอางี้นะ คุณลองเล่ามาซิ ว่าเคยเจอกันที่ไหน เมื่อไหร่ เผื่อว่าผมอาจจะนึกออกขึ้นมาก็ได้นะ”
ผมพยายามใจเย็นแล้วเสนอความคิดบ้าง จริงๆผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าเค้ารู้จักผมได้ยังไงทั้งๆที่ผมไม่เคยเห็นหน้าเค้ามาก่อนด้วยซ้ำ
“เมื่อ7ปีก่อน ตอนที่เรายังเด็ก เราอยู่บ้านใกล้กัน เล่นด้วยกัน ”
เมื่อ7ปีก่อนงั้นเหรอ ผมว่าสมองผมมันก็ไม่ได้ฝ่อถึงขนาดกับจำเรื่องเมื่อ7ปีก่อนไม่ได้นะ แต่ทำไมผมไม่มีความทรงจำของคนตรงหน้าอยู่เลย
“และเรา รักกันมากจนถึงขั้นที่เคยสัญญากันว่า...ถ้าหากโตขึ้น.....เราจะแต่งงานกัน”
“ห๊ะ!!!! ระ ..รัก...รักกัน..มาก...จะ..ตะ..แต่งงาน....งั้นเหรอ” ผมพูดตะกุกตะกัก อึ้งไปเลย อะไรกัน ผมกะหมอนี่เนี่ยนะ รักกัน แล้วที่สำคัญ รักกันมากด้วย ถึงขนาดกับสัญญากันว่าจะแต่งงานกันด้วย ไม่ใช่ละ ถ้าผมไม่ได้ฝัน ไอ้คนที่อยู่ตรงหน้าผมก็บ้าละ
“จะเป็นไปได้ยังไง ผมเป็นผู้ชายนะ.....จะไปรักกับคุณได้ยังไง....คุณกำลังเล่นตลกกับผมอยู่ใช่มั๊ย...คุณต้องการอะไรกันแน่”
“พี่มาทวงคำสัญญา”
“คำสัญญาอะไร”
“คำสัญญา ที่แบมบอกกับพี่ว่า จะแต่งงานกับพี่ จะรักพี่ และอยู่กับพี่ตลอดไป”
“คุณต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ.....ไม่มีทางที่ผมจะพูดแบบนั้น..ไม่มีทาง!!!” ผมวิ่งออกมาจากที่ตรงนั้น เริ่มกลัวคนๆนั้น เค้าต้องการอะไร มาทำแบบนี้ทำไม
“กลับมาแล้วคร๊าบบบ”
“กินข้าวก่อนมั๊ยแบม เจ่เตรียมกับข้าวเสร็จพอดี”
“แบมยังไม่ค่อยหิวอ่ะเจ่...เจ่กินก่อนเลย แบมขอขึ้นห้องก่อนนะ”
“ถ้าหิวก็ลงมาหากินเองละกันนะ”
“คร๊าบบบ” ผมตอบออกไปด้วยเสียงยานคาง เหนื่อย เหนื่อยจริงๆ อยากอาบน้ำแล้วนอนจิงๆ วันนี้ผมเจอเรื่องบ้าๆมาเยอะแล้ว ไม่ไหวแล้ว
“ฮื๊อออออ ฮึกๆ ฮืออ ” เด็กน้อยคนนึง นั่งร้องให้อย่างน่าสงสาร
“แบม!! เป็นอะไรรึ๊ป่าว เจ็บตรงไหนมั๊ย บอกพี่มาซิ เจ็บตรงไหน” เด็กชายที่โตกว่าร้องถามเด็กน้อยอย่างร้อนใจ
“พี่มาร์คคคค ฮื๊อออ...” เด็กน้อยรีบโผเข้ากอดพี่ชายแล้วร้องให้หนักกว่าเดิมอย่างน่าสงสาร ตามแขนและขา มีรอยแผลถลอก ถึงจะไม่มาก แต่ก็ทำให้เด็กน้อยเจ็บอยู่ไม่น้อย
“แบมไม่ต้องกลัวนะ พี่จะปกป้องดูแลแบมเอง...เชื่อพี่นะ ..... พี่สัญญา” เด็กชายที่โตกว่า พูดปลอบโยนด้วยถ้อยคำที่อบอุ่นอ่อนโยน แต่ให้คำสัญญาที่เข้าแข่งและมั่นคงกับเด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมกอด
“สัญญาแล้วนะ”
“อืม...พี่สัญญา”
“แบม แบมแบม แบมแบม ไอ้แบมโว๊ยยยยยยยยย”
“เฮื๊อกก !!!” ผมตกใจตื่นด้วยเหงื่อที่ชุ่มโชก นี่มันอะไรกัน ฝันงั้นเหรอ ผมฝันถึงไอ้พี่ปะหลาดคนนั้นนะเหรอ หรือว่าผมคิดมากจนเก็บเอามาฝันจนกลายเป็นเรื่องเป็นราวซะจริงจัง
“นี่แบมร้องให้เหรอ...เป็นอะไร ฝันร้ายเหรอ”
“ร้องให้ แบมเนี่ยนะ..ร้อง....ให้” ผมงงกับคำถามของเจ่เจีย ก่อนที่เถียงแล้วก็ต้องงง เพราะหางตาของผม มันเปียกไปด้วยน้ำตา อะไร ผมฝันถึงขนาดกับร้องให้เลยเหรอ บ้าไปแล้ว ผมบ้าไปแล้ว
“ไม่มีไรหรอกเจ่ แล้วนี่ เจ่มีไรป่าวอ่ะ”
“ก็ป่าวหรอก เห็นเมื่อเย็นไม่กินข้าว นึกว่าไม่สบายรึ๊ป่าวก็เลยขึ้นมาดูแล้วก็เห็นแบมนอนละเมอกระสับกระส่ายแปลกๆ มีไรไม่สบายใจรึ๊ป่าว เล่าให้ฟังมั่งดิ่”
“สาบานว่าเป็นห่วงน้องมากกว่าอยากรู้เรื่องของชาวบ้าน”
“5555 สมแล้วที่เป็นน้องของเจ่ แสนรู้จิงๆ”
"นี่น้องนะ....ไม่ใช่หมา"
เฮ้อออ ผมละเอือมกับพี่สาวตัวเอง
“ไม่มีไรจิงๆ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่า”
“จะไม่เล่าจริงๆใช่ป่ะ”
“ไม่มีอะไรจิงๆ เจ่ไปนอนเฮอะแบมคงไม่กินแล้วหล่ะ”
“เออๆ ถ้ารู้สึกจะไม่สบายก็กินยาซะนะ”
“คร๊าบบบบ”
พี่ผมออกไปแล้วผมก็ได้แต่กลับมานั่งคิดเรื่องในฝัน พี่มาร์คงั้นเหรอ ผมเรียกเค้าว่าพี่มาร์คเหรอ
ห๊ะ!!! เวลาของมาร์คเหลือน้อยเหรอ หมายความว่าไงอ่ะ !!! o_O
สงสัยกันอ่ะดิ่ หุหุหุ นี้หล่ะ จุดประเด็นสำคัญของเรื่องเลยย...
สวัสดีจ้าาาา ตอนแรกของเค้าาาลงแล้ววว ตอนแรกกะว่าจะแต่งแบบสั้นๆ แต่เอ่ออ มันสั้นตรงไหนฟร๊ะ -_-^
อย่าลืมมาคอมเม้นกันนะเจ้าาาา เป็นอย่างไร สนุกมั๊ยยย จะเดาเรื่องกันถูกรึ๊ป่าววว ลองเดากันดูดิ่ เผื่อถูกนะเออ ^^
Guest
