“พี่ว่าข้อเท้าคงบวมไม่ก็อักเสบแล้วล่ะ แก้วจ๋ากินยาก่อนนะคืนนี้แก้วต้องไข้ขึ้นแน่ๆ เลย” พ่อเลี้ยงจอมพลสันนิฐานจากสายตาและอาการไข้ของหญิงสาว ถ้าพรุ่งนี้ไม่หายคงต้องพาไปหาหมอในเมืองเสียแล้วสิ เขาคิดอย่างเป็นห่วงคนตัวเล็ก “ขอบคุณค่ะพี่พล แก้วสงสารน้องพราวจัง ไม่คิดว่าคุณฟ้าเธอจะใจร้ายได้ขนาดนี้” แก้วเก้ารับยามากินแล้วดื่มน้ำตาม ก่อนจะส่งแก้วน้ำคืนให้สามี จากนั้นจอมพลก็มานั่งเคียงข้างโอบกอดร่างบาง กดศีรษะเล็กนั้นให้อิงไหล่ตนเองรับฟังถ้อยคำของเมียยามเอ่ยถึงลูกสาวนอกไส้ด้วยความห่วงใย“ลูกกับคนที่ไม่ได้รักก็แบบนี้แหล่ะ พราวคงคิดว่าตัวเองโดดเดี่ยว อ้างว้าง ม่านฟ้าเหมือนจะรักแต่จริงๆ แล้วไม่ได้รักแกหรอก เด็กนะสัมผัสได้ถึงความรักของคนเป็นแม่นะ ไม่อย่างนั้นพราวคงไม่ยอมเข้าหาแก้วง่ายๆ หรอก” พ่อเลี้ยงจอมพลเอ่ยขึ้นอย่างใจคิด เขาไม่รู้หรอกว่าคนเป็นแม่จริงๆ คิดยังไงแต่เขาสัมผัสความรักนั้นได้จากมารดาที่เฝ้าเป็นห่วงทะนุถนอมเขากับน้องๆ มาเป็นอย่างดี ไม่เคยที่จะทำร้ายร่างกายจิตใจโดยไม่เหตุผล ส่วนใหญ่ที่โดนตีก็เพราะพวกเขาดื้อ ซนแต่นั่นก็เพราะมารดาห่วงใย กลัวพวกเขาจะได้รับอันตรายจากการเล่นซน มันต่างจากกรณีของม่านฟ้าและพราวนภา**********ฝากพี่พลกับแก้วด้วยนะคะ ของเก่าเล่าใหม่ ราคาเบาๆ*******

พ่ายรักสุภาพบุรุษร้าย

จอมพล พยัคฆพล พ่อเลี้ยงเมืองเหนือเจ้าของสัมปทานปางไม้และรีสอร์ท เขาหื่น เขาน่ารัก เจ้าบทเจ้ากลอน นักดนตรี สุภาพบุรุษแต่เขามีลูกติด

แก้วเก้า รองประธานสาวโรงแรมหรูติดแม่น้ำเจ้าพระยา ชอกช้ำจากรักจนต้องหนีไปเลียแผลใจ อกหักว่าแย่เจอคนชั่วทำร้ายเอาอีก แม้จะมีสุภาพบุรุษมาช่วยแต่ก็ต้องแลกกับพรหมจรรย์ของเธอ แล้วจะทำอย่างไรเมื่อเขาออกตัวแรงอยากรับผิดชอบ

ลิขิตสวาทนางฟ้า เล่ม 1

ฬุศิภา

www.mebmarket.com

ภูผาตัวลอยจากพื้นถูกเหวี่ยงหวืดลงไปนอนจุกอยู่กับพื้น มึนงง ตกใจและไม่คาดคิดว่าจะถูกใครทำร้ายในห้องนอนตัวเอง เขาเงยหน้ามองคนทุ่มเขาลงกับพื้นอย่างงุนงง “น้องพราว”“ไม่ต้องมาเรียกจะพากลับบ้านไหม” ตั้งท่าพร้อมสู้เต็มที่ โกรธคือพลัง น้อยใจคือแรงต้านที่เกิดขึ้น ไม่อยากอย่างไรเธอก็จะไปจากที่นี่ เขามีคนรักแล้ว เขามันไอ้ผู้ชายหลอกลวง“น้องพราวฟังพี่ก่อนสิคะ”ภูผาจุกแต่เขาก็แข็งแรงพอเพียงไม่ถึงนาทีก็ลุกยืนเจรจากับคนตั้งการ์ดพร้อมสู้ได้ “ไม่ต้องมาคะขา ฉันจะกลับบ้านได้ยินไหม” เสียงหวานตวาดใส่ โมโหสุดขีดเจ็บใจอย่างที่สุด“ไม่ให้กลับ ตัวเท่าเมี่ยงจะทำอะไรได้” ภูผาใจเย็นลงมากกับท่าทางกรุ่นโกรธของพราวนภา อาการของเธอมันบอกว่าโกรธแววตามันบอกว่าน้อยใจหึงหวง เขารู้สึกยินดีปรีดาจนนึกขอบใจญาติสาวที่ทำให้เขารู้ว่าตัวเองมีความหมายกับพราวนภาเช่นกัน ขอบใจนะแกรม ไม่คิดว่าการมาของเธอจะทำให้ทุกอย่างมันง่ายขนาดนี้“ทำได้ก็แล้วกันอย่างน้อยก็ล้มยักษ์ได้ก็แล้วกัน” ใบหน้าสวยเชิดขึ้นอย่างถือดี เพราะความจริงที่เธอทำให้เขาล้มเมื่อครู่มาจากฝีมือล้วนๆ“ลองใหม่ไหมล่ะ ถ้าพี่ไม่เผลอเธอจะล้มพี่ได้ไหม”ภูผาท้าทายสีหน้ายียวน ไม่ทันจบประโยคดีหมัดหนักก็พุ่งเข้าหาใบหน้าหล่อดีที่ตาไวหลบทันไม่งั้นคงหมดหล่อเพราะมือเมีย

ลิขิตสวาทนางฟ้า

"น้องพราวจะเป็นเจ้าสาวของพี่ร็อก" ประโยคนนี้เขาจำขึ้นใจถึงเวลาที่เขาจะทำให้ลิขิตจากปากนางฟ้าตัวน้อยมันเป็นจริงขึ้นมาเสียที

ภูผา ปราบบารมี แม็กคราดีน ทายาทซาตานเถื่อน อยุทธ์กับนลัท เด็กชายที่ถูกยึดแหวนสำคัญไป

พราวนภา พยัคฆพล ทายาทอสูรเจ้าเล่ห์ พ่อเลี้ยงจอมพล

เธอโตขึ้นโดยลืมเขาไปสนิทใจกว่าจะจำได้ก็เกือบสูญเสียเขาไปเสียแล้ว

แสดงเพิ่มเติม