First...Love (แรกรัก...รักแรก)

ชื่อตัวละคร และเนื้อเรื่องเกิดจากจินตนาการ หากตรงกับผู้ใดต้องกราบขออภัยมา ณ ที่นี่ด้วย

***************(•^_^•)(°^_^°)+++++++++++

เรื่องย่อ

(เขา) มาร์ติน วิลเลียม โจนส์ นักธุรกิจเครื่องดื่มน้ำเมา ชื่อก้องโลก ยี่ห้อ

For...You

ที่คนนิยม

กันทั่วโลก มียอดขายสูง เรื่องการงานไม่มีที่ติทุกอย่างสมบูรณ์แบบ ด้านการใช้ชีวิตเหมือนผู้ชายทุกคน ผู้ชายโสด ไร้พันธะการแต่งงาน หนุ่มหล่อลูกครึ่ง ไทย-อเมริกัน เทห์มีเสห์น่ ชายในฝันของผู้หญิงทุกคน สาวสวย เซ็กซี่ มากมายทั้งดารา นางแบบ เข้ามาในวงจรชีวิต แล้วพอเบื่อก็เปลี่ยนใหม่ ใช้ชีวิตเพล์ยบอยไม่เคยกลัวใครทั้งนั้น ยกเว้นยายเด็กปีศาจ

หนูยิ้ม

ผู้หญิงปีศาจจอมป่วน และแสนวุ่นวาย ลูกสาวญาติฝั่งแม่ที่มาอยู่ด้วยตั้งแต่เด็ก ที่ตามติดเขาทุกสถานการณ์ ตั้งแต่เด็กจนโตก็ยังไม่ยอมปล่อยมือหรือเลิกรา เจอยายนี่ทีไรชีวิตหมดสนุกทุกที ติดเขาแจยังกับลูกลิงไม่ยอมห่าง เหมือนกับว่าเขาต้องอยู่ในสายตาของเธอตลอดเวลา ยิ่งเวลาที่เห็นเขากับผู้หญิงอื่นยายเด็กแก่แดดนั้นทำยังกับเจ้าเข้าจนเขาต้องใจอ่อนและยอมแพ้ทุกครั้ง คิดแล้วคนเดียวที่หนุ่มหล่อ พ่อรวย อย่างเค้ากลัวก็คือ ยายเด็กปีศาจจอมป่วน แต่ทำไมเพื่อนเขาทุกคนถึงบอกว่ายายเด็กนั้นน่ารัก สดใส เซ็กซี่ ขอจีบได้มั้ย เขาไม่เห็นว่ายายนั้นน่ารักตรงไหนเลย ทำตัววุ่นวายน่ารำคาญ จนเขาต้องไล่ให้ออกจากชีวิตเขา ถึงเขาจะมองว่าวุ่นวายน่ารำคาญ แต่ห้ามจีบโว้ย

(เธอ) หนูยิ้ม แพรวา แพรวลักษ์ คุณหนูสดใสหัวใจแสนซื่อ ตอนอายุ 7 ขวบ เมื่อเธอตกชิงช้าที่บ้านสวนแล้วมีมือที่แสนอบอุ่นมาช่วยพยุงและเป่าแผลที่ขาให้ เธอร้องไห้เพราะเจ็บแผลพี่ชายใจดีที่มาช่วยหอมแก้มเธอหนึ่งครั้งพร้อมพูดว่า "หายเจ็บหรือยังคับ "เธอมองเขาตาปริบๆ "ไปๆหาแม่ไหมกันแม่ไหมมีขนมเยอะๆ" พี่ชายใจดีชวนพร้อมจูงมือเธอตามเขาไป ก่อนพี่ชายใจดีกลับบ้านเขาบอกว่า"พี่มาร์ตินรักหนูยิ้มนะ" หลังจากพี่ชายใจดีกลับบ้านเธอเฝ้ารอพี่มาร์ตินของเธอมาตลอด จนตอนนี้เธออายุ 21 ปี เรียนจบแล้วจึงคิดว่า ถึงเวลาไปหาพี่มาร์ตินของเธอแล้ว เธอได้พบพี่มาร์ตินของเธออีกครั้ง แม้เธอจะตามติดพี่มาร์ตินตลอดเวลาแต่เขากำลังไล่เธอให้ออกจากชีวิตด้วยการพูดว่า "หนูยิ้มเลิกยุ่งกับพี่ซะที พี่รำคาญจะแย่แล้ว น่าเบื่อ" พี่มาร์ตินของเธอมักจะบ่นและว่าเธอตลอดแต่ไม่เคยใช้คำพูดรุนแรงและมองเธอด้วยสายตาที่ทำให้เธอเจ็บปวดแบบนี้ "ลาก่อนพี่มาร์ตินของหนูยิ้ม"

มาร์ตินใจหายเมื่อเห็นสีหน้าและแววตาของยายเด็กนั้น แต่ก็ดีแล้วยายนั้นจะได้เลิกยุ่งกับเขาซะที แต่ทำไมพอยายเด็กนั้นเลิกก่อกวน วุ่นวาย และเขามองไม่เห็นเธอในสายตาของเขามันทำให้หงุดหงิด หรือบางทีเธออาจไม่อยากเห็นเขาอยู่ในสายตาอีกแล้ว

"ชีวิตที่สงบสุข ไม่ต้องคอยวิ่งตามใคร มันก็ดีนะหนูยิ้ม" เสียงเล็กๆบ่นให้กับตัวเองเบาๆ "เมื่อไหร่แก่จะเหนื่อยพอที่หยุดล่ะ แก่ไม่เหนื่อยเหรอ..."หลังจากที่โดนพี่มาร์ตินไล่ให้เดินออกจากชีวิตเขา เธอก็ขับรถมานั่งร้องคนเดียวที่ทะเล ส่วนมาร์ตินก็ขับรถตามมาห่างๆเมื่อเห็นยายเด็กปีศาจนั่งกอดเข่าร้องไห้ก็สงสาร และรู้สึกผิดเขาแค่อยากให้ยายนี่เลิกวุ่นกับเขาในบางเรื่องเท่านั้น แม้คำพูดที่พูดอาจรุนแรงไปหน่อยก็เถอะปกติยายนี่เคยสนใจที่เขาว่าซะที่ไหนกัน ด่าเท่าไหร่ก็เห็นหน้ามึนทนได้ตลอด

++++++++-----------—---------------++++++++------------******-------------+++++----------------------++++

" นี่พี่มาร์ติน เลิกมาวุ่นวายกับหนูยิ้มได้แล้วนะ"เสียงใสๆบ่นขึ้นมาหลังจากไล่ให้เธอออกจากชีวิตเขา เธอก็ทำให้เพราะถ้าคนที่เธอรักอยู่ใกล้เธอแล้วไม่มีความสุขเธอก็ควรปล่อยมือเสีย "ไม่ได้หรอก...เดี๋ยวหนูยิ้มหายอีก"เสียงพี่มาร์ตินของเธอดังขึ้นมาใกล้ๆหูเล็ก (เอะ??พี่มาร์ตินไม่ใช่ของเธออีกแล้วนะ)"กลับห้องตัวเองได้แล้ว เค้าจะนอนแล้ว"ยายเด็กปีศาจว่าพร้อมผลักเขาเบาๆ

" ไม่...พี่จะนอนที่ห้องนี่กับหนูยิ้ม" เสียงเข้มพูดขึ้น

" ไม่ได้..เค้าไม่ให้นอน...ห้องตัวก็มีนอนห้องตัวสิ"หนูยิ้มว่าให้ก่อนสบัดหน้าหนี

" ไม่สนจะนอน..ทีเมื่อก่อนใครไปขอเค้านอนด้วยทุกวันล่ะ"มาร์ตินพูดพร้อมดึงคนตัวเล็กให้ล้มนอนด้วยกัน

" อ้ายๆๆๆ....ปล่อยหนูยิ้มเลยน่ะ ใครอยากนอนกอดตัวกัน "

" เมื่อก่อนเห็นขอนอนกอดเค้าทุกคืน " มาร์ตินพูดพร้อมส่งรอยยิ้มล้อเลียนให้คนตัวเล็กกว่า

" ก็หนูยิ้มโตแล้ว..กลับห้องตัวได้แล้วเค้าจะนอน...อืมๆๆๆ " เสียงบ่นหายไปเพราะโดนมาร์ตินจูบปิดปากช่างว่านั้นเนิ่นนาน ก่อนจะถอนริมฝีปากออกแล้วพูดว่า

" นอนได้แล้ว...ถ้าบ่นอีกพี่จะจัดการขั้นเด็ดขาดนะ " ว่าพร้อมดึงคนตัวเล็กมากอดไว้ในวงแขนพร้อมซุกหน้าลงที่ซอกคอ ก่อนจูขเบาๆที่กระหม่อมและริมฝีปาก " หายโกรธยัง...หนูยิ้ม..ฝันดีนะ เด็กดื้อ "

พี่มาร์ตินก็อย่างนี้ทุกทีอ่ะ เธอก็เหมือนกันเจ็บไม่เคยพอพี่มาร์ตินง้อนิดเดียวก็ใจอ่อนตลอดเลย เดี๋ยวนี้สงสัยผีเข้าใจดีกลับเราตลอดตามเราต้อยๆๆ ถ้ารู้ว่ามีอะไรกันแล้วพี่มาร์ตินเดินตามเรา มองแค่เรา ทำท่าหงุดหงิดเวลามีผู้ชายมาเข้าใกล้ กอดเราตลอดเวลา ที่สำคัญไม่ยอมให้เราอยู่ห่างตัวเลยแบบนี้จับปล้ำแต่แรกไม่ต้องเหนื่อยวิ่งไล่ตาม.....อิอิอิ....( ยายหนูยิ้มเธอเป็นผู้หญิงนะคิดจะปล้ำพี่มาร์ตินนี่นะ...กล้าคิดนะ..อย่าให้พี่มาร์ตินรู้ล่ะว่าคิดอะไร..ตานั้นยิ่งหื่นๆอยู่ ) สาวน้อยคิดพร้อมยิ้มกับตัวเองส่งมือไปกอดคนตัวโต ลูบไล้เบาๆที่ช่วงเอวหนา

" อืม...สงสัยไม่กลัวคำขู่ " เสียงใหญ่บ่นเบาๆ

" กลัวตายล่ะ...พี่มาร์ตินบ้า " ....." ไม่ต้องนอนแล้วล่ะ...ทำโทษเด็กดื้อสนุกกว่าเยอะ "มาร์ตินพูดพร้อมก้มลงปิดปากช่างเจรจานั้น ถ้ารู้ว่ามีความสุขขนาดนี้จัดการยายนี่ตั้งนานแล้ว...

+++++++---------****--(°^_^°)(°^_^°)---------++++++

โดย....กาสะลอง