เพราะแจกันประจำต้นตระกูลเป็นเหตุ.. ความอีนุงตุงนังจึงบังเกิด
-ป้องปก-
"ใครๆ ก็บอกว่าผมไม่มีหัวใจ มันใช่เหรอ?"
-ลิลิน-
"ทุกอย่างในชีวิตต้องเพอร์เฟ็กต์"
“ผมไม่เห็น” ชายหนุ่มตรงหน้าตะคอกเสียงดังอย่างเสียมารยาทแถมยังล้วงมือทั้งสองข้างเข้าไปในกระเป๋ากางเกงยีนขาดๆ สกปรก เสื้อยืดตัวใหญ่ที่ดูจะใหญ่กว่าคนใส่อยู่มาก ไหนจะทรงผมยาวๆ ความยาวระดับบ่า หนวดเครารกครึ้มจนดูน่ากลัว จัดได้ว่าเป็นผู้ชายที่แต่งตัวได้ซกมกที่สุดเท่าที่เธอเคยเจอมาเลย
“สกปรก” ลิลินขยับปากพูดกับตัวเองเบาๆ แต่มันดันไปกระแทกใส่คนหูดีตรงหน้าเข้าอย่างจัง
“คุณว่าไงนะ”
“อะไรคือว่าไง ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย” ลิลินเฉไฉออกนอกเรื่องก่อนจะแกล้งมองรอบห้องจัดแสดงงานอย่างกลบเกลื่อน
“แรงนะคุณ”
“อะไรแรง วันนี้ฉันแต่งตัวดูแรงๆ งั้นเหรอ” หญิงสาวพูดพลางสำรวจตัวเอง
“กลิ่นเต่าคุณน่ะแรงมาก โชยมาตั้งแต่หน้าปากซอย!!”
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการณ์ของไรเตอร์
มิได้ดัดแปลง ทำซ้ำ หรือคัดลอกผู้ใดมา
ตัวละคร ชื่อนามสกุล สถานที่ ภาพประกอบ ล้วนสมมุติขึ้นและไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่อง
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ห้ามผู้อื่น คัดลอก ทำซ้ำ หรือดัดแปลงแก้ไข
"ลิขสิทธิ์ ตาม พรบ. พ.ศ. 2537"
(เปิดเรื่อง 20/5/2560)
ขอฝากผลงานไว้อีกเรื่องนะคะ :)
ธุวานันท์