สยบรักเล่ห์ร้ายนายคาสโนว่า

"โตขึ้นเอวาจะแต่งงานกับลุงไทม์"

"ฮ่าๆๆ คร้าบ ลุงไทม์จะรอเจ้าสาวตัวน้อยของลุงนะครับ"

ภาคต่อ รักเย็นชานายอันตราย

ตอนพิเศษ จากรักเย็นชานายอันตราย ...ส่งต่อให้สยบรักเล่ห์ร้ายนายคาสโนว่า

ตอน : ขีดเส้นใต้ระหว่างเรา (ไทม์ ลูกน้ำ  / เอวา ไทม์)

น้ำขอโทษค่ะพี่ไทม์

แสงอาทิตย์สีทองระเรื่อส่องกระทบกับขอบน้ำทะเลสีครามมันเป็นภาพที่สวยงามยิ่งนักในยามเย็นเช่นนี้ ท้องทะเลเงียบสงบมีเพียงคลื่นเล็กๆ คอยซัดมากระทบชายฝั่งพร้อมกับสายลมที่โชยมาไม่ขาดสาย น้ำทะเลยังคงซัดเกยชายฝั่งเข้ามา กระทบกับปลายเท้าสองคู่ที่หันไปเผชิญกับมัน

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า แพ้ราบคาบเลยเรา” ชายหนุ่มลูกครึ่งยืนหัวเราะลูบท้ายทอยตัวเองในยามที่ไม่รู้จะแสดงออกแบบไหนดีในตอนนี้เพื่อปกปิดบางสิ่งที่อยู่ข้างใน

“น้ำ” ไทม์หันหน้าไปมองหญิงสาวที่อยู่ในชุดเดรสเปิดไหล่ลูกไม้สีขาว เธอยังดูอ่อนหวานน่าทะนุถนอมเสมอ ท้องที่เคยราบเรียบเริ่มนูนขึ้นมาเล็กน้อยจากสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ที่เริ่มก่อตัวขึ้นมาจากความรักของผู้ให้กำเนิด

ลูกน้ำหันมามองไทม์ที่เรียกชื่อเธอ รอฟังว่าชายหนุ่มจะพูดอะไร

“เคยมีสักครั้งไหม เอ่อ แบบว่า ที่เผลอใจมาให้พี่”

“พี่ไทม์เป็นพี่ชายที่แสนดีของน้ำเสมอมาค่ะ” ลูกน้ำเลือกที่จะตอบในแบบที่รักษาน้ำใจมากที่สุด

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า แค่นี้ก็ดีแล้ว”

“เอ้ เจ้าหนูไหนมาทักทายกันหน่อยดิ รู้ไหมว่าลุงรักแม่เรามากเลย อย่าดื้อให้แม่เหนื่อยนะครับ” ไทม์คุกเข่าแนบใบหูไปที่ท้องของลูกน้ำ บอกรักหญิงสาวอ้อมๆ โดยไม่ได้หันขึ้นไปมองเจ้าของท้อง

“รักแค่ไหน บอกมาเลย”

“ฮ่า ฮ่า แค่ไหนดีน๊าา” เสียงชายหนุ่มวัยสามสิบห้าปีเศษหัวเราะอารมณ์ดีไม่สนใจโต๊ะข้างๆ ที่เหลือบมามอง โดยเฉพาะนางแบบสาวเซ็กซี่ที่นั่งเกาะแขนเขาอยู่

“หนูไม่รักลุงไทม์แล้ว หนูจะกลับบ้าน” สาวน้อยน่ารักวัยเก้าขวบนั่งกอดอกเบ้ปากหน้าหงิกหน้างอหันไปทางอื่นเมื่อถูกขัดใจ

“รักเท่าฟ้าเลยครับ จะรักมากกว่านี้ถ้าเอวากินข้าวในจานจนหมดเกลี้ยง”

“แล้วรักใครมากกว่ากันคะระหว่างหนูกับป้าปากแดงคนนี้” นางแบบสาวเมื่อถูกพาดพิงจากเด็กสิ้นไม่กลิ่นน้ำนมถึงกับจิกตามองด้วยความไม่พอใจ

“เอ่อ ก็ต้องเอวาสิครับผม” ไทม์ส่ายหน้ากับความเจ้าแง่แม่งอนของหลานสาวที่ดูจะเกินตัว

“แล้วทำไมวันนี้ลุงไทม์ต้องพาป้าคนนี้มากินข้าวกับเราล่ะคะ”

“เอ๊ะ” ไทม์หันมามองคู่ควงที่แสดงอาการหงุดหงิด จนเธอต้องเปลี่ยนท่าทีทันที

“เอ่อ คนรักกันก็ต้องมาทานข้าวด้วยกันสิคะหนูเอวา”

“ลุงไทม์รักหนู ไม่ได้รักป้าสักหน่อย จริงไหมคะลุงไทม์”

“เฮ้อ จริงครับ ลุงว่าเรารีบกินข้าวแล้วรีบกลับดีกว่านะครับ ปะป๊ากับมามี๊จะเป็นห่วงเอา นะครับเด็กดี”

“หนูอยากให้ลุงไทม์ป้อน…”

…

“อึ๊บ อ่าาา แบบนั้นล่ะ” เสียงครางจากไฟกามารมณ์ที่เริ่มปะทุขึ้นดังออกมาจากห้องนอนหรู ชายวัยกลางคนร่างกายกำยำแหงนหน้าครางออกมาเพื่อระบายความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นตรงส่วนล่าง มือใหญ่กำเส้นผมยาวสยายดันหัวทุยให้เข้าหาแก่นกายกดมันขึ้นลงจนหนำใจ ก่อนจะประคองหน้าสวยเฉี่ยวของดาราสาวชื่อดังอันดับต้นๆ ของเมืองไทยเข้ามากระหน่ำจูบบดขยี้ ทั้งสองแลกลิ้นพันนัวเนียอย่างไม่ยอมกัน มือบางรู้หน้าที่ของตัวเองเป็นอย่างดีจับท่อนดุ้นแข็งที่โผล่พ้นซิปกางเกงรูดขึ้นรูดลงเพื่อเตรียมความพร้อม ทว่า

เพล้งงง*!! เสียงแจกันตกกระทบพื้นแตกจากฝีมือใครบางคนที่ยืนอยู่หน้าประตู*

ว๊ายย เพี๊ยะ กรี๊ดดด

“แกเป็นใคร!” ดาราสาวถูกฉุดกระชากขึ้นมาจากตักของชายหนุ่มก่อนจะโดนตบโดยไม่ทันตั้งตัว

“เอวา!” ไทม์ตกใจที่อยู่ดีๆ เด็กในปกครองก็โผล่มาโดยไม่บอกไม่กล่าว แถมยังเข้ามาตอนที่เขากำลังจะ…

“ฉันควรถามป้ามากกว่าว่าเป็นใคร ถึงเที่ยวมายุ่งกับของๆ ชาวบ้าน” สาววัยละอ่อนอายุราวสิบเจ็ดปียืนท้าวสะเอวยิงคำถามกลับไป พร้อมตะบันหน้ากับผู้หญิงตรงหน้า

“กรี๊ดดด นี่แกมันจะมากไปแล้วนะ”

เพี๊ยะ เพี๊ยะ กึก ดาราสาวเดินเข้าไปตบหน้าเด็กสาววัยรุ่นในชุดเสื้อยืดรัดรูปกางเกงยีนส์ขาสั้น ก่อนที่ทั้งคู่จะจิกหัวเปิดฉากตบกันอย่างไม่มีใครยอมใคร

“เอ๊ยย หยุดๆ” ไทม์รีบจัดการกับชุดตัวเองวิ่งเข้าไปห้ามทัพทันที

“บอกให้หยุดไง!”

พลั่ก*!*  “อะเอวา…” ไทม์เผลอกระชากเอวาออกจากคู่ขาอย่างแรงจนเธอเซล้มกระแทกกับพื้นอย่างจังจากแรงเหวี่ยง

“หึ สมน้ำหน้า ไทม์ขาช่วยแยมด้วยค่ะเจ็บไปหมดเลยค่ะ”

“กลับไปซะ” ไทม์พูดออกไปโดยไม่คิดจะหันไปมองคู่ขา สายตาเขายังคงจ้องไปที่เด็กสาวที่ล้มลงกับพื้น ที่ตอนนี้ก็จ้องกลับมาที่เขาเหมือนกัน แต่ดูเหมือนว่าแววตาของทั้งคู่จะแสดงออกมาตรงกันข้าม

“แต่…”

“ฉันบอกให้กลับไป! เดี๋ยวนี้!” ไทม์กดเสียงต่ำหันไปมองด้วยสายตาเหี้ยมจนดาราสาวต้องยอมถอยร่นก่อนความสัมพันธ์ที่เฝ้าอุตส่าห์สร้างมันขึ้นมาจะขาดสะบั้นลงซะก่อน เธอลงทุนไปไม่น้อยยังไงก็ต้องจับเขาให้ได้ จะไม่ยอมให้ยัยเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนนี้มาทำมันพัง

ไทม์ค่อยๆ เดินย่างสามขุมเข้าหาเด็กน้อยที่นั่งกองกับพื้นราวกับเสือที่จ้องมองเหยื่อกลัวมันจะรู้ตัวแล้ววิ่งหนี เขานั่งคุกเข่าเอื้อมมือไปหาหวังจะพยุงตัวเด็กสาวให้ลุกขึ้น ทว่ามือบางเล็กกลับเหวี่ยงตวัดมือเขาออกอย่างแรง

“ลุงไทม์ขอโทษ เจ็บไหมครับ”

“ทำไมต้องทำแบบนี้อยู่เรื่อย” น้ำตาเริ่มพลั่งพลูออกมาจากนันย์ตาหวานของเด็กสาว

“เอ่อ เอวายังเด็กยังไม่เข้าใจ เอาไว้โตสักหน่อยแล้วหนูจะเข้าใจนะครับ” ไทม์ยื่นมือไปลูบหัวเด็กสาวที่ยังคงนั่งร้องไห้ คงเสียใจที่เขาเผลอทำรุนแรงกับเธอไป เพราะตั้งแต่ลูกน้ำคลอดเอวามา ไทม์ก็เทียวไปเทียวมาเล่นกับหลานรักตลอด ตามใจทุกอย่าง ดูแลราวกับไข่ในหิน จนตอนนี้เอวาติดเขาหนึบยังกะตังเม

“หนูโตแล้ว!” เด็กสาวปัดมือไทม์ออกแล้วยืนขึ้นหันหน้าไปทางอื่น

“แล้วมาได้ยังไง นี่มันสองทุ่มแล้วนะ” ไทม์ส่ายหัวในความหัวแข็งและแสนงอนอันดับหนึ่งของหลานสาว คงได้เชื้อมาจากไอ้ซันเต็มๆ ในเรื่องของนิสัยใจคอ แต่ยังโชคดีที่ยังมีความอ่อนหวานในแบบฉบับผู้หญิงที่ได้มาจากลูกน้ำบ้าง ไหนจะหน้าตาผิวพรรณที่ยิ่งโตก็เหมือนกับจะถอดแบบแม่มายังกับเป็นพิมพ์เดียวกัน

“หนูต้องถามมากกว่าว่ายัยนั่นมาได้ยังไง ทำกันไปถึงไหนแล้วล่ะฮะ!” เอวาพูดตะคอกใส่ไทม์เสียงดัง

“เอวา จะมากไปแล้วนะ!” ไทม์ลุกขึ้นจับแขนเด็กดื้อบังคับให้หันมาหาคุยกับเขา

“ทำไม รับไม่ได้หรือไงคะ ก็ไหนลุงไทม์บอกว่ารักหนูไง แล้วทำไมต้องไปยุ่งกับผู้หญิงพวกนี้ด้วย”

“เอวา มันไม่เหมือนกัน”

“แล้วทำยังไงมันถึงจะเหมือนกัน จะให้หนูทำยังไง!”

“เอวา! เราคงคุยกันไม่รู้เรื่อง ลุงว่าหนูกลับไปก่อนดีกว่า” ไทม์ปล่อยมือจากเอวา เบือนหน้าหนีใช้มือมาลูบหน้าตัวเองแทนเพื่อระงับโทสะ เมื่อดูท่าแล้วเด็กในปกครองคงไม่ยอมเข้าใจอะไรง่ายๆ อีกตามเคย ไม่ใช่ว่ามันไม่เคยเกิด มันเกิดขึ้นบ่อยแล้วต่างหากล่ะกับการที่เอวาโผล่มาตอนจะเข้าด้ายเข้าเข็ม แต่ดูเหมือนครั้งนี้อารมณ์เธอจะมาคุกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ซึ่งเขาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน

“สุดท้ายลุงก็เข้าข้างผู้หญิงพวกนั้น ลีลามันดีจนลุงติดใจมากเลยใช่ไหม!” เอวายังไม่ยอมลดราวาศอก ดึงแขนไทม์ให้เขาหันมาพูดด้วย

“ไม่ใช่เรื่องของเด็ก อย่างที่ลุงบอก กลับไปก่อน เราคงคุยกันไม่รู้เรื่อง” ไทม์พยายามระงับอารมณ์ไม่อยากถือสาเด็กตรงหน้า

“ไม่ จนกว่าลุงจะตอบหนูมาว่าผู้หญิงพวกนั้นมันเด็ดมากใช่ไหม!”

“โธ่เว้ย เออ เด็ด!” ไทม์เผลอตัวตะคอกใส่เอวา อาจจะเป็นเพราะฤทธิ์เหล้าที่เขากินเข้าไปด้วย เขาพยายามจะไม่ถือสาเด็กน้อย แต่เธอก็จี้ต่อมโมโหเขาไม่หยุดสักที ‘มันจะอะไรกันนักกันหนาวะ’

ตุบ ตุบ ตุบ

“โอ๊ย ๆ หยุดเดี๋ยวนี้นะเอวา”

“หนูไม่หยุด ลุงใจร้าย ลุงหลอกหนู”

“ลุงไปหลอกอะไรเอวา โอ้ยๆ”

“หลอกว่ารักหนูไง”

“มันไม่เหมือนกัน!!”

“ได้ งั้นหนูจะทำให้มันเหมือนเอง!!”

อุ๊บ!... ไทม์ถึงกับเบิกตากว้างยืนนิ่งตกใจเมื่ออยู่ดีๆ เด็กสาวตรงหน้าเขย่งตัวคว้าหน้าเขาลงไปแล้วกดจูบที่ปากทันที ถึงแม้สัมผัสนั้นจะไม่ได้ล่วงล้ำเข้ามาด้านใน แต่มันทำให้ใจเขากระตุกวาบขึ้นมาอย่างแรง กว่าจะตั้งสติได้ก็เมื่อรู้สึกว่าฝ่ามือที่ประคองหน้าเขาไว้เอื้อมไปคล้องที่คอเขาแทน

“ทำบ้าอะไรฮะ!” ไทม์ตั้งสติได้ปลดแขนน้อยออกจากคอแล้วตะคอกกลับเสียงดัง

“ก็ทำเหมือนที่ผู้หญิงพวกนั้นทำไง!!”

“ใครสั่งใครสอนให้ทำแบบนี้ฮะ!” ไทม์ตะคอกกลับเด็กสาวตรงหน้าอย่างเหลืออด นี่ทำไมแก่แดดแบบนี้ ถ้าไปทำกับผู้ชายคนอื่นแบบนี้เข้ามันจะเป็นยังไง เขาไม่อยากจะคิด

“หนูบอกแล้วไงว่าหนูไม่ใช่เด็ก! เรื่องพวกนี้หนูก็ทำให้ลุงได้”

“กลับไปซะ”

“ไม่!” เด็กสาวไม่ยอมกลับแต่เดินเข้าไปกอดร่างกำยำแทน

“ฉันบอกให้กลับไป!” ไทม์กระชากแขนน้อยออกจากเอวแล้วเดินหลบออกไปจากห้องทันทีปล่อยให้เด็กสาวนั่งร้องไห้หมดแรงอยู่ในห้อง

“ฮือๆๆ หนูรักลุงไทม์”

ปัง*!*

ประตูห้องนอนถูกกระแทกปิดอย่างแรง ไทม์เดินออกมายืนพิงที่ประตูด้านนอก มือใหญ่กุมที่อกด้านซ้ายของตัวเอง มันไม่เคยเต้นแรงแบบนี้มานานแล้วนับตั้งแต่ครั้งนั้น…(ตอนด้านล่างเป็นบางส่วนที่เพิ่มบทบาทไทม์เข้ามาในฉบับรีไรท์)

ลูกน้ำเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากจัดการธุระส่วนตัวเสร็จ แต่ก็ต้องตกใจถอยร่นติดผนังข้างประตูห้องน้ำ เมื่อไทม์เดินเข้าในระยะประชิดยกแขนสองข้างค้ำยันที่ผนังตีกรอบไม่ให้เธอหลีกหนีไปไหนได้

ไทม์เอียงหน้าเข้าใกล้ลูกน้ำ ใกล้ขึ้น ใกล้ขึ้น ลูกน้ำหลับตาปี๋กำชายเสื้อตัวเองไว้แน่นเมื่อสัมผัสได้ถึงไออุ่นของลมหายใจของผู้ชายที่ยืนอยู่ในระยะประชิด ‘พี่ไทม์จะทำอะไร!!’

คางถูกเชยขึ้นมาจากมือใหญ่นุ่ม ลูกน้ำสัมผัสได้ว่า อะไรบางอย่างกำลังเคลื่อนใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ทว่า

“อย่าเที่ยวไปจูบใครเวลาเมาอีกนะ อาจจะไม่โชคดีเสมอไป”

“…!!!...”

“ฮ่า ฮ่า พี่อำเล่นครับ เชื่อเหรอ หน้าซีดใหญ่เลย”

“พี่ไทม์! อย่าเล่นแบบนี้อีกนะ โกรธจริงๆ ด้วย” ลูกน้ำเดินงอนตุ๊บป่องตรงไปยังโต๊ะกินข้าวโดยไม่สนใจผู้ชายข้างหลังว่าตอนนี้สีหน้าเป็นยังไง

“แล้วถ้าจริงจังล่ะ ทำได้ใช่ไหม…”

เหตุการณ์เมื่อคืน

ผมอุ้มลูกน้ำขึ้นมาที่คอนโด คงพากลับไปที่อพาร์ทเม้นท์เธอไม่ได้ ไม่อยากให้อยู่คนเดียวทั้งๆ ที่เมาแบบนี้ผมวางเธอบนเตียงอย่างเบามือ หาผ้าชุบน้ำเย็นมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้จะได้หลับสบาย …

“ทำไมไม่รัก...ฮือๆ” ลูกน้ำนอนเพ้อไม่ได้สติ คว้าคอผู้ชายที่นั่งเฝ้าข้างเตียงลงไปหาใบหน้าเนียนใส จมูกเรียวเล็กแทบจะชนเข้ากับสันจมูกโด่งได้รูปของหนุ่มลูกครึ่ง

!!!

“น่ะ น้ำ” คนตัวเล็กกดคอชายหนุ่มให้แนบชิดเข้าไปอีกแทบไม่มีช่องว่างให้หายใจ ทันใดนั้นปากเล็กถูกยกขึ้นจูบปากหยักได้รูปทันทีทั้งๆ ที่เปลือกตายังปิดสนิท

“ซัน…”

...

หลังจากเหตุการณ์คืนนั้นผ่านไปสองวัน ผมกลับไปง้อเด็กน้อยในปกครอง ถึงจะโกรธมากมายแค่ไหนผมก็ต้องใจอ่อนเป็นฝ่ายง้อก่อนเสมอ เรื่องคืนนั้นคิดซะว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นและไม่อยากให้เอวาคิดมากจนเข้าหน้ากันไม่ติด คงต้องทำตัวให้ปกติที่สุด  แต่ใครจะไปคิดว่ามันจะเป็นคืนสุดท้ายที่ผมได้เจอเธอ เอวาบินไปฝรั่งเศสโดยไม่กล่าวร่ำลาลุงคนนี้แม้สักคำ เธอจากผมไปทั้งๆ ที่ยังโกรธผมอยู่…

...

“ใคร”

“เพื่อนหนูเองค่ะป๊า”

“แกริค นี่ป๊าเราเอง”

“สวัสดีครับคุณพ่อ”

“กูไม่มีลูกชาย”  ซันคะ …ลูกน้ำปรามสามีที่ทำตัวหวงลูกสาวจนเสียมารยาท

“อ้อ…ลุงแก่ๆ ที่นั่งอยู่ชื่อลุงไทม์”

อึก กาแฟที่เพิ่งส่งเข้าไปในปากแทบสำลักออกมาเมื่อเจอคำกล่าวแนะนำของเด็กสาวในปกครอง  ‘ยัยตัวแสบ’

ซันกับลูกน้ำบินมาเยี่ยมลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนคนเดียวที่ฝรั่งเศสเมื่อเจ้าหล่อนไม่มีทีท่าว่าจะกลับไปเยี่ยมพ่อแม่ที่เมืองไทยเลยนี่ก็ปาไปหนึ่งปีแล้ว  ส่วนไทม์เองก็ขอตามมาด้วยเพราะเป็นห่วงเด็กในปกครองเช่นเดียวกันถึงแม้จะโดนจิกกัดจากเพื่อนที่หวงลูกสาวซะเหลือเกิน ตั้งแต่เธอมาอยู่ที่นี่เขาไม่เคยติดต่อเธอได้เลย เอวาพยายามหลบเลี่ยงเขามาโดยตลอด จนมาเจอตัววันนี้เขาก็พอจะเข้าใจว่าทำไมเด็กสาวไม่ยอมกลับเมืองไทย คงเป็นเพราะติดใจแฟนหนุ่มตาน้ำข้าวเข้าให้แล้ว

“เป็นเด็กเป็นเล็ก ยังไม่เหมาะที่จะมีแฟนตอนนี้นะลุงว่า”

ไทม์เดินตามเอวาเข้ามายังห้องครัวในขณะที่หล่อนกำลังเตรียมคุกกี้ใส่จาน

“อะไรที่บ่งบอกว่าเด็กเหรอคะ” เอวาก้มมองดูที่หน้าอกคัพซีของตัวเองที่ได้เชื้อแม่มาเต็มๆ จนไทม์สะอึกอดกลืนน้ำลายลงคอไม่ได้ เขายอมรับว่าเธอดูแปลกตาขึ้นมาก ตั้งแต่การแต่งตัวจนถึงรูปร่างที่เริ่มกระชับได้สัดส่วนบ่งบอกความเป็นผู้หญิงมากขึ้น อาจจะกล่าวได้ว่ามันบ่งบอกมากซะจนแทบจะทะลักออกมา เธอไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้ว

“อีกอย่างแกริคก็เป็นรุ่นพี่อายุยี่สิบสองแล้ว เราสองคนโตพอที่จะใช้คำว่าแฟนได้แล้วค่ะ หนูว่าแก่ๆ อย่างคุณจะมาเข้าใจความรู้สึกวัยรุ่นแบบหนูได้ยังไง” เป็นอีกครั้งที่ไทม์ต้องสะอึกกับคำพูดของเด็กในปกครอง เธอเปลี่ยนไปมากจริงๆ เด็กหญิงที่อ่อนหวานคนนั้นหายไปไหน อีกทั้งสรรพนามที่ใช้เรียกเขาก็เปลี่ยนไป

“เอวา..” ไทม์กัดกรามเข้าไปบีบต้นแขนเด็กน้อยอวดดี

“หนูเจ็บนะ”

“รู้ดีแล้วเหรอฮะ ว่าความรักมันเป็นยังไง”

“แล้วคุณล่ะ รู้จักมันดีแค่ไหนถึงเที่ยวมาสอนหนู เอาเวลาไปปรนเปรอบรรดาแฟนๆ ของคุณจะดีกว่า”

“อวดดี!” ไทม์ยังไม่ปล่อยแขนเล็กแต่กลับบีบมันแน่นกว่าเดิม

“กรุณาปล่อยด้วยค่ะ เดี๋ยวแกริคมาเห็นจะเข้าใจผิด” เอวาส่งสายตาท้าทายอย่างไม่ยอมแพ้

“กลัวมันจะเข้าใจผิด?”

“ก็คุณเล่นมาถูกเนื้อต้องตัวหนูแบบนี้ แฟนคนไหนบ้างจะไม่เข้าใจผิดล่ะคะ”

“งั้นไหนๆ มันก็จะเข้าใจผิดอยู่แล้ว ก็ทำให้มันเห็นมากกว่านี้เลยดีไหม” ไทม์พูดจบดันตัวเอวาเข้าผนังมุมห้องทันที

“คุณจะทำอะไร!”

“ก็ทำแบบที่เธอเรียกร้องอยากจะทำเมื่อปีที่แล้วไง”

อื้อ.. ปากหยักได้รูปกดบดขยี้ปากเล็กทันที มือแกร่งสองข้างจับมือเล็กที่ทุบตีอกเขาอยู่กางออกล็อกติดผนังไว้ด้านบน ร่างกายกำยำเบียดแนบชิดกับร่างเล็กจนมันปะทะเข้ากับมะพร้าวลูกโตทั้งสองข้าง เสียงหายใจฟึดฟัดดังขึ้นเมื่อร่างเล็กเหมือนจะต้องการออกซิเจน เขาผละออกให้เธอได้สูดหายใจเข้าไปเต็มปอด ก่อนจะก้มลงบดขยี้ปากบางอีกรอบ อื้อออ อ่อย

“รู้หรือยังว่าถ้ามีแฟนแล้วมันจะเป็นยังไง” ไทม์ปล่อยมือเอวาจ้องมองเธอที่กำลังโกยเอาออกซิเจนเข้าปอด แต่สักพักท่าทีตกใจของเด็กสาวคราวลูกก็เปลี่ยนไป เธอเงยหน้าจ้องมองเขาด้วยสายตาที่แน่วแน่ก่อนจะเปล่งประโยคที่ทำให้เขาถึงกับสะอึกครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ของวันนี้

“ถ้าแฟนหนูชื่อไทม์ หนูก็รู้แล้วว่ามันเป็นยังไง”

“ยัยเด็กคนนี้!”

...

พบเรื่องราวความรักของไทม์กับเอวาได้ที่  สยบรักเล่ห์ร้ายนายคาสโนว่า

นิยายในคลังปลายศิลป์ที่กำลังอัพในตอนนี้

1. รักเย็นชานายอันตราย (จบ)  จำหน่ายอีบุ๊คฉบับรีไรท์ ที่ Mebmarket หมวดนิยายโรมานซ์ + ลงเป็นตอนที่ธัญวลัย(แล้วจร้า)

2. เสน่หานายเพลย์บอย (จบ)  จำหน่ายอีบุ๊คฉบับรีไรท์ ที่ Mebmarket หมวดนิยายโรมานซ์ + ลงเป็นตอนที่ธัญวลัย(แล้วจร้า)