บารอน วลาส ดรากูน ฟราทู
นักเขียน : เอิ่ม คุณชื่ออะไรครับ
ลาส : ข้าชื่อ บารอน วลาส ดรากูน ฟราทู
นักเขียน : ทำไมชื่อยาวจังครับ ?
ลาส : เสียมารยาท บารอนเป็นตำแหน่งของข้า
นักเขียน : เอ่อ ขอโทษขอรับ ชอบสีอะไรครับ
ลาส : เรื่องสี ต้องแดงสิ เหมือนเลือดไง
นักเขียน : !!! ขอทราบอายุปัจจุบันครับ
ลาส : ไร้มารยาท! เอาเป็นว่า อาจจะมากกว่าปู่ทวดของเจ้าหลายปี
นักเขียน : ชอบกินไอติมไหมครับ
ลาส : ......ไร้สาระ...... หมดธุระแล้วใช่ไหม?
นักเขียน : ขอทราบงานอดิเรกครับ
ลาส : ฮึๆ จัดการกับคนชอบถามมากเซ้าซี้
นักเขียน : เอิ่ม คำถามสุดท้ายแล้วครับ อาวุธที่ชอบ
ลาส : เจ้าไม่เห็นดาบในมือนี้หรอ ฉับเดียวขาด ไม่เจ็บปวด ลองดูไหม
นักเขียน : เอิ่ม โชคดีครับ ลาก่อน
จันทรา ชาลีฟ
นักเขียน : ขอทราบชื่อครับ
ชาล : เราชื่อจันทรา ชาลีฟ แล้วนามของเจ้าละ
นักเขียน : เป็นความลับครับ แล้วชื่อเล่นของท่านละครับ
ชาล : สหายเรียกเราว่า ชาล
นักเขียน : อาหารจานโปรดครับ
ชาล : อะไรก็ได้ แต่ขอเครื่องเทศมากๆหน่อย
นักเขียน : (บ่งบอกถึงที่มาเลยแหะ อินเดียแน่นอนแต่ทำไมหน้าไม่เหมือน)เอิ่ม ทำไม หน้าท่านไม่เหมือนคนอินเดียเลยครับ
ชาล : เรานั้นมีเชื้อสายราชวงศ์อารยันโบราณ จึงมีลักษณะเช่นนี้ แล้วเจ้าละเป็นเผ่า พันธุ์ใดกัน
นักเขียน : หลายพันมาหลวมกันครับ พันลำก็มีบ้างครับ แล้วศิลปะการต่อสู้ที่ท่านละ ถนัดครับ
ชาล : มิราจา
นักเขียน : เอ่อ มันคืออะไรครับ
ชาล : อธิบายยาก ต้องทดลองเอง
นักเขียน : เห้อ แล้วอาวุธละครับ
ชาล : ดาบ ธนู ส่วนปืนที่เจ้าเห็นก็มีไว้เวลาฉุกเฉิน หากศตรูวิ่งหนีใน ระยะไกล แล้วเจ้าวิ่งเร็วไหม
นักเขียน : หือ ผมเป็นคนดีนะครับ
ชาล : อ้อ เราล้อเจ้าเล่นนะ แล้วเจ้าละฝึกศิลปะใดกัน
นักเขียน : ไม่เคยครับ แต่ก็พอเอาตัวรอดได้บ้าง
ชาล : หืม ต้องทดลองดูซะแล้ว
นักเขียน : ได้โปรดลืมเรื่องนี้ไปเถอะครับ ขอบคุณครับสำหรับคำสำภาษณ์
ชาล : ยินดี เจ้าคุยสนุกมาก วันหลังมาคุยกันอีกนะ
นักเขียน : เห้อ ลมจะแดรก จะอยู่ถึงครบตัวละครไหมเนี่ย
โยชิซึนะ ฟูริคาวะ
นักเขียน : สวัสดีครับ ชื่ออะไรหรอครับ
โย : เอ่ออ..... ข้าชื่อ โยชิซึนะ....มั้ง
นักเขียน : ชื่อเล่นละครับ
โย : เอ่ออ ชื่ออะไรดีนะ ตั้งให้ข้าสิ
นักเขียน : เอางั้นเลยเหรอ ชื่อโยดีไหมครับ
โย : เออ เข้าท่าดี งั้นข้าชื่อโยแล้วกัน
นักเขียน : งั้น อาหารที่ชอบละครับ
โย : อะไรก็ได้ ของค้างคืนข้าก็กินได้
นักเขียน : สไตล์ การต่อสู้ละครับ
โย : ดาบคาตะนะ และศาสตร์แห่งอาทิตย์อุทัย
นักเขียน : นึกแล้วเชียว แต่งตัวแบบนี้ ก็ต้องอย่างนี้ แล้วคุณชอบผู้หญิงแบบไหนครับ
โย : ถ้าเลือกได้ข้าชอบแบบแม่สาวผมบลอนด์คนนั้น
นักเขียน :ไหน คนไหน
โย : เอ่อ ข้าก็ลืมไปแล้ว
นักเขียน : (เห้อ หนักใจวุ้ย) แล้วสายคาดที่ดวงตาละครับ
โย : ไอ้นี่เหรอ ไม่รู้สิ ตาข้าก็เป็นปกตินะ
นักเขียน : เอิ่ม ถ้าถามต่อกูต้องลืมชื่อตัวเองแน่ ไปดีกว่า
โย : หืม จะไปแล้วหรอ ข้าไปเที่ยวด้วยสิ
เรย์อัส เมนาติค
นักเขียน : สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าคุณสุภาพบุรุษชื่ออะไรครับ
เรย์ : ข้าชื่อเรย์อัส เมนาติค มันเพราะมากใช่ไหม
นักเขียน : เอ่อ ครับ มันเพราะมากครับ แล้วชื่อเล่นละครับ
เรย์ : เรย์ เจ้าว่ามันก็เพราะอีกแล้วใช่ไหม
นักเขียน : เพราะอีกแล้วครับ เพราะมากครับ เพราะกว่านี้ไม่อีกแล้วครับ แล้วงานอดิเรกละครับ
เรย์ : ข้าชอบปลูกดอกไม้
นักเขียน : สีที่ชอบละครับ
เรย์ : สีชมพูสิ เจ้าก็ชอบเหมือนกันใช่ไหม เพราะข้าดูเเล้วมันดูเหมาะกับหน้าตา เจ้าดีนะ
นักเขียน : เอ่อ...ช่างมันเถอะครับ เเล้วศิลปะการต่อสู้ที่ถนัดหล่ะครับ?
เรย์ : ข้าไม่ค่อยชอบต่อสู้หรอก เเต่บังเอิญมีพรสวรรค์สูงก็เลยจำเป็นเก่งนิดหน่อย
นักเขียน : อืม.....(นึกว่าจะปกติกว่าคนอื่น) เเล้วอาหารจารโปรดหล่ะครับ?
เรย์ : ทุกอย่างที่ทำให้ข้าดูดี ไขมันต่ำ
นักเขียน : สถานที่ ที่ชอบครับ?
เรย์ : ทุ่งดอกทิวลิป ยามบ่าย...เเดดอ่อนๆ เจ้าไปเดินกับข้ามั้ยหล่ะ จะได้คุยกันนาน กว่านี้
นักเขียน : เอ่อออ.....ขอตัวก่อนครับภรรยาที่บ้านรออยู่
เรย์ : ไม่เป็นไรน่าเสียดายนะ
ลลิสา ธาดาบุตรี
นักเขียน : ไม่ทราบว่า คุณผู้หญิงชื่ออะไรหรอครับ
สา : ฉันชื่อลลิสา ธาดาบุตรี ชื่อเล่นชื่่อสาจะ
นักเขียน : อายุเท่าไหร่ครับ
สา : (กรี๊ดเบาๆ) สัมภาษณ์เป็นรึป่าวหะ ถามอายุกับผู้หญิง
นักเขียน : เอ่อ ขอโทษครับคุณผู้หญิง
สา : ไม่เป็นไร โอเคจะ 18
นักเขียน : แปรปวนแท้
สา : ตะกี้ว่าอะไรนะ
นักเขียน : ปะ ป่าวครับ คุณต่อสู้เป็นไหมครับ
สา : แน่นอนจะ ผู้หญิงไม่ใช่เพศที่อ่อนแอเสมอไปนะ
นักเขียน : (ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่หว่า) ครับ ว่าแต่ถนัดแบบไหนครับ
สา : กังฟู ประเภทฉางฉวน รู้จักปะ
นักเขียน : รู้จักสิครับ ที่มันยืนฐานกว้างๆ ยกแข่งเหยียดเท้าสูงๆ เหอๆ เหอ (น้ำลายไหล)
สา : หัวเราะแปลกๆ คิดอะไรอยู่นะ
นักเขียน : เอิ่ม ไม่ได้คิดครับ
ฉับ! ทันใดนั้นปลายเท้าจ่อนิ่งอยู่ที่หว่างคิ้วของนักเขียน เหงื่อเม็ดโตไหลหยดลงพื้น
นักเขียน : เอ่อ คุยกันต่อดีกว่าครับ คุณผู้หญิง
สา : โอเค สัมภาษณ์ ดีๆนะ
นักเขียน : งั้น อยากได้แฟนแบบไหนครับ
สา : แน่นอน หล่อ ผมบลอนด์ ตาสีฟ้า สง่าดุจเจ้าชาย สุขุม ร่ำรวย เอาใจเก่ง เชื้อฟังฉันทุกอย่าง รักเดียวใจเดียว โรแมนติก เอาใจเก่ง บลาๆ
นักเขียน : (เพ้อละๆ ไปดีกว่า)
สา : มีรถซุปเปอคา ปราสาทหลังงาม งานเลี้ยงที่หรูหรา คนรับใช้มากมาย มีลูกที่น่ารักสามคน น่ารักจัง
นักเขียน : ไม่น่าถามอย่างงี้เลย หลุดทุกราย ไปดีกว่า
นักเขียน : เห้อจบสักที มีอีกกูลาออกแน่ ต่อไปเชิญพบกับเนื้อหาของนิยายสุดอลังการ
เสียงลึกลับ : เฮ้ เดี๋ยวก่อน นิยายอะไรวะลืมสัมภาษณ์พระเอกอีกตั้งสามคน
นักเขียน : ใครวะ
หันซ้าย หันขวา ไม่พบใคร
เสียงลึกลับ : มองไปไหน ก้มลงมาสิ
นักเขียน : แมว!
แมว : นายเรียกใครว่าแมว จะลงมาสัมภาษณ์ดีๆ หรือจะให้เราต่อตัวกันขขึ้นไปตะบันหน้าเน่าๆของแก ไอ้มนุษย์
นักเขียน : โอเคร ครับโอเคร ตัวเอกก็ตัวเอกเอ้า
นักเขียน : ชื่ออะไรครับ
สามแมว : ชั้นหัวหน้าใหญ่ชื่อ คุณทอง และนี้เทาหนึ่ง เทาสอง สมุนเอก แก๊งทรีแคท
นักเขียน : คุณอยู่ในนิยายเรื่องนี้ด้วยหรอครับ
ทรีแคท : บัดซบ ตัวเอกสุดเฟี้ยวเชียวนะมึง
นักเขียน : หา เมื่อไหร่วะ
ทรีแคท : ขาดพวกเราเรื่องไปไม่ได้หรอก ไอ้ที่นายสัมภาษณ์มาทั้งหมดนะ "ตัวรอง"
นักเขียน : แล้วทำไม พวกคุณถึงพูดได้ครับ
เทาหนึ่ง : เราไม่ใช่แมวธรรมดา ตัวจริงเราคื
ผัวะ คุณทองตบเข้าให้
คุณทอง : ใครใช้ให้พูด อยากรู้อ่านเอาเอง เอาละแค่นี้พอ ส่วนนายอะ จะไปไหนก็ไป แล้วเจอกันในนิยาย
นักเขียน : ครับท่าน
(อย่าลืมกดโหวตกันด้วยนะคร๊าบบบบบ^^)
Guest
