สวัสดีครับ
ผมเป็นไรต์เตอร์มือใหม่
ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ :D
วายเรื่องนี้เป็นเกี่ยวกับวัยเรียนที่จะมีดราม่านิดๆ
สัญญาว่าจะไม่ทำให้คนอ่านเสียใจเเน่นอน
ยังไงก็ขอฝากเรื่องนี้ให้ด้วยนะครับ
มีส่วนไหนผิดก็ติกันได้นะครับ^^
บทนำ
สกาย
ก่อนเปิดเทอมสองอาทิตย์...
ณ โครงการหมู่บ้านแห่งหนึ่งแถวๆ ราชพฤกษ์
“เชี่ย!!” ผมตะโกนร้องลั่นออกมาด้วยความตกใจพร้อมกับเข้ากอดคอสักคนที่นอนข้างๆอย่างแรงเพราะฝันร้ายเมื่อกี้
“โอ้ยพี่! คอผม คอผม แฮ่ก..แฮ่ก”
“ไอ้เชี่ย!” และต้องตะโกนร้องคำเดิมออกมาอีกรอบก็ไอ้คนที่นอนอยู่บนเตียงเดียวกับผมข้างๆคือ ทิศเหนือ รุ่นน้องม.4 ที่ชอบมาขออาศัยบ้านผมอยู่เป็นพักๆ “มาได้ไงเนี่ย!”
“ก็พี่พาผมขึ้นห้องมาเอง อย่าบอกนะว่าพี่จำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้”
ผมชะงัก...เมื่อคืนหรอ...
“ได้ผมแล้วลืมหรอ”
“อย่ามาล้อเล่น เมื่อคืนกูเข้านอนอย่างปกติทุกอย่าง” ผมพยายามนึกถึงเรื่องเมื่อคืน แต่นึกยังไงภาพที่ผมเข้านอนตามปกติก็ยังวนเวียนอยู่ในหัว
“เอาน่าพี่ เขาว่ากันว่ากินเด็กอายุจะยั่งยืน” มันเอาแก้มมาถูที่น่องผม
“อย่ามาโกหก” ผมชูฝ่ามือขึ้นพร้อมจะฟาดฟันลงไปที่คนด้านหน้า “ถ้าไม่บอก..มึงตาย!”
“เดี๋ยวดิพี่” รุ่นน้องเมื่อเห็นแบบนั้นก็ต้องวิ่งทันทีตามสัญชาติญาณ
ผมวิ่งไล่ไอ้ทิศเหนือออกไปนอกบ้านโดยที่ยังอยู่ในสภาพเสื้อกล้ามและบล็อกเซอร์สั้นๆ ภาพลักษณ์ในตอนนั้นช่างแม่งล่ะ ขอให้ได้ประดับไม้บนตัวมันสักครั้งก็พอใจล่ะ
แต่แม่งไวชิบหาย...ไปไหนแล้ววะ
“แก่แล้วล่ะสิ วิ่งตามเด็กไม่ทัน” เสียงดังมาจากโรงจอดรถบ้านหลังที่ผมยืนอยู่ตรงหน้า ไอ้เด็กนี่มันกวนบาทาจริงๆ
“เตรียมใจไว้เลยมึง!” ผมรีบวิ่งเข้าไปหาที่มาของเสียงก่อนจะพบกับเงาตะคุมอยู่หลังรถฮุนไดสีขาวคันโตที่จอดอยู่ “เสร็จแน่มึง!!”
ผั๊วะ!!!
“โอ๊ย!”
ในชั่วขณะนั้นสักวินาที ผมรู้สึกได้ว่าเสียงร้องนั้นไม่ได้เสียงของไอ้ทิศเหนือแน่และแผ่นหลังของคนที่ผมประทับไปนั้นก็ดูใหญ่ ผมจึงชะโงกหัวไปดู
“พีค!!”
Guest
