คือตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยพบกับคำว่าความสุขเลยสักครั้ง ว่ามีพี่สาวคนนึง ที่ไม่ใช่พี่แท้ ๆ แม่เคยบอกว่า แต่ก่อนแม่อบากมีลูกมาก แต่ทำยังไงก็ไม่มี เลยไปอุปการะเด็กผู้หญิงคนนึง ใช้ชื่อว่า วิว นะค่ะ พอแม่พาวิวมาเลี้ยง แม่กลับมีเรา ยาท ๆ เลยเสี้ยมวิวมาตั้งแต่เล็กว่า เราคือลูกอิจฉา เอื้ออออ ปากหนอปาก
วิวอายุห่างจากเรา 3 ปี จอนแม่เอาวิวมาเลี้ยง วิวได้ 3 ขวบพอดีเลย
- เริ่ม -
ตอนนั้นเราอยู่ม. 2 วิว อยู่ ม. 5 รร.เดียวกัน วิวมีมือถือใช้ แต่เราไม่มี วิวบอกแม่ว่าถ้าให้เราใช้มือถือ เราจะกลายเป็นเด็กใจแตก เราเลยไม่มีใช้ เลิกเรียนต้องรีบกลับบ้านไปทำงานบ้าน ไม่มีเวลาเล่นกับเพื่อน ๆ วิวจะบอกทางบ้านว่าเรียนหนัก กิจกรรม ส่วนเราแม่ให้กลับบ้านไปช่วยงานบ้าน แม่เหมือนรำเอียงจริง ๆ นะ ในความคิดเรา วิวพูดอะไรแม่จะเชื่อหมด เราจะคุยได้แค่กับพ่อ เพราะพ่อบอกว่ายังไงเราก็ลูกในใส้ ต่อหน้าพ่อแม่ วิวขะเปนคนแสนดี น่ารัก แต่ที่ รร. วิวจะแรง มาก ๆ
ก่อนวันงานกีฬาสี พวกเราต้องช่วยกันเตรียมงานทำให้ต้องกลับบ้านเย็น วิวโทรบอกแม่เรียบร้อย แต่ไม่บอกว่าเราก็อยู่ด้วย พอเลิกเรียนกำลังจะกลับ เราเดินออกมาหน้า รร. เพื่อมารอนั่งวินมอไซ วิงออกมาพร้อมกลุ่มผู้ชาย
เรา : พี่วิวไม่กลับบ้านพร้อมวาหรอ มันเย็นแล้วนะ
วิว : ( มองหน้าเรา ) กลับไปสิ กรูมีนัดกับเพื่อน
ผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาไกล้เรา แทนชื่นว่า เอ นะค่ะ
พี่เอ: นี่น้องมึ ง หรอวิว ( มองเราตั้งแต่หัวจรดเท้า ) ให้พี่ไปส่งให้คับน้อง
วิว : อื้อ น้องกรูเอง
แล่วพวกเค้าก็กระซิบกันพักนึง
วิว : วาไปเปนเพื่อนพี่หน่อยสิ เดี่ยวไปเอารายงานบ้านเพื่อนแปบเดียว เดี่ยวกลับแล้ว
เรา : แต่นี่มันเย็นมากแล้วนะพี่วิว เรากลับบ้านก่อนใหม เดี่ยวแม่เปนห่วง
วิว : พี่โทรบอกแม่แล้ว เหอะน๊า ไปแปบเดียวเอง..วิวเดินมาดึงแขนเราไป ในใจก็คิดนะ ไปแปบเดียวคงไม่มีไรหรอกมั่ง เราเลยตามวิวไป ไกล้ ๆกลับ รร. มีซอยเล็ก ๆ เข้าไป เราก็เดินตามวิวไปไม่ไกลมาก แต่ทางก็น่ากลัวนะ เดินไปเรื่อย ๆ เจอเปนเหมือนหอพัก เราจะยืนรอข้างหน้า
วิว : เข้าไปข้างในก่อน แถวนี่วัยรุ่นเยอะ มึ ง ไม่กลัวหรอวา
เรายืนคิดซักพักก็เดินตามเข้าไปในห้อง เจอผู้ชายอยู่ประมาน 4 5 คน กำลังนั่งกินเหล้ากัน มีทั้ง รร.เดียวกับเรา และ รร.อื่น เรายืนอยู่ตรงกับประตู
พี่เอ : วา ไปนั่งเล่นก่อนสิ
เรา : ไม่ เดี่ยววายืนรอพี่วิวตรงนี้ก็ได้
พี่เอ : กลัวอะไร นี่คนกันเองทั้งนั้น...เดินมาโอบเอวเรา เราตกใจผลักออกแรงมาจนเค้าล้ม
เรา : พี่จะทำไร ...แล้วเพื่อนเค้าก็เค้ามาตอนนั้นยอมรับว่ากลัวมาก ขาสั่น ตัวสั่นหมด ร้องให้
พี่เอ : มาขนาดนี้แล้ว คิดว่าจะออกไปได้ง่าย ๆ หรอ
เค้าดึงเราจะเอาเข้าไปในห้อง เราก็ร้องให้วิวช่วย วิวก็ยืนดู ดิ้นแรงมา จนหลุด แล้ววิ่งออกมาจากตรงนั้นเลย มาจนถึงหน้า รร. เห็นแม่ยืนอยู่ รีบวิ่งไปหาแม่
แม่ : มึ ง ไปใหน ทำไมไม่รับบ้าน..เรายังไม่พูดอะไรด้วยซ้ำแม่ใช้ไม้เรียวฟาดเต็มตัว ได้แต่ร้องให้ แล้วแม่ก็พาเรากลับบ้าน ไม่ถามอะไรเราเลย ไปถึงบ้านเจอวิวยืนรออยู่
วิว : แม่ไปเจอมันที่ใหน
แม่ : มันวิ่งมาหน้า รร. พอดี
วิว : มันต้องไปทำอะำรมาแน่ ๆ เลยแม่ วิวเห็นมันนั่งรถออกไปกับผู้ชาย
แม่ : มึ ง ใจแตกขนาดนั้นแล้วหรอวา..แม่ตีเราอิก ไม่มีเว้นระยะให้เราพูดเลย พ่อก็ไม่อยู่ พ่อไปทำงานต่างจังหวัด โดนตีจนตัวลายมีแตาแผล
แม่ : กูจะให้มึ ง ออกจากโรงเรียน เรียนไปก็ใจแตก
เรา : แม่ไม่ฟังวาก่อนหรอ มันไมเชื่อจังอิวิว..วิวเดินเข้ามาตบหน้าเราแรงมาก จนล้มทั้งยืน
วิว : เพราะกรูไม่ใจแตกอย่างมึ ง ไง..แล้ววิวก็ดึงแขนแม่เข้าบ้าน
เช้าแม่ก็ไปลาออกจาก โรงเรียนจริง ๆ ตัดอนาคตเราไปเลย และคิดว่าแม่คงบอกพ่อแล้ว ว่าเราใจแตก นิสัยไม่ดี พอพ่อกลับมา พ่อก็ไม่คุยกับเราเลย เราทำได้แค่ร้องให้ กินยาพาราให้แผลดีขึ้น ยาทพี่น้องก็ไม่มีใครมาดู ไม่มีใครถามถึง พ่อกับแม่ไม่คุยด้วย