หัวใจพยัคฆ์ | Si Ling จ้าวหัวใจ 4 แผ่นดิน

 Si Ling จ้าวหัวใจ 4 แผ่นดิน 

     หากพูดถึงแก๊งมาเฟียผู้มีอิทธิพลมากที่สุดแห่งฮ่องกงแล้วละก็ คงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่มีใครที่ไม่รู้จักแก๊ง “ซื่อหลิง” ผู้เป็นใหญ่เหนือมาเฟียทั้งหลาย โดยผู้ก่อตั้งทั้ง 4 คนผู้เป็นสหายสนิทกัน ทั้งสี่ก่อตั้งแก๊งมาเฟียควบคู่ไปกับก่อตั้งธุรกิจต่างๆ บริษัทมากมายถูกบริหารโดยพวกเขาทั้งสี่ ภายหลังเมื่อพวกเขาแก่ชราและจากโลกนี้ไปแล้วธุรกิจต่างๆภายใต้นาม ซื่อหลิง กรุ๊ป ทั้งอสังหาริมทรัพย์ โรงแรม โรงเรียน โรงพยาบาล ท่าเรือ และบริษัทอื่นๆต่างถูกสืบทอดโดยทายาททั้ง 4 คนของพวกเขา พยัคฆ์ขาว จางไป๋หู่   มังกรฟ้า หยางชิงหลง  เต่าดำ หวังเฉวียนอู่  หงส์แดง จินจูเชว่  อสูรทั้งสี่ผู้เป็นใหญ่แห่งแก๊งซื่อหลิง 

หัวใจพยัคฆ์ 

**เปลี่ยนชื่อจาก ต้องมนต์รัก พยัคฆ์ไร้ใจ 

ไทเกอร์ จาง/ จาง ไป๋หู่ 

          ลูกครึ่งจีน-อเมริกา (31 ปี) มาเฟียผู้ทรงอิทธิพลอันดับต้นๆของฮ่องกง เจ้าของโรงแรมในเครือ ซื่อหลิง กรุ๊ป และคาสิโนอันดับหนึ่งของมาเก๊าและยังมีธุรกิจอื่นๆอีกมาก ทั้งถูกและผิดกฎหมาย ทั้งยังขึ้นชื่อเรื่องความโมโหร้ายและเลือดเย็นเป็นที่หนึ่ง ผู้ซึ่งมีกำแพงน้ำแข็งเป็นตัวปิดกั้นทุกอย่างในชีวิต และหนึ่งในนั้นคือ ‘ความรัก’ 

เก้ากันยา พิมพาวัตร (รตา) 

          สาวไทยลูกเสี้ยวจีน (23 ปี) นักข่าวสาวสายอาชญากรรมผู้โชคร้ายและกำลังถูกพักงาน นิสัยเธอคือร่าเริง ซุกซน และมีความ อยากรู้อยากเห็นเป็นที่หนึ่งจนทำให้ตัวเองพบกับความโชคร้ายที่ยกกำลังสอง 

ตัวอย่างในเรื่อง 

   ปัง!! ชายชุดสีดำยิงหนึ่งในคนที่นั่งคุกเข่าหนึ่งนัด 

ภาพตรงหน้าทำให้เก้ากันยาเข่าทรุด เธอรีบยกมือขึ้นปิดปากเพราะกลัวว่าจะมีเสียงใดเล็ดลอดออกมาให้พวกฆาตกรเบื้องหน้าได้สงสัย ภาพของชายชุดดำท่าทางน่ากลัวกำลังยกมีดที่เปื้อนเลือดขึ้นมองดูช้าๆหลังจากที่เขากรีดมันลงบนหน้าผากของชายที่นั่งคุกเข่าหนึ่งเดียวก่อนจะปล่อยร่างนั้นนอนคว่ำหน้าลงกับพื้นตามแรงโน้มถ่วงของโลก จากนั้นก็หันไปหาชายอีกคนที่ก้มหน้าอยู่ 

“ปล่อยกู” ชายคนนั้นตะโกนลั่นเป็นภาษาจีนที่เธอไม่เข้าใจ พร้อมทั้งถ่มน้ำลายที่มีเลือดปนอยู่ด้วยใส่หน้าของผู้ชายคนนั้นที่เธอคาดว่าน่าจะเป็นหัวหน้า  

“หึ…คนไร้ประโยชน์”  ปัง พูดจบชายชุดดำก็ลั่นไกปืนใส่ชายคนนั้นทันที เก้ากันยาปิดปากแน่น น้ำตาเม็ดโตไหลออกมาเป็นสาย ก่อนจะนึกบางอย่างได้และยกโทรศัพท์ที่บัดนี้กลับมาใช้การได้กดถ่ายรูปเอาไว้ แสงจากแฟลตของกล้องเรียกความสนใจจากผู้คนเบื้องหน้าได้เป็นอย่างดี เก้ากันยาออกตัววิ่งอย่างไม่คิดชีวิตไปจากที่แห่งนี้ ไม่แม้แต่จะหันกลับไปดูว่าคนพวกนั้นตามมาหรือไม่ ตอนนี้ขอแค่ให้เธอมีลมหายใจกลับไปก็เป็นพอ  

*************************** 

คนอะไร…หล่อล่ำขย่ำใจที่สุด 

         “เป็นบ้าอะไรถึงหัวเราะคนเดียว” อ่า…คนที่นี่เขาทักทายกันแบบนี้เหรอ เก้ากันยาสะบัดหัวของตนเองให้หลุดออกจากภวังค์ พลางฉีกยิ้มให้มาเฟียหนุ่มที่เงยหน้ามองเธออยู่ 

“คุณเลขาบอกว่าคุณต้องการพบฉัน” เก้ากันยาเดินมาหยุดอยู่หน้าโต๊ะทำงานที่อีกฝ่ายนั่งอยู่

         “เอานี่ไป” ชายหนุ่มโยนกุญแจรถและเอกสารบางอย่างมาตรงหน้าเธอ เมื่อเก้ากันยาเปิดดูก็พบว่ามันคือใบขับขี่

         “ว้าว เจ๋งที่สุด” หญิงสาวเบิกตากว้างกับใบขับขี่ที่ถูกทำขึ้นสำหรับเธอโดยเฉพาะ ในนั่นยังมีบัตรประชาชนของเธอด้วยอีกใบ เก้ากันยากวาดสายตาอ่านข้อมูลบนบัตรแล้วยิ้มออกมา “คนฮ่องกงด้วย ไม่คิดไม่ฝันว่าชีวิตนี้จะมีโอกาสตายแล้วเกิดใหม่นะเนี่ย”

         มาเฟียหนุ่มมองท่าทีตื่นเต้นจนออกนอกหน้าของอีกฝ่ายพร้อมทั้งถอนหายใจออกมา ยายเด็กนี่ลืมไปแล้วหรือไงว่าเขายังจ้องมองเธออยู่ตรงนี้ด้วย ไอ้ท่าทางหวาดกลัวเขาก่อนหน้านี้มันหายไปไหนเสียแล้วล่ะ

         “ขอบคุณค่ะ” นั่น ยังจะมายิ้มทะเล้นให้เขาอีก มาเฟียหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดกว่าเดิมกับกิริยาของหญิงสาวหนึ่งเดียวในห้อง หยางอินเองก็เหมือนจะรู้สึกถึงอารมณ์ที่เริ่มคุกรุ่นของเจ้านาย จึงกระแอมขึ้นในลำคอเรียกสติของเก้ากันยา 

ให้ความรักกับ #พี่เสือน้องหนูลี่ กันเยอะๆนะคะ🖤 

           ****ถ้านิยายมีคำผิด นักอ่านทุกท่านสามารถบอกกันเข้ามาได้นะคะแก้วรวีกานต์จะรีบแก้ไข  

        ****ถ้าหากนักอ่านท่านใดชอบนิยายของแก้วรวีกานต์ก็อย่าลืมกดถูกใจ คอมเมนต์ และกด Favorite เป็นกำลังใจให้แก้วรวีกานต์ด้วยนะคะ