บทนำ
สวัสดี ฉันชื่อ เหมียว เป็นลูกครึ่ง 3 เชื้อชาติ ไทย จีน จีนอ่ะ ฉันไปมาจนเบื่อละ แต่ไอ่ประเทศนิวแคลิโดเนียนี่สิ มันแถวไหนวะ ฉันเองก็เพิ่งเคยได้ยินนี่แหละ ตอนที่พ่อบอก เพราะมันคือประเทศที่คนส่วนใหญ่ไม่รู้จัก ฉันเลยไม่เคยบอกใครเรื่องลูกครึ่ง และบอกว่าเป็นคนไทยเชื้อจีน ในตอน ม.ปลาย ฉันเคยแอบชอบเพื่อนลูกครึ่งไต้หวัน มันชื่อ เจิ้ง แต่ฉันก็แห้ว จีบมา 3 ปี แห้วเหมือนเดิม ฉันเลยคิดว่าจะไม่คบใครอีก จนกระทั่ง
" พ่อคิดว่าเราน่าจะไปบ้านเกิดแม่กันบ้างนะ " พ่อเอ่ยขณะกินมื้อเช้าที่โต๊ะอาหาร
" มันอยู่ส่วนไหนของโลกเหรอคะ " ฉันถามทั้งที่เคี้ยวข้าวแบบขี้เกียจพูด
" มันเป็นประเทศที่สวยสงบและเย็นสบาย " แม่ตอบแทน
" หนูจำเป็นต้องไปมั้ยคะ "
" แล้วลูกอยากไปไหนล่ะ " พ่อถาม
" ไต้หวัน "
" ตามไอ่หนุ่มนั่นน่ะหรอ หึ ! " พ่อพูดและวางตะเกียบลง
" ตามหาหัวใจมันผิดตรงไหน " ฉันพูดเสียงกระด้าง
" หยำฉ่า " พ่อด่าฉันเสร็จก็ลุกออกไป
นิวแคลิโดเนีย ฉันเพิ่งเปิดมือถือดู มันสวยดีนะ เป็นประเทศที่อยู่ตอนล่างๆ แถบโอเชียเนีย ไม่รู้สิ ใจนึงอยากเที่ยวใจนึงอยากรีบมีแฟน คงเพราะฉันกลัวคำทำนายบ้าๆนั่นมั้ง เอาเถอะ ลองๆไปดูก็ไม่น่าจะเป็นอะไร
หลายคนคงสงสัย คำทำนายอะไร ….
ตอนฉันอายุ 15 น่ะ เคยมีหมอดูมาบอกว่า
“ อีก 5 ปีถ้ายังไม่มีแฟน ชีวิตเธอจะเข้าขั้นวิกฤต เพราะจะมีมารมาทำให้เธอตกระหกระเหินไกลบ้าน เขาคนนั้นนั่นแหละ ที่อุ้มชูไว้ แล้วเธอจะสบาย ”
“ แล้ว เขาเป็นใครล่ะคะ แม่หมอพอจะบอกฉันได้มั้ย ”
“ เขามาจากต่างแดน เขาจะมีผิวสีเข้ม หน้าดุหน่อยๆ พูดจาไม่ค่อยเพราะหรอกนะ ”
หลังจากวันนั้น ฉันเทียวไปเทียวกลับไทย-ไต้หวันบ้าง ไทย-ฮ่องกงบ้าง
ไทย-จีนบ้าง
จนกระทั่งเจอกับเขา เขาที่ว่าคือไอ้เจิ้งที่มันทำฉันแห้วนี่แหละ TT มันมีลักษณะตามที่หมอดูพูดทุกอย่าง แหม่ !!!! มันคบกับทุกคนยกเว้นฉันนี่นะ ฉันคงไม่สวยเองนั่นแหละมั้ง แล้วฉันก็ปล่อยเวลาให้ผ่านไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง มื้อเช้าวันนี้
“ เหมียว แม่ขอนะ เรื่องผู้ชายน่ะ แม่จะหาให้เอง ถ้าถึงเวลา ” แม่กระซิบข้างหูฉันขณะก้มลงเอาแฮมกับไข่ดาวมาวางให้
มื้อเช้าของฉันจะกินแบบอเมริกัน หรือจีน บางทีก็แบบคนไทยนี่แหละ
แล้วแต่ว่าวันนั้นใครจะเป็นคนทำ บ้านฉันจะผลัดเวรกันทำอาหารเช้า ถ้าวันไหนของฉันหรือน้อง วันนั้นทุกคนหงุดหงิดค่ะ เพราะเหมียวกับมินท์จะมีซีเรียลใส่ถ้วย ผลไม้กระป๋องและน้ำเปล่าให้ หุหุ ^0^ ตามมาด้วยการประสานเสียง 3 เสียงว่า
“ แล้วมันจะอิ่มมั้ย ซีเรียลบ้านแกไม่ใส่นมเรอะ ”
พอๆๆๆ เผาตัวเองซะเกรียมเลย ขณะกำลังใช้มีดเฉือนไข่ดาวเข้าปาก
“ พี่ เมื่อกี้แม่ว่าอะไรพี่อ่ะ ” น้องสาวฉันนี่ไวเลยนะ เรื่องชาวบ้านน่ะ =*=
“ เอ้า นี่ รู้ว่าอยากได้แฮมเพิ่ม ฉันแบ่งให้ ”
เลี่ยงการตอบด้วยการปิดปากด้วยแฮม
“ พี่ กูลดน้ำหนักมึงไม่ต้องปิดปากแล้วตอบมาดีๆ =.= ”
นี่สิ น้องที่แท้จริง =*= ฉันใช้เม็ดถั่วลันเตาที่มีมากในจานค่อยๆเรียงเป็นคำว่า BOY พร้อมบีบซอสเป็นคำว่า by mom
ซักพักพ่อลุกขึ้นมาดูฉันรีบเขี่ยๆๆทำให้เละๆทันที
“ เหมียว มิ้นท์ ” พ่อเรียก เราสะดุ้งโหยง ฉันรีบตักเม็ดถั่วเข้าปาก
“ เอ้า นี่กระเพราของโปรดเหมียว นี่ไข่เจียวของโปรดมิ้นท์ ยายตั้งใจทำให้ ” ยายก็ยกจานข้าวกระเพราและข้าวไข่เจียวมาให้
ฉันมองหน้าน้อง พลางถามกันทางสายตา ถอดบทสนาได้ดังนี้
“ วันนี้เวรแม่ไม่ใช่เหรอวะ ”
ฉันเหลือกตาไปมองแม่ที่กำลังชงกาแฟให้พ่อ
“ ยายคงลืม ”
น้องก็เหลือกตาไปทางยายที่กำลังเปิดตู้เย็นพลางยักไหล่มองบน
“ แล้วกระเพรา ผัดใส่แฮม มันจะดีเหรอวะ ”
ฉันเหลือกตาไปที่ผัดกระเพรา
“ ไข่เจียวใส่แฮมมันก็ไม่จืดว้อย ”
น้องเหลือกตาเบ้ปากไปทางไข่เจียว
และสภาพหน้าตอนนี้ TT ____ TT
ตอนนี้ฉันออกจากบ้านมามหาวิทยาลัยแล้ว ที่มหาวิทยาลัยของฉันเป็นนานาชาติ เพื่อนจึงมีหลากหลายมาก เวลาเรียนก็จะใช้ภาษาอังกฤษ วันนี้ฉันมีเรียนแค่ตอน 9.00 น. ถึง 12.00 น. เลยหาโอกาศมาชวนยัยนุสไปเที่ยวที่นิวแคลิโดเนียด้วย
12.45 น.
" อีนุส มึงไปกับกูนะ " ฉันทำสายอ้อนวอน
" เหมียว กูขอล่ะ ประเทศแปลกๆนี่ " มันปัดมือฉันออกแล้วยิ้มให้ผู้ชาย
" นุส เอาไง จะไปป่ะ ไม่ไปกูแฉเรื่องผัวมึงนะ "
" อีเลว อีไม่ดี ฮืออออออออ " มันแค้นแรง
" ไปมั้ย " ฉันแสยะยิ้ม
" ไปก็ได้ " มันตะคอก
นฤสรณ์ เวลลิงตัน นันทการ มันเป็นดาวคณะ หน้าหมวยแบบนี้ไม่ได้แปลว่าจะเป็นเด็กจีนเสมอไป นังนี่ มันเป็นลูกครึ่งออสเตรเลีย จริงๆแล้วชื่อเล่นมันชื่อ " สร " แต่มันไม่ชอบ เพราะชื่อสรมันสุดจะโหล เลยเปลี่ยนชื่อเองเป็น " นุส " เวลาเรียกต้องเรียก นุ - สึ นะ เรียกแค่นุสมันจะไม่หัน
หลายๆคนคงสงสัยชื่อกลาง " เวลลิงตัน " ของนฤสรณ์ ความจริงคือ แม่ของนฤสรณ์ไปเจอพ่อของมันที่นั่น และเกิดชอบพอกัน เลยแต่งงานและมีลูก แม่ของมันก็คิดว่าพ่อมันเป็นคนนิวซีแลนด์มาโดยตลอดเลยนะ จนมันเกิดนี่แหละถึงรู้ว่าจริงๆแล้วพ่อเป็นคนออสเตรเลีย ส่วนมันก็รับไปเลย 3 สัญชาติ -.- อ่อ ส่วนถ้าพูดถึงลักษณะมัน มันเป็นคนตัวเล็ก สูงแค่ 158 เซนติเมตร สูงเท่าแม่ฉันเลย มันผิวขาวเหลือง ตา 2 ชั้นคมกริบ ในตาสีดำขลับ ผมก็สีดำสนิทยาวจนถึงกลางหลัง มีแก้ม จมูกเป็นสัน ปากบางเล็กสีชมพูอ่อน แต่หน้ารูปไข่ ผากสวยด้วย นางสวยมาก ฉันย้ำ ส่วนฉันน่ะหรอ ตรงข้ามกับนฤสรณ์ทุกอย่าง ฉันสูง 174 เซนติเมตร ผิวสีแทนอ่อนๆ ผมสีน้ำตาลอ่อนปนทอง ตา 2 ชั้นแบบที่พับจนเกือบเหลือชั้นเดียว จมูกโด่งนิดเดียว ปากหนาสีชมพูซีด ฉันอ้วนและหน้ารูปหัวใจ ในตาสีน้ำตาลอมทองเหมือนผม มองไกลๆเหมือนใส่บิ๊กอาย ฉันเคยผอมนะ ขาวด้วย แต่เพราะชอบออกผจญภัยและตากแดดเลยทำให้ผิวแทน และ ฉันชอบกินดาร์กช็อคโกแลต ^.^
ฉันเป็นคนที่ไม่มีจุดเด่นอะไรเลย ไม่อะไรน่าสน แถมจีบใครก็ไม่ติด
นฤสรณ์เลยเสมือนแฝดที่ฉันจะตามติดไปทุกที่จะว่าไปตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ฉันเองก็ชอบผู้ชายคนนึงนะ ชื่อ เจมส์ หล่อแบบเข้มๆ แต่ดูเหมือนจะอกหักอีกแล้ว เพราะเขาเองก็มีแฟนอีกแล้ว รอบๆตัวฉันมีแต่คนมีความรัก ส่วนฉันก็เหมือนอะไรซักอย่างที่พยายามหาคนอยู่ด้วย .....
" เหมียว 55555 " เสียงใสๆทักฉัน
" จิรากุล " ฉันตกใจ
" ใช่ ฉันเอง :3 "
" เสี้ยเหมินร้อนมั้ย กลับมานานหรือยัง "
" เมื่อวาน "
จิรากุล เป็นชื่อเล่นของเพื่อนคนนี้ ชื่อเต็มๆของหล่อนคือ เจนจิราณชกุล เศวตฉัตรบริการกุล อ่าวงงอ่านไม่ออกล่ะสิ มันอ่านว่า เจน-จิ-รา-นะ-ชะ-กุน ซึ่งรวมชื่อพ่อและแม่ไว้ด้วยกันคือ เจนจิรา และ นชกุล และนามสกุลอ่านว่า สะ-เหวด-ฉัด-บะ-ริ-กา-ระ-กุน ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ความหมาย บ้านมันรวย ตัวมันเองก็น่ารักขี้เล่น แต่คงเพราะบ้านเรามีปัญหากันด้วย แม่มันเลยกักไว้ไม่ให้เจอ แถมยังสั่งให้เลิกคุยอีก ลูกเค้านี่เนอะ ฉันเลยต้องยอมห่าง นานๆจะเจอหน้ากันที
3 สาว 3 มุม 3 สไตล์ ได้โคจรมาเจอกัน มีเรอะจะไม่ไปเลี้ยง
“ ไปกินหมูกระทะกัน ^0^ ” ยัยนุสโพล่งขึ้นมาทันทีที่เหลือบมาเห็นว่าเพื่อนรักอีกคนกลับมาแล้ว
“ บ้าเหรอ กลางวันแสกๆไม่มีร้านไหนเปิดหรอก” ฉันถามมัน มันมองแรงฉันเว้ย ยัยนุส
“ บาร์บิคิวพลาซ่างายย ” มันตอบกลับมาด้วยสีหน้า = =
เออ นี่ฉันเล่าข้าวอะไรรึเปล่า ฉันไปติดต่อกับไกด์ที่นิวแคลิโดเนียมาแล้ว เขาตกลงจะพาฉันทัวร์ แต่ทัวร์นี้ พ่อกับแม่แล้วก็น้องไม่ได้ไปด้วยหรอกนะ มีแค่ฉันคนเดียว เหตุผลก็เพราะพ่อแม่ต้องให้ฉันไปลืมเรื่องเก่าๆเกี่ยวกับไอ้เจิ้งนั่นแหละ หลายครั้งฉันก็ยืนตากฝนร้องไห้เพราะมันหลายครั้งฉันก็ลงไปนอนกลางถนนแบบหมดแรง แม่กับพ่อก็สงสารฉันนะ แต่สิ่งที่พวกเขาทำได้ก็คือเข้มงวดกับฉันขึ้นนี่แหละ
****************************************
“ เหมียวไม่กินเบค่อนเหรอ ” จิรากุลคีบใส่ถ้วยให้
“ ฉันว่ามันกินน้อยว่ะ ” ยัยนุสบอกพลางคีบหมูลงมาให้
“ เอ้าๆ เอาไปเยอะๆ ”
เพื่อนทั้ง 2 ค่อยๆเอาเนื้อลงปิ้งเพิ่มและเอาที่สุกมาใส่ถ้วยฉัน
“ แก ฉันอยากมีแฟน ”
น้าน แล้วมันก็หลุดปากพูดจนได้ นี่อุตส่าห์นั่งคิดเงียบๆ ไอ้ปากไม่ปรึกษานาย TT
“ อ๋อ สรุปที่กินน้อยนี่แกกำลังคิดจะหาแฟน เพราะคุมน้ำหนัก ? ” จิรากุลถามอีกครั้งก่อนที่จะ
“ กินเยอะๆลูก แม่จิรากุลจะคีบให้เอง เอาจากถ้วยแม่ไปด้วยลูก เอาไปลูก ”
โห มันให้ผมกินเยอะไปมั้ยครับ ตอนนี้เบค่อนกว่า 10 ชิ้นอยู่ในถ้วยอิชั้นเรียบร้อยค่ะ = =
“ น้องนุสก็จะให้ด้วย ”
โว้ยๆๆ นี่ฉันจะกินเกือบหมดโต๊ะละโว้ย =*= หลังจากที่โดนพวกมันแกล้งฉันก็โมโหอย่างหนักจน
(‵▽′)ψ (‵▽′)ψ (‵▽′)ψ (‵▽′)ψ
กินจนหมดโต๊ะจริงๆนะครัช
“ เหมียว ใจเย็นๆ แกอยากได้แฟนไม่ใช่เหรอ ” (⊙...⊙ ) สีหน้าจิรากุลดูจะตกใจมาก
“ แกๆ เพลาๆลงบ้าง เราสั่งชุดใหม่ก็ได้ แต่อย่าทำแบบนี้อีกนะ ” ⊙▂⊙ สีหน้ายัยนุสแลดูตกใจ
ฉันก็ไม่ตอบอะไรนะ แค่นั่งเฉยๆแค่นั้น แต่สิ่งที่ทำให้ไม่เฉยน่ะเหรอ นี่มันแฟนคนแรกของฉัน มองออกไปนอกร้าน ฉันเห็นแฟนคนแรกของฉัน ตอนอายุ 14 ฉันมีแฟนคนแรกเพราะเพื่อนท้าฉัน โอเค ฉันยอมรับว่าไม่ได้ชอบมัน แต่แกร ⊙▽⊙ คิดดูสิ คบเพื่อเอาชนะเพื่อน มันช่าง ….. เลว แต่ที่เลวกว่าคือเพื่อนฉันน่ะ มันไปอ่อยแฟนคนแรกของฉันโว้ย สเปคชายไทยชอบผู้หญิงตัวเล็กผิวกลูต้าใส่แว่นดัดฟัน ใช่ สรุปคือก่อนฉันจะโดนมันเท มันพูดว่า หน้าเห้ๆแบบฉันน่ะ ไม่ใครเอาเมียหรอก แกรรร TT คิดดูดิ่ ผู้ชายพูดงี้กับเรา มันเจ็บนะเว้ย ส่วนที่มาเจอมันได้น่ะเหรอ แฟนคนแรกมาจาก B Talk คนเชียงใหม่บอกว่าตัวเองเป็นลูกครึ่งจีน ชื่อ โจว ฟู จบโดยการทิ้งฉันไปหาเพื่อนสนิทของฉัน ผิดที่ฉันขี้เหร่เอง อ้วน ดำ สิวเขรอะ ตา 2 ข้างไม่เท่ากัน แต่อย่าทำเป็นเลือกมากเลย หน้าตาของมันก็ใช่ว่าจะดี ดำ ตาตี่ จมูกแบน เอาเป็นว่ารวมๆแล้วหน้าแย่สุดๆ ไม่อยากจะเชื่อว่าแกเป็นลูกครึ่งจีน -*-
แกรู้ป่ะ พอมันได้ไปแล้ว มันก็แค่มาเอาชนะฉันอ่ะ สุดทายมันก็บอกเลิกไอ้แฟนคนนี้ แล้วมันก็เอาเรื่องนี้ไปเล่าเสียงดังจนใครๆก็หัวเราะเยาะฉัน หึหึ แล้วตอนนี้น่ะเหรอ มันก็กำลังชีวิตพังน่ะสิ เพราะดันติดโรคทางเพศสัมพันธุ์ แต่ฉันก็ไม่รู้จริงมั้ย แค่แม่มันพามันออกจากมหา’ลัยกระทันหันแค่นั้น
ส่วนไอ้แฟนคนนั้นมันกำลังเดินมากับผู้หญิงคนนึง หน้าตาก็ไม่สวยอ่ะ ตรงๆ ฉันผิวแทนอ่อนๆก็จริง แต่ยัยนั่น ไม่มีความแทนเลย มีแต่ความเกรียม ว่าง่ายๆผิวไม่เท่ากัน พีคสุด ก็คงจะตรงที่มันพยายามหนีแต่ผู้หญิงคนนี้ก็งอแงกลางห้าง ทำให้มันหนีไม่ได้ ไอ้ฉันก็อยากรู้ไง ว่ามันจะมีท่าทางยังไงถ้ารู้ว่าฉันเปลี่ยนไปมาก
“ พวกแกอยากดูละครตอนกินหมูกระทะป่ะ ” ฉันถามมันแบบตามันวาว(◕‿‿◕｡)
“ ละครไรวะ ” มันพูดพร้อมกัน ⊙△⊙
“ คอยดูฉันนะ ”
ฉันเดินออกไปทันที สร้างความงงให้ยัยสองคนนั้นว่าฉันไปไหน
“ อุ้ย ” ฉันแกล้งเดินชนมันจากข้างหลัง
“ เธอนี่เดิน… ” +*=
ไอ้ฟูเห็นฉันแล้ว หึๆ มันทำหน้าหาเรื่อง
“ อ้าว เหมียว เหมียวเหรอจ๊ะ โอ๊ยเหมียว คิดถึงจังเลยคร้าบบบบบ ” (///▽///)
มึงไม่ต้องมาเขิน ที่ตอนเลิกกับกูไล่กูเป็นหมูเป็นหมา
“ อ้าว สวัสดีค่ะ แฟนคุณฟูเหรอคะ ”
ฉันแกล้งทักทาย (∩_∩)
“ ใช่ แล้วหล่อนเป็นใครยะ ”
นี่แกคิดว่าแกอยู่ในละครยุค 2000 รึไง คำพูด โถๆๆ (∩_∩)
“ แฟนเก่าน่ะค่ะ ”
ยัยนั่นน้ำตาไหลพราก
“ ไหนพี่ฟูว่าพี่ฟูไม่เคยมีแฟนไง ”
“ อ่าว ฟู หลอกคนอื่นทำไมอ่ะ ” (•ิ_•ิ)?
“ แกเองไม่ใช่รึไง ที่อยากได้ฉันจนตัวสั่นน่ะ ”
มันหันไปโทษผู้หญิงคนนั้น
“ มองคนแค่ภายนอก ฉันว่าคุณเลิกๆไปเถอะ ยังมีคนดีๆรอคุณอยู่เยอะ เมื่อก่อนมันก็ทำแบบนี้กับฉันเหมือนกัน ผู้หญิงด้วยกัน น่าจะเข้าใจฉันนะ ไม่ได้มาเพื่อเอาคืน แต่มาเพื่อมาเตือน ”
พอฉันกระซิบข้างหูจบก็เดินหันออกไปกลับเข้าร้าน
“ เหมียว แกไปทำไรมาวะ ” ยัยนุสถาม
“ ทักทายคนรู้จักน่ะ ”
“ แก เขาตบกันว่ะ ”จิรากุลหน้าตื่น
“ นี่ไงละคร ” ฉันพูดพลางคีบหมูใส่ปาก “ มันคือคนที่ทิ้งฉันไปหาผู้หญิงคนอื่น ”
“ โอ้ววว แซ่บ ” ยัย 2 คนนั้นตาวาว⊙▽⊙
Guest
