0. "Doctor i'm hurt" #กาแฟผสมเก๊กฮวย #อ้วนก้อน

เนื้อหาในนี้เป็นyนะจ๊ะ😆ใครdon't like!! ก้ผิดเลย

ผั่ว!! //โดนตบ

👼👼👼👼👼👼👼

'เป็นเพียงจินตนาการหรือแค่การมโน'

are you ready!

..........................................................

เรื่องมันเกิดขึ้น.......ในคืนฝนพรำ...

เอ้ย!! ไม่ใช้แล้ว ผิดๆ

3....

2...

1...

// ตัดภาพ

at. โรงบาล xxxx

ต๊อก....ต๊อก....ต๊อก....

ผมนอนมองไอ้นาฬิกาน่ารำคาญนี้มาซักพักแล้ว ห้องนี้ถ้ามองไปรอบๆ

มันกว้างมาก ละแอร์ไม่รู้ว่าจะเปิดให้หมีขั่วโลกอยู่ หรือคนอยู่กันแน่...หนาวชิปแป๋ง ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองมานอนทำซากอะไรอยู่ตรงนี้

ถ้าจะให้นึกถึงเรื่องเมื่อคืนน่ะหรอ..... เหอะ จำแทบไม่ได้เลยว่าเกิดอะไร

แต่ดูจากร่างกายผมตอนนี้แล้วบอกเลยว่าเละ ! พัง! ยับเยินมาก!... (เดี๋ยวๆไม่ใช่รถ

อันนั้นเวอร์ไปเอาใหม่)

ผมมีแผลทั้งตัวแต่ก้ไม่หนักหนาอะไรมาก ถือได้ว่ายังเป็นบุญของไอ้ผลิตคนนี้

แล้วจะว่าไป เทพพบุตรคนไหนมาช่วยเราไว้หว่า ถ้าเจอจะตอบแทนอย่างงามเลย

😘😃

เวลาผ่านไปไวเหมือน ฟาส8จะให้นอนอยู่ตรงนี้ก็เมื้อยตาย

ลุกไปเดินหน่อยดีกว่า....

''เอ๊ย!!.... เชดเป็ด..ชี๊ด...''

ยังไม่ทันจะลุกเลย แค่จะยันตัวยังเจ็บจี๊ดปรี๊ดเข้าเส้นขนาดนี้ ทำยังไงดีว่ะเนี้ย

'โอ้ยๆๆ'ผมอุทานกับตัวเองในขนาดที่กำลังจะกลับไปนอนท่าเดิม

''หึ..สำออย...''

เชี่ย!ใครพูดวะ ผมยังคงนอนหัวจมหมอนอยู่บนเตียงและยังคงไม่หันหน้า

ไปไหนเพราะไม่แน่ใจว่าเมื่อกี้ใครพูดหรือว่า.....ผะ..ผีคนไข้คนก่อนหรอ

บ้าๆๆผมพยายามบัดความคิดแย่ๆ ออกไปจากหัว

''เห้อ..แค่นี้ยังลุกไม่ได้เลย สงสัยจะต้องอยู่นี้ไปอีกซักพักแล้วมั้งคับ''

ตึก..ตึก..ตึก

พอได้ยินเสียงเท้าผมจึงตัดสินใจหันไปมอง เห้อโล้งอย่างน้อยก้ไม่ผี เสียงเท้าดังยันตึกถล่มขนาดนี้ เอ๊ะ..ว่าแต่อินี้มันเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ละทำไม่เคาะประตูก่อน

เผื่อผมทำภารกิจส่วนตัวอยู่จะทำยังไง ไม่มิมารยาทเลยจริงๆ

''ขอโทษนะครับคุณ เป็ก มองขนาดนั้นกินผมเลยก้ได้''

ห่า.... ใครวะรู้ชื่อเราได้ไง ดูมัน ดูมันทำหน้า...ยิ้มหวานยังกะได้ทอง

ละหนวดก้ไม่รู้จักโกน ปล่อยไว้ยังกะเคราแพะแต่มองดีๆ หน้าก็หวานยังกะผู้หญิงอยู่นะ ดีที่ใส่ชุดหมอไม่งั้นคิดว่าเป็นพยาบาล แต่เดี๋ยว...พยายบาลมีหนวด

อื๋ย...ขนลุกหว่ะ ไม่คิดเป็ก ไม่คิดๆ

ผมยังคงจ่องหน้าหมอที่ไม่มีมารยาทอยู่อย่างนั้น จนดูเหมือนเจ้าตัวจะรู้ตัว

แล้วเดินมาหาผมอีกจนตัวเกือบติดเตียง

''เฮ้.. คุณเป็กคับ''

ดูๆ ยังไม่วายเอามือมาปัดไปปักมาทำยังกะไล่แมลงวัน

หมับ!..

''คุณเป็นใคร''

ไม่ไหวละมาทำแบบนี้ไม่สมกับเป็นหมอเลยมาว่าผมสำออยละยังทำหน้าตา

ไม่รู้ไม่ชี้อีกทั้งยังทำยังกะผมเป็นแมลงวัน จิงๆได้ยินตั้งแต่ประโชคแรกแล้วแหละ

แต่ขี้เกียจพูด

'' ผมเป็นหมอมาดูแลคนไข้ที่ชื่อ 'เป็ก ผลิตโชค อายนบุตร'ว่าแต่...คุณใช่คุณ

ผลิตโชครึเปล่าคับ''

ห่าไม่ใช่ละจะนอนอยู่ตรงนี้รึไงเมื่อกี้ก้ด่าไปเต็มคำแล้วไม่ใช่ไง เอ้อแปลกแต่จิงหว่ะ

แต่เดี่ยวนะ..ผมรีบปล่อยมือออกทันทีเมื่อเค้าพูดว่าจะมาดูแลผม..เมื่อกี้อยากหูฝาดไม่ได้ยินคำนั้นมาก ขนาดวันแรก

ยังไม่ชอบขี้หน้าเลยแล้ววันต่อๆไปคงเป็นบ้าก่อนได้ออกจากโรงบาลไปแล้วแหละ

จะว่าไปถามเราว่าใช่ผลิตโชครึเปล่า คงยังไม่แน่ใจหรอมั้ง

''ผม..ชื่อเป็ก ผลิตโชคครับแต่ไม่ใช่นามสกุลนั้น''

ตอบไปอย่างนี้ละกัน ทำไงได้ไม่อยากได้คนนี้อ่ะขอพยาพาลหน้าตาขี้แหล่ผมก้ยอม

แต่คนนี้ขอบายเลยครับ~😔

''หึ..ยังคงดื้อเหมือนเดิมเลยนะคับ รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองนามสกุลอะไร

แต่ยังปฏิเสธได้ลงคอ ดื่อด้านสมเป็นคุณจริงๆ''

เอ้า..อะไรวะพูดอย่างนี้เหมือนวอนอยากโดน เมื่อกี้ตัวเองก้ถามอยู่ จริงๆ

ก็รู้อยู่แล้ว แล้วจะถามทำซากไก่อะไร

''รู้อยู่แล้วหนิ จะถามทำไมหล่ะครับ''

หงุดหยิดเว้ย...คนไรทำให้หงดหงิดแต่เช้า

'' ผมจะดูเฉยๆว่าคุณจะมีปฏิกิริยายังไง แต่ปากเก่งอย่านี้คงหายห่วงแล้วหล่ะคับ''

หึ..หายไวๆสิดีไม่อยากอยู่หรอก

''ฟื้นตัวเร็วเหมือนกันนะคับ เมื้อคืนยังกะลูกหมาตกน้ำนี่ถ้าผมไม่ไปช่วยคุณไว้คง

ได้เน่าตายอยู่ข้างถนนแล้วมั้ง''

ชะ..ช่วยหรอทำไมจำไรไม่ได้เลย

แต่เมื่อหมอหน้าแพะพูดอย่างนั้นผมก้นึกถึงความคิดของตนเองได้ขึ้นมา

'แล้วจะว่าไป เทพพบุตรคนไหนมาช่วยเราไว้หว่า ถ้าเจอจะตอบแทนอย่างงามเลย

😘😃' โห...งั้นคนนี้ไม่นับละกัน

''เมื่อคืน คุณหน่ะเมาเละ ละไปมีเรื่องกับป้าขายของชาวบ้านแถวนั้นเค้าก็ลุมตี

คุณจนน่วมเนี่ยแหละ''

เอ้ย..นี่เมื่อคืนผมเมาหรอวะว่าหล่ะตื่นมาถึงจำอะไรไม่ค่อยได้แต่ครั้งนี้ดูจะ

เมาและสร้างปัญหาไม่ได้ละ ผมจะต้องลดๆเครื่องดื่มสีเก๊กฮวยนี้ลงบ้าง ไม่งั้น

ผมอาจจะคุมตัวเองไม่อยู่ละทำอะไรไปโดยไม่รู้ตัวเหมือนวันนี้แน่ๆ

''แต่ดีนะคับที่ผมขับรถผ่านมาพอดี เลยไปเครียกับคุณลุงๆป้าๆให้ตอนแรกเค้าก้จะไม่

ยอมหรอก ผมจึงบอกไปว่าเป็นคนบ้าในcaseผมเค้าเลยยอม''

เอาวะแต่ก้ดีไม่งั้นคงได้ตายไปแล้วถึงจะเป็นcaseคนบ้าแต่ก้รอด

''ขอบคุณ''

สั้น...ห้วน แต่ก้ได้ใจความตามฉบับแบบผลิตคนคูล

''...หึ ไม่เป็นไรคับ ถือว่าช่วยๆกันไป''

แหม..พ่อคนดี

''ละอะไรอีก ผมนะนอน''

ถามส่งๆไปกับคนตัวเล็กที่กำลังเอามือมาจิ้มๆเขี่ยที่แผลผมตามร่างกาย กดปุ่มบนเครื่องอะไรนิดหน่อย และกำลังเดินไปหยิบยา แต่จริงๆก้อยากจะพูดดีๆแหละเค้าอุส่าช่วยเราแต่แหมยังไงอคติก็มาแรงทางโค้งขนาดนี้ แต่ถ้าตัดออกไปได้มองดีๆก็น่ารัก

ใครจะไปรู้อ่ะ พึ่งเจอกันวันแรกต้องkeep look ก่อน จะได้ไม่ต้องเสียท่าให้ทีหลัง

แก๊ก..แก๊ก..กุก.กักๆ

เห็นชัดเลยว่ากำลังเตรียมข้าวต้มกับยา เห้ย..ข้าวต้มอีกแล้ว พวกหมอพวกพยาบาลเค้าคิดเมนูอื่นไม่เป็นรึไงผมรู้พวกคุณก็เบื่อใช่ไหมหล่ะ

''เอ้า..ทานข้าวคับละก็ทานยา''

ไม่นานคุณหมอเคราแพะก้เดินถือถาดกับข้าวและมียาวางอยู่ข้างๆมาให้ผม

แต่นี่ต้องเป็นหน้าที่พยาบาลไม่ใช่อ่อ ละหมอแพะนี่มาแจ๋มทำไม

ว่าจะอ้อยพยาบาลให้ป้อนข้าวต้มให้ซะหน่อย...โห่ไม่ได้ดั่งใจเลย

''หน้าที่พยาบาลไม่ใช่หรอ?''

กึก!...

นั้นไงชะงักเลย  หึ ก้ว่าหล่ะพยายาลไม่รู้สิท่าแต่ที่ผมสังเกตได้ชัดเลยคือแววตา

ของหมอเปลี่ยนไปมันดูละมุลอ่อนโยนแปลกๆ

''พวกเทอบอกดูแลคุณไม่ไหว..''

ละก็ตัดประโยคเอาไว้แค่นั้น เพื่อ..คืออะไรวะพูดให้เก็ตๆหน่อยก้ไม่ได้

หรืออยากดูแลก้บอกมาเหอะสายตาหยั่งนั้นมันปิดไม่หมดหรอกหมอ..บ้าไม่คิดเข้าข้างตัวเองน่าผลิต

''มะ..ลุกขึ้นมาทานข้าวก่อนผมยืนตอบคำถามคุณนานกว่านี้มีหวั่งได้เลยเวลา

ทานข้าวเช้าแน่ๆ''

ทำไมผมจะดูไม่ออกผมหน่ะดูคนออกง่ายจะตาย ว่าแต่คุยมาตั้งนานยังไม่รู้ชื่อเลย

''เดี๋ยว...ผมคุยกับคุณมาตั้งนานคุณยังไม่บอกชื่อผมเลย''

''........''

นั้นไงเงียบอีกแล้วแกล้งหน่อยดีกว่า

หมับ..

''อ๊ะ...คุณเป็กทำไรเนี้ย''

เงียบดีนัก ดึงแขนซะเลยตอนแรกคิดว่าจะขัดแต่ไหนตัวหมอไหลตามการดึง

ขนาดนี้เนี้ยอยู่ๆหน้าคนตรงหน้าก็ฮวบลงมาประจันหน้าเต็มๆดีนะถ้าดึงแรงกว่านี้

ได้เสียจูบให้แพะ(?)ไปแล้ว แต่เอาวะ..เล่นแล้วต้องเล่นให้สุด

''ผมถามไปไม่ได้ยินหรอ''

พึง!!

เหนือฟ้ายังมีฟ้า...

tom:narrate(พากย์)

'ดึงลงมาอย่างนี้ไม่รู้หรอกว่ากำลังเล่นอยู่กับใคร หึ..'ทุกคนอย่าพึ่งคิดว่าผมเป็นคนไม่ดีนะคับ

ในเมื่อมีแมวขี้อ่อยเปิดประตูอย่างนี้มีหรือที่ผมจะไม่เข้าไปจากที่เช็คประวัติมาแล้ว

ก้ใช่ย่อยความดื่อดึงไม่ต้องพูดถึงมีร้อยเต็มล้านแต่ถ้าเรื่องการเป็นนักแจกอ้อยหรือโปรยเสน่...ผมคงต้องสั่งสอนคนไข้รายให้เข็ดไม่งั้นประชาชนคงอยู่ไม่เป็นสุขแน่ๆ

ถ้าดึงผมลงมาขนาดนี้ก้ยันแขนกั้นล๊อกไว้เลยมันจะยังดูไม่อันตรายหรอกคับคุณ

ผลิตถ้าตราบใดที่ตัวผมยังอยู่บนพื้น....

.................................to be continue................................