เจ้าหัวใจจอมเถื่อน ซีรี่ส์ ยอดเสน่หาจอมเถื่อน
ดากานดา (อัคนียา)
www.mebmarket.com
“เราต้องคุยกัน...”“ค... คุยก็ ต่างคนต่างนั่งก็ได้มั้งคะ” เรียวนิ้วที่ซุกแทรกเข้าไปคลึงเคล้าเรือนผมและหนังศีรษะทำให้รู้สึกใจสั่น ขนลุกเกรียวทั่วกายพร้อมกันนั้นก็เกิดความรู้สึกสบายอย่างบอกไม่ถูก เรียวปากได้รูปยกยิ้มน้อยๆ แม้สีหน้ายังนิ่งเรียบ“ผัวเมีย... ก็ต้องนั่งแบบนี้” “มะ...แหม ถ้าเมียใครอ้วนสักร้อยกิโล จะนั่งแบบนี้ได้ไหม”“ต่อให้ขวัญอ้วนร้อยโล ก็ต้องนั่งบนตักเฮีย แต่มั่นใจเถอะ...” เสียงห้าวทุ้มพร่าลง ตาคมทอประกายระยับ “เฮียจะพาขวัญออกกำลังจนไม่มีวันอ้วนแบบนั้นแน่”“เฮีย!” เธอคิดไปเองหรือเปล่านะ สายตาเขามันวิบวับชอบกล แถมรอยยิ้มก็ดูเจ้าเล่ห์ แล้วทำไมต้องทำเสียงชวนคิดลึกด้วยไม่รู้ ธราขำเบาๆ อย่างชอบใจ พวงแก้มใสสุกปลั่งทันตาน่าจูบ แต่เขามีเรื่องต้องพูดคุยกันเสียก่อน “คิดไปไหน แค่ออกกำลังทำงานในไร่ตากแดดทั้งวันให้ไขมันละลาย ดีไหม...”
ฝนห่าใหญ่ผ่านไปแล้ว เหลือความเปียกชุ่มทิ้งไว้ทั่วทั้งบริเวณ และ
เม็ดฝนที่มองไม่เห็นชัดผ่านความมืดยังคงทิ้งตัวโปรยปรายอยู่เหนือกระต๊อบไม้ไผ่หลังคาหญ้าแฝก สายน้ำที่หยาดไหลรินลงมาตามชายคา สายน้ำยาวบ้างสั้นบ้าง แต่มีความงามยามสะท้อนแสงตะเกียงน้ำมันก๊าด
ทว่า... ฝนฟ้าไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เธอกลัว เธอชอบสายฝน สายลม แสงแดด
แต่มัดกล้ามเนื้อคร้ามแดดของลำแขนใหญ่ที่สอดเข้ามารัดตรงเอวกับหน้าท้องแบนเรียบนี่สิ เรียกเสียงหัวใจเธอเต้นระทึกก้องหู
“อย่ามาทำเป็นอารมณ์พาไปกับเค้านะ”
“เค้าไหนกัน... แล้วไอ้อารมณ์พาไปนี่มันยังไง หืม...” เสียงห้าวของเจ้าของลำแขนเย้าเสียงทุ้มพร่า คล้ายว่าแค่ลำแขนแกร่งยังสร้างความหวั่นไหวระทึกใจให้สาวเจ้าไม่พอ ร่างหนาใหญ่บึกบึนเพราะออกกำลังทำงานเป็นนิจขยับเข้าชิด แผ่นอกแข็งกระด้างติดแผ่นหลังบาง กระชับลำแขน แถมซุกหน้าระคายเคราลงข้างแก้มนิ่ม
“ก็... ก็... ฝนตก อากาศเย็นๆ ชวนเหงาๆ คนอกหักอย่างเฮียก็คงเข้าโหมดเปล่าเปลี่ยวเดียวดายคิดถึงคนรักที่เข้าหอกับคนอื่นคืนนี้ไง ปล่อยเค้าเลยนะ”
คนรู้ดีเสียงสั่น ปากได้รูปกระตุกยิ้ม
“ไม่อยากรู้เหรอ เวลาอารมณ์พาไปมันเป็นยังไง”
สาวน้อยสะดุ้ง ดันหน้าคมออกห่าง เบี่ยงบ่ายส่ายหน้าหลบเลี่ยงหนีคนฉวยโอกาสที่คอยกดปลายจมูกดมดอมผิวหน้า ราวกับว่าหน้าของเธอมันมีกลิ่นหอม จากเช้าจนเย็นย่ำค่ำมืด ผ่านแดด ผ่านฝนมาแบบนี้ แป้งเอย น้ำอบน้ำหอมที่ทาไว้ละลายหายไปกับเหงื่อหมดแล้ว จะมีก็เพียงกลิ่นเหงื่อเท่านั้น ยังจะดมอยู่ได้
เสียงหวานแต่แข็งร้องโต้ ขยับตัวหนี ทั้งที่ลมหายใจชักติดขัดหอบแรงเกินจำเป็น
“ไม่อยากรู้
!
เค้าไม่ใช่ศิราณีที่คอยบำบัดคนมีปัญหาเรื่องความรัก ขวัญไม่ใช่ตัวแทนของพี่นะ”
“ขวัญเป็นขวัญ เป็นเด็กม้าดีดกะโหลกที่อยู่นิ่งๆ ไม่เป็น แล้วไอ้เรื่องแบบนี้ มันก็เป็นเรื่องธรรมดาของหญิงชาย ไม่เกี่ยวว่าใครเป็นตัวแทนใครหรอกน่ะ” ชายหนุ่มกดเสียงพูดหนักแน่นจริงจัง พร้อมใช้มือเหนี่ยวปลายคางเล็กให้อยู่นิ่ง เพื่อจ้องมองตากันและกันได้ถนัด
เมื่อเธอทำท่าสะบัดหน้าค้อนและจะดิ้นหนี เขายกร่างเล็กขึ้นมาบนตัก กก กอด กระชับชิด มองอาการกระสับกระส่ายของสาวเจ้าอย่างนึกขำแกมเอ็นดู ลมหายใจหอบถี่แต่เจ้าตัวพยายามกดให้เบาเพื่อไม่ให้เขารู้ความรู้สึกของเธอนั่นอีก น่าขันไหม...
“โตแล้วนะ จะอารมณ์พาไปกับผู้ชายบ้างจะเป็นไร”
“บ้าสิ เดี๋ยวพ่อว่า”
“อ้อ กลัวพ่อว่า แต่ตัวขวัญไม่ว่า งั้นเราสองคนก็มาอารมณ์พาไปกันเหอะ บรรยากาศดีๆ แบบนี้ต่อให้ไม่อกหักเป็นใครก็คงอยากไซ้สาวกันทั้งนั้น แก่ตัวไป ขวัญจะได้เก็บเป็นประสบการณ์ไว้บอกลูกหลานว่าเคยมีบรรยากาศแบบนี้กับผู้ชายที่กระต๊อบปลายนา”
//
(function(d, s, id) {
var js, fjs = d.getElementsByTagName(s)[0];
if (d.getElementById(id)) return;
js = d.createElement(s); js.id = id;
js.src = "//connect.facebook.net/th_TH/sdk.js#xfbml=1&version=v2.7";
fjs.parentNode.insertBefore(js, fjs);
}(document, 'script', 'facebook-jssdk'));
// ]]>
ดากานดา / Imagine love book