เส้นทางรักระหว่างเรา

บทนำ

คุณเชื่อในพรหมลิขิตไหม.......

คุณเชื่อในความรักไหม.......

และคุณเชื่อไหมว่าความรักทำให้โลกนี้สวยงาม..........

สำหรับฉัน “เคยเชื่อ”

ไม่เพราะโชคชะตาก็พรมลิขิตที่ทำฉันได้พบกับคนๆหนึ่ง คนที่ฉันคิดว่าเขานี้แหล่ะคือความรักของฉัน เขาน่ารัก ตาหยี๋ หน้าหมวย ตัวเล็กๆน่ารัก เขาเป็นรุ่นพี่ และที่สำคัญเขาเป็นผู้หญิงเหมือนกับฉัน คุณอ่านและเข้าใจไม่ผิดหรอกค่ะ ฉันเป็นผู้หญิงและฉันก็ชอบผู้หญิง……

เรารู้จักกันเพราะเราเล่นกีฬาด้วยกัน เราเป็นทีมฟุตบอลหญิงที่แกร่งและเก่งที่สุดในแถบนี้ มีแข่งที่ไหนเราก็ไปด้วยกัน นั่งก็ต้องนั่งข้างกัน แม้กระทั่งสีรองเท้าก็สีเดียวกัน ช่วงที่ไม่มีแข่งเราก็ไปเที่ยว ไปปาร์ตี้ด้วยกัน ไม่ว่าจะทำอะไร ไปที่ไหน กับใคร เราจะตัวติดกันเสมอ ไม้เว้นแม้กระทั่งตอนไม่สบายเราก็มาคอยดูแลกันถึงบ้าน จะทุกข์จะสุขเราก็รับรู้และอยู่ด้วยกันเสมอ......

ในช่วงเวลาที่เรามีกันและกัน เรามีความสุขมาก เราใส่ใจ เราห่วงใย และเราดูแลกันและกันเป็นอย่างดี

แต่ก็มีบ้างในบางครั้งที่ฉันสงสัยและไม่แน่ใจในความสัมพันธ์ของเรา เพราะทั้งเขาและฉันต่างก็ไม่เคยพูดความรู้สึกของตัวเองออกมาให้อีกฝ่ายได้รับรู้เลยสักครั้ง มีเพียงการกระทำเท่านั้นที่เราใช้ดูแลกัน ฉันรู้เพียงว่า เวลาที่อยู่ด้วยกัน ทำอะไรด้วยกัน ฉันมีความสุขมาก และคิดเอาเองว่าเขาก็คงรู้สึกเช่นกัน.....

จนวันหนึ่งเขาเข้ามาบอกว่า “พี่จะแต่งงานนะ ขอให้เราเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมได้ไหม”

พอสิ้นเสียงพูดอาการข้างเคียงของคนฟังคือ หูอื้อ มวนท้อง สมองไม่สั่งการ จะอวก

รู้สึกอีกทีคือยืนอยู่หน้าบ้าน มาถึงได้ยังไง????

และฉันก็อยากรู้จริงๆว่าถ้าเป็นฉันที่มาพูดกับเขาด้วยประโยคเดียวกันนี้ เขาจะตอบว่ายังไง

จะรู้สึกเหมือนฉันตอนนี้ไหม จนทุกวันนี้ฉันยังไม่ได้ตอบคำถามเขาเลย เพราะฉันตอบคำถามนี้ไม่ได้จริงๆ.......

ถ้าเป็นคุณหล่ะ ถ้าเจอคำถามนี้ คุณจะตอบยังไงค่ะ ช่วยบอกฉันที “ถือว่าเอาบุญ”